Κατά το ημερολογιακό σκέλος μεταξύ 29 Απριλίου και 1 Μαΐου έρχεται στον νου το πιο τραγικό τριήμερο στην ιστορία των αγώνων ταχύτητας. Ένα τριήμερο που στέρησε τη ζωή δύο μοναδικών οδηγών, ο καθένας με τον τρόπο του. Πρώτος ο Roland Ratzenberger.
Τα κατορθώματα του θρυλικού Ayrton Senna έχουν σχολιαστεί με διθυραμβικό τρόπο ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν, αλλά δυστυχώς το χαμηλό αγωνιστικό προφίλ του Αυστριακού συνομήλικου Roland Ratzenberger έχει οδηγήσει στη συχνή ενθύμησή του ως «ο άλλος οδηγός που πέθανε στην Imola». Το πρώτο από τα δύο μέρη του αφιερώματος πραγματεύεται την ιστορία του. Όλο το αφιέρωμα στο σύνολό του έχει έναν ξεχωριστό χαρακτήρα εξαιτίας της περίστασης και ελπίζουμε να το απολαύσετε δεόντως.
Ο Roland Ratzenberger γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου του 1960 στο Saltzburg. Αγάπησε τους αγώνες ταχύτητας από πολύ νεαρή ηλικία αλλά δεν είχε την ευκαιρία να ανελιχθεί τόσο γρήγορα στον μαγικό αυτόν κόσμο. Ήταν μέλος μιας όχι τόσο ευκατάστατης οικογένειας, κάτι που τον δυσκόλεψε σημαντικά να εκπληρώσει το παιδικό του όνειρο. Το όνειρο αυτό ήταν πολύ ακριβό για τους γονείς του. Οι ίδιοι ήθελαν να πάει στο σχολείο για να γίνει “κάτι” στη ζωή του. Εκείνος όμως ήξερε πολύ καλά τι μέλλον ήθελε και αυτό ήταν οι αγώνες ταχύτητας.
Λόγω της έλλειψης οικονομικής ρευστότητας στην οικογένειά του, ο Roland ξεκίνησε πολύ πιο αργά την αγωνιστική του καριέρα απ’ όσο συνηθίζεται. Κατά τη διάρκεια της εφηβικής του ηλικίας έκανε διάφορες δουλειές ώστε να μπορέσει να υποστηρίξει τους αγώνες του στα καρτ. Εργάστηκε ακόμη και στον φούρνο της γειτονιάς του πηγαίνοντας παραγγελίες στον κόσμο που ήθελε να ψωνίσει από εκεί.
Ακούστε την εκπομπή Slipstream με την ανάλυση του GP Ίμολα.
Στην ηλικία των 19 αποφάσισε να διακόψει τις σπουδές του ως μηχανολόγος μηχανικός και έκανε διάφορες εμφανίσεις στη Formula Ford της ευρωπαϊκής επικράτειας. Ωστόσο, οι συμμετοχές του αυτές δεν προέρχονταν από κάποια επιτυχία στα καρτ. Ο Roland σε αρκετές περιπτώσεις πλήρωσε για τη θέση του στις μικρές κατηγορίες, προσφέροντας υπηρεσίες μηχανικού στις ομάδες που υποχρεώθηκε. Τελικά, το 1985 κατάφερε και κέρδισε στη Formula Ford της Αυστρίας και της κεντρικής Ευρώπης.
Μετά από τούτη την επιτυχία συνέχισε να αγωνίζεται στη Βρετανική Formula 3. Τα χρήματα ωστόσο άρχισαν να λιγοστεύουν και ο Roland δεν μπορούσε πλέον να εξαγοράσει τη θέση του σε κάποια καλή ομάδα. Έτσι, οδήγησε για μικρά αγωνιστικά πληρώματα που του παρείχαν πολύ υποδεέστερο εξοπλισμό.
Για δύο συνεχόμενες χρονιές τερμάτισε 12ος στη βαθμολογία, ενώ το 1987 και 1988 άρχισε να δοκιμάζει τις ικανότητές του στα touring cars. Συμμετείχε τόσο στο Βρετανικό (BTCC) όσο και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αυτοκινήτων Τουρισμού (WTCC) με μια BMW M3. Κατά το πέρασμά από αυτό το είδος αγώνων έκανε σχετικά καλές εμφανίσεις, με σποραδικές παρουσίες στο βάθρο.
