To τρίτο κομμάτι των 24H του Le Mans μας επιφύλασσε μια τρομερή αντεπίθεση από το πλήρωμα του #8 TS050 Hybrid, το οποίο πέρασε στη κορυφή της κατάταξης.
Ο Fernando Alonso ανέλαβε ένα μεγάλο μέρος του βραδινού stint στο τιμόνι του #8 TS050 Hybrid και ήταν εκπληκτικός. Η διαφορά από τον Jose Maria Lopez ήταν πάνω από δύο λεπτά και μέχρι να ολοκληρώσει το stint του, την είχε ρίξει κάτω από ένα λεπτό. Ο Kazuki Nakajima ολοκλήρωσε την δουλειά, καθώς σε ένα stint μόλις κάλυψε την διαφορά και έκανε το προσπέρασμα. Το #7 αντιμετώπισε πολλά προβλήματα με τον ρυθμό, ενώ αναγκάστηκαν να αλλάξουν και τιμόνι.
Δράμα είχαμε για την Rebellion που έχασε μερικούς γύρους, αλλά όχι τη θέση του βάθρου, ενώ μεγάλο ατύχημα είχε το #10 της Dragonspeed.
Ώρα #13
To δεύτερο μισό του αγώνα δεν ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο για την Rebellion. Στο μέσον της ώρας, το #3 με τον Menezes στο τιμόνι μπήκε στο γκαράζ, με τους μηχανικούς να σπεύδουν να το ανεβάσουν ψηλά και η δουλειά στο κάτω μέρος ξεκίνησε. Το πρόβλημα φάνηκε να είναι σοβαρό για την ώρα, με το αγωνιστικό να χάνει χρόνο.
Δεν πέρασε αρκετή ώρα, με το #1 να περνά στην 3η θέση και το #26 της G-Drive να είναι μόλις 5 γύρους πισω. Eυτυχώς όμως για την ομάδα, κατάφεραν και έβγαλαν στη πίστα γρήγορα το #3, το οποίο όμως είχε χάσει τη θέση του βάθρου.
Στην LMP2 είδαμε αλλαγή στην 2η θέση, με το #36 της Signatech Alpine να ανεβίνει στην 2η θέση της κατάταξης, μπροστά από το #23. Φοβερές ήταν οι τελευταίες ώρες για το #85 της Risi-Keating, το οποίο ανέβηκε στην 2η θέση στην GTE-Am, δια χειρός του Jeroen Bleekemolen.
Λίγο όμως πριν τη συμπλήρωση της ώρας, ο Guttierez στο τιμόνι του #40 της Oreca έχασε τον έλεγχο στα Porsche Curves και έφυγε στον τοίχο, διαλύωντας το πίσω μέρος του αγωνιστικού από την 7η θέση στη κατηγρία. Ο οδηγός ήταν καλά στην υγεία του, όμως η ζημιά ανάγκασε το αγωνιστικό σε εγκατάλειψη.
Η Slow Zone βγήκε στα Porsche Curves μέχρι να απομακρυνθεί το #40.
Ώρα #14
Στα πρώτα λεπτά της ώρας, είχαμε σημαντικές αλλαγές οδηγών. Ο Alonso έπειτα από ένα τρομερό stint σχεδόν τριών ωρών, είχε μειώσει πάνω από 1 λεπτό τη διαφορά από το #7 και παρέδωσε τη θέση του στον Nakajima. O Lopez έμεινε στο #7, το οποίο ήταν σε διαφορετική στρατηγική με τους οδηγούς, ενώ και ο Jenson Button επέστρεψε στο τιμόνι του #11 της SMP. Η ομάδα είχε ως στόχο σε εκείνο το σημείο μέχρι το τέλος του αγώνα, αρχικά να τερματίσει και στη συνέχεια να βρεθεί μπροστά από όλα τα αγωνιστικά της GTE-Am.
Ο Nakajima έκοβε συνεχώς χρόνο από τον Lopez, με την διαφορά πλέον να είναι κάτω από τα 30 δευτερόλεπτα, ενώ πριν λίγες ώρες ήταν πάνω από τα 2 λεπτά. Μάλιστα λίγο πριν το επόμενο pit-stop, μόλις 3.6s χώριζαν τα δύο TS050 Hybrid, με τον Nakajima να μπαίνει πρώτος και έναν γύρο μετά ο Lopez.
