Έπειτα από περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες στην F1, η Renault είπε το δικό της «αντίο», όχι όμως με θετικό πρόσημο.
Στο Grand Prix του Άμπου Ντάμπι μπήκε οριστικά η τελεία στην παρουσία της Renault στη Formula 1. Η αποχώρηση της γαλλικής εταιρείας σηματοδότησε το τέλος ενός από τα πιο σημαντικά κεφάλαια στην ιστορία του σπορ — ενός ονόματος που ταυτίστηκε με τεχνολογική επανάσταση, παγκόσμιους τίτλους και αγωνιστική υπεροχή, αλλά και με μια παρατεταμένη περίοδο κακοδιαχείρισης που οδήγησε σε μια αγωνιστικά ντροπιαστική τελευταία σεζόν.
Η Renault εισήλθε στη Formula 1 ως εργοστασιακή ομάδα το 1977, εισάγοντας τον turbo κινητήρα σε μια εποχή που θεωρούνταν τεχνικό ρίσκο. Παρά τα αρχικά προβλήματα αξιοπιστίας, η Renault έθεσε τα θεμέλια για μια τεχνολογική κατεύθυνση που έμελλε να αλλάξει οριστικά τη Formula 1 τα επόμενα χρόνια.
Η αποχώρησή της ως εργοστασιακή ομάδα έφερε αλλαγές στο σπορ, όμως στα τέλη της δεκαετίας του ’90 οι Γάλλοι έδωσαν το πράσινο φως για τη μεγάλη επιστροφή. Αυτό επετεύχθη με την εξαγορά της Benetton και από το 2002 ήταν και πάλι πλήρως εργοστασιακή ομάδα.
Η κορύφωση ήρθε την περίοδο 2005–2006. Με τον Fernando Alonso, η Renault κατέκτησε δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα οδηγών και κατασκευαστών, σπάζοντας την πολυετή κυριαρχία της Ferrari και επιβεβαιώνοντας την αγωνιστική της ωριμότητα.
Δείτε τη νέα μας εκπομπή για την F1 με την πλήρη ανάλυση του GP Άμπου Ντάμπι και την ανάδειξη του Lando Norris ως πρωταθλητή με ένα κλικ στο παρακάτω βίντεο
Αντίθετα, η επιστροφή της ως πλήρης εργοστασιακή ομάδα μετά το 2016, μέσω της εξαγοράς της Lotus F1, εξελίχθηκε σε ένα project χωρίς σαφή κατεύθυνση. Παρά τις επενδύσεις και τις υψηλές δηλώσεις στόχων, η Renault δεν κατάφερε ποτέ να εξελιχθεί σε διεκδικητή τίτλων, παραμένοντας εγκλωβισμένη στη μεσαία ζώνη του grid. Αποτυχημένες στρατηγικές, εναλλαγή ονομάτων σε καίριους ρόλους και πολιτικές αναταραχές έκαναν τη μετριότητα κουλτούρα για ένα εργοστάσιο με πρωταθληματική προϊστορία.
Η ιστορική βαρύτητα της Renault στη Formula 1 αποτυπώνεται κυρίως στον ρόλο της ως κατασκευαστής κινητήρων. Οι κινητήρες της αποτέλεσαν σημείο αναφοράς σε πολλαπλές εποχές του σπορ, συνδυάζοντας καινοτομία, απόδοση και αγωνιστική αξιοπιστία.
Η πιο επιτυχημένη περίοδος καταγράφηκε μεταξύ 2010 και 2013, όταν οι μονάδες ισχύος της Renault κυριάρχησαν με τη Red Bull Racing, οδηγώντας τον Sebastian Vettel σε τέσσερα συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα. Εκείνη την περίοδο, η Renault θεωρούνταν τεχνολογικός ηγέτης.
Η υβριδική εποχή των V6 turbo, ωστόσο, ανέδειξε τις αδυναμίες της. Έλλειψη ισχύος, προβλήματα αξιοπιστίας και καθυστερημένη εξέλιξη κόστισαν συνεργασίες, αποτελέσματα και αξιοπιστία, πλήττοντας καίρια το κύρος της εταιρείας.
Η αγωνιστική παρακμή της Renault δεν μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά σε τεχνικούς λόγους. Η συνεχής εναλλαγή διοίκησης, οι αντικρουόμενες στρατηγικές αποφάσεις και η απουσία μακροπρόθεσμου πλάνου υπονόμευσαν συστηματικά το project.
Η μετονομασία σε Alpine δεν συνοδεύτηκε από ουσιαστική αγωνιστική αναγέννηση. Αντίθετα, συνοδεύτηκε από εσωτερικές συγκρούσεις, απώλεια βασικών στελεχών και στρατηγικά λάθη, που οδήγησαν σε μια τελευταία σεζόν χωρίς ανταγωνιστικότητα, βαθμούς και αγωνιστικό κύρος. Ενδεικτικό είναι πως στρατολογήθηκε ως «Μεσσίας» ο Flavio Briatore, ο άνθρωπος που ευθύνεται για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στη σύγχρονη ιστορία της F1 και ήταν αφορμή ώστε να απεμπλακεί η ντροπιασμένη Renault ως εργοστασιακή ομάδα στο τέλος του 2009.
Ένα φινάλε ασύμβατο με το μέγεθος του ονόματος
Η αποχώρηση της Renault από τη Formula 1 στο Άμπου Ντάμπι κλείνει έναν ιστορικό κύκλο, αλλά αφήνει πίσω της ένα φινάλε που δεν συνάδει με το μέγεθος και την κληρονομιά της. Από πρωτοπόρος της τεχνολογίας και πολυπρωταθλήτρια, αποχώρησε χωρίς αγωνιστικό αποτύπωμα, χωρίς σαφή ταυτότητα και τελευταία στη βαθμολογία.
Η Renault θα παραμείνει αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της Formula 1. Το τέλος της, όμως, αποτελεί σαφή υπενθύμιση ότι ακόμη και τα μεγαλύτερα ονόματα δεν είναι άτρωτα απέναντι στη διοικητική αστοχία.
Οι επιτυχίες της Renault στη Formula 1
Ως εργοστασιακή ομάδα
Πρωταθλήματα οδηγών: 2 (2005, 2006)
Πρωταθλήματα κατασκευαστών: 2 (2005, 2006)
Ως κατασκευαστής κινητήρων
Πρωταθλήματα οδηγών: 11
Πρωταθλήματα κατασκευαστών: 12
Τίτλοι με Red Bull Racing: 4 συνεχόμενοι (2010–2013)