O Kobayashi πήρε τη θέση του #7 και όταν βγήκε από τα pit, είχε μόλις στα 4s τον teammate του για τη μάχη της νίκης η οποία είχε άλλες 10 ώρες μέχρι να ολοκληρωθεί.
Η Rebellion είδε το #1 από τη 3η θέση να μπαίνει στο γκαράζ και να δέχεται επισκευές, έχασε δύο γύρους και βήκε πάλι στην 4η θέση. Πλέον όμως, είχε το #26 της Oreca στους 2 μόλις γύρους πίσω.
Ώρα #15
H μάχη των δύο Toyota άλλαξε μομέντουμ, με το #7 να είναι αυτό τώρα που είχε την ταχύτητα και η διαφορά ανέβηκε στα 10 δευτερόλεπτα. Η #52 Ferrari από την 5η θέση στην GTE-Pro, δέχθηκε ποινή Stop/Go ενός λεπτού και έπεσε στην 8η θέση, πίσω και από την #63 Corvette.
Στην κορυφή, η διαφορά ήταν σταθερή λίγο πάνω από τα 10 δευτερόλεπτα, με τους δύο Ιάπωνες της Toyota να κινούνται σταθερά, δίχως κανένα πρόβλημα στη πίστα. Το #3 Rebellion είχε τη τελευταίαθέση του βάθρου, όντας 8 γύρους πίσω, με το #1 να ακολυθεί έναν επιπλέον γύρο πιο πίσω.
Το φως της ημέρας έπαιρνε σιγά σιγά τη θέση της νύκτας, με την “Happy Hour” να είναι γεγονός.
Ώρα #16
Η 16η ώρα του αγώνα έμελλε να είναι επεισοδιακή, καθώς ένα από τα μεγαλύτερα comeback των τελευταίαων ετών ολοκληρώθηκε. Ο Nakajima Μμε το #8, είχε πιάσει τον Kobayashi και λίγο πριν τη συμπλήρωση 20 λεπτών, η αλλαγή της 1ης θέσης ολοκληρώθηκε και πλέον τα δεδομένα είχαν αλλάξει για τα καλά στην Toyota. Όμως αυτό δεν σημαίνωι πως δεν είχαμε δράματα στη πίστα.
Το #47 της Cetillar Villorba Corse έφυγε ευθεία στην Indianapolis και προκάλεσε την πρώτη Slow Zone μετά από ώρα. Ο Alex Sims από την 9η θέση στην GTE-Pro με την #82 BMW έκανε λάθος στα Porsche Curves και πλήγωσε το πίσω μέρος της Μ8 του. Τέλος, το #84 της JMW Motorsport είχε κολλήσει στην αμμοπαγίδα στο τέλος της ευθείας Mulsanne, με τον γερανό να τον απομακρύνει από τη πίστα.
Τα δύο Toyota ήταν κολλημένα το ένα πίσω από το άλλο, με το #8 να μπαίνει στα pit στον 257ο γύρο και τον Buemi να επιστρέφει στο αγωνιστικό. Έναν γύρο αργότερα, το #7 μπήκε για καύσιμα μόνο, όμως το γεγονός πως έπεσε στο τέλος των Slow Zone, το έφερε 18s πίσω και ξαφνικά η διαφορά άνοιξε.
Μάχη είχαμε και για την 5η θέση στην GTE-Pro, ανάμεσα στην #52 Ferrari και το #69 Ford GT. Την ίδια στιγμή, το #68 είχε διαφορά από το #91 που ήταν στην 2η θέση λίγο πάνω από τα 20s, με τη μάχη να μένει ζωντανή για την ώρα.
Ώρα #17
Με δράμα ξεκίνησε η 17η ώρα, με το #88 της Dempsey-Proton να έχει κάποιο πρόβλημα, πιθανόν στην πίσω ανάρτηση και έφυγε στον τοίχο στα Ford σικέιν. Ακόμα μία Slow Zone έκανε την εμφάνισή της στο τελευταίο κομμάτι της πίστας.
Εκπληκτικό pit-stop είχαμε στην #92 Porsche, με τους μηχανικούς να αλλάζουν μέσα σε λιγότερο από μισό λεπτό για να αλλάξουν τα εμπρός δισκόφρενα και να βάλουν τα νέα ελαστικά, πριν ολοκληρωθεί ο ανεφοδιασμός. Τόσο στην Ford, αλλά και στην Ferrari επέλεξαν την ίδια στρατηγική με την Slow Zone να είναι σε ισχύ.
Μπροστά στην LMP1, η διαφορά είχε διπλασιαστεί και ο Kobayashi ήταν πλέον 38s πίσω από τον Buemi, ενώ πριν μία ώρα το #8 ήταν ακόμα στην 2η θέση και έπιανε το #7.
O Ben Hanley με το #10 της Dragonspeed, έχασε το πισω μέρος του BR1 με υπερστροφή και κατέληξε με φόρα στον τοίχο, διαλύοντας το μεγαλύτερο μέρος του αγωνιστικού. Ειδικά η πίσω αριστερή ανάρτηση ήταν προφανώς κομμάτια. Ευτυχώς για τον ίδιο και την ομάδα του, μπόρεσε να το βάλει μπρος και να το φέρει μετά βίας στο γκαράζ της ομάδας.
Mάλιστα και τα δύο αγωνιστικά της Toyota, βρέθηκαν ένοχα και πάλι για υπέρβαση ταχύτητας στην Slow Zone και ως αποτέλεσμα δέχθηκε και το #8 και το #7 από τις δύο πρώτες θέσεις ποινή Stop/Go 1 λεπτού. Η διαφορά από το πρώτο Rebellion ήταν στους 10 γύρους, οπότε δεν ανησυχούσαν στο στρατόπεδο για κάποια αλλαγή.
Η διαφορά μεταξύ του #8 και του #7 είχε ανέβει στα 40s καθώς και οι δύο μπήκαν για το Stop/Go. Προβλήματα είχε και το #5 της Ginetta, το οποίο είχε κολλήσει στο γκαράζ τα τελευταία λεπτά με πρόβλημα στα υβραβλικά και τον συμπλέκτη.
Για να κλείσει η ώρα δεν γινόταν να μην έχουμε ακόμα μια Slow Zone, με το #28 της TDS Racing να κολλά στην αμμοπαγίδα στα σικέιν της Ford. Το αγωνιστικό ήταν στις 5 πρώτες θέσεις και πλέον ήταν στην 8η.
Ώρα #18
Στην 18η ώρα, τα δύο αγωνιστικά της Toyota παρέμειναν στη κορυφή της κατάταξης, με τη διαφορά από το #3 της Rebellion να είναι στους 11 γύρους, ενώ το #1 είχε βρεθεί στον ίδιο γύρο. Για τα άλλα αγωνιστικά της LMP1, μόνο το #11 της SMP Racing ήταν στην πίστα, με το #10 της Dragonspeed και το #5 της Ginetta να παραμένουν στο γκαράζ για επισκευές.
Στην LMP2, η G-Drive Racing ήταν 1 γύρο μπροστά στην κορυφή της κατηγορίας της με το #26 Oreca και στην 5η θέση συνολικά στην κατάταξη. Στην 2η θέση ήταν το #23 της Panis Barthez Competition, έχοντας προβάδισμα 1 λεπτού και 30 δευτερολέπτων από το #36 της Signatech Alpine, ενώ μάχη είχαμε για την 4η θέση, μεταξύ της Idec Sport με το #48 και της United Autosports με το #22.
Στην GTE-Pro, η Porsche είχε το 1-2, με το #92 να διατηρεί τα 2 λεπτά και 30 δευτερόλεπτα διαφορά από το #91, ενώ το #68 Ford GT ήταν άλλο μισό λεπτό πιο πίσω, με τη μάχη του βάθρου να μην έχει κριθεί ακόμα. Μάλιστα ήταν τα μόνα αγωνιστικά που είχαν μείνει στον ίδιο γύρο.
Η Corvette #63 είχε κάνει μια εντυπωσιακή αντεπίθεση και είχε ανέβει στην 4η θέση στη κατηγορία, μπροστά από τα Ford #67 & #69.
Στην GTE-Am, η Dempsey – Proton συνέχιζε στη κορυφή της κατάταξης, έχοντας πλέον την #54 Ferrari της Spirit of Race στην 2η θέση και στην 3η ήταν το #85.