Από το 1989 και έπειτα, ο Αυστριακός συνέχισε την καριέρα του επεκτείνοντας τις αγωνιστικές του δραστηριότητες και εκτός Ευρώπης. Μετά τη συμμετοχή του στη Βρετανική Formula 3000 μεταφέρθηκε στην Ιαπωνία για να λάβει μέρος σε αντίστοιχους θεσμούς μονοθεσίων και αυτοκινήτων τουρισμού, καθώς και στο Ιαπωνικό Πρωτάθλημα Σπορ Πρωτοτύπων (JSPC) με την Toyota.
Η τελευταία κίνηση τού άνοιξε τον δρόμο για συμμετοχή στον ιστορικό 24ωρο αγώνα αντοχής του Le Mans. Ο Roland έτρεξε εκεί για πέντε συνεχόμενες χρονιές οδηγώντας Group C αυτοκίνητα της Porsche και Toyota. Η καλύτερή του επίδοση σημειώθηκε το 1993 όταν κατάφερε να τερματίσει στην 5η θέση γενικής κατάταξης και 1η στην κατηγορία του, οδηγώντας ένα Toyota 93C-V πλάι στους Mauro Martini και Naoki Nagasaka.
Στο μεσοδιάστημα, το 1991 έκανε τεστ στις ΗΠΑ για το πρωτάθλημα CART οδηγώντας μονοθέσια της Newman/Haas Racing και της Dick Simon Racing. Οι επιδόσεις του ήταν πολύ καλές και δημιούργησαν προσδοκίες, χωρίς ωστόσο να οδηγήσουν σε κάποια συμφωνία μεταξύ του Roland και κάποιας ομάδας.
Οι θετικές εμφανίσεις προσέλκυσαν την προσοχή του Nick Wirth, ενός μηχανικού και ατζέντη οδηγών που είδε προοπτική στον όχι τόσο νέο πλέον Roland. Συγκέντρωσε μερικά χρήματα μέσω των αρμόδιων χρηματοδοτών και του εξαγόρασε μια θέση δεύτερου οδηγού στη νεοφώτιστη ομάδα της Simtek στη Formula 1 για το 1994. Το συμβόλαιο προέβλεπε συμμετοχή στους πρώτους έξι αγώνες και αν ο Roland απέδιδε ικανοποιητικά, θα παρέμενε μόνιμα για το υπόλοιπο της σεζόν.
-
Κάντε μας like στο facebook
-
Κάντε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
-
Μπείτε στον server μας στο Discord
Το 1994 έφτασε και ο 33χρονος Roland Ratzenberger πραγματοποίησε την παρθενική του εμφάνιση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο GP Βραζιλίας. Φάνηκε από νωρίς πως το μονοθέσιο της Simtek ήταν πολύ αργό, δύσκολο στην οδήγησή του και αναξιόπιστο. Ο Αυστριακός έχασε όλες τις ελεύθερες δοκιμές λόγω μηχανικών προβλημάτων. Στα προκριματικά έκανε την εμφάνισή της η βροχή, εμποδίζοντάς τον να θέσει έναν χρόνο μέσα στους 26 ταχύτερους, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να προκριθεί για τον αγώνα.
Ο δεύτερος αγώνας πραγματοποιήθηκε στην Ιαπωνία και την πόλη της Aida. Η πίστα ήταν καινούρια στο πρωτάθλημα και ως εκ τούτου άγνωστη για σχεδόν όλους τους οδηγούς. Ο Roland ωστόσο την γνώριζε ήδη από τους αγώνες του στην Ιαπωνική Formula 3000. Εκμεταλλεύτηκε το πλεονέκτημα αυτό στο έπακρο, θέτοντας έναν χρόνο που του επέτρεψε να πάρει την πρόκριση. Εκκίνησε 26ος και τερμάτισε 11ος, με ένα μονοθέσιο κάθε άλλο πέρα από βοηθητικό.
Ο τρίτος και μοιραίος αγώνας του 1994 πραγματοποιήθηκε σε ευρωπαϊκό έδαφος και συγκεκριμένα στην Imola, για το GP Σαν Μαρίνο. Ο Roland προσπάθησε απεγνωσμένα να θέσει κάποιους γρήγορους γύρους αλλά η «ανυπακοή» της Simtek S941 τον οδήγησε σε λάθη. Στα τελευταία λεπτά των προκριματικών, όντας σε μια ψυχολογική κατάσταση τύπου «ή τώρα ή ποτέ», βγήκε ξανά στην πίστα.
Κατά τη διάρκεια της πρώτης του γρήγορης προσπάθειας ράγισε την μπροστινή αεροτομή με ένα απότομο πέρασμα πάνω από ένα κράσπεδο. Πήρε την απόφαση να μην επιστρέψει στα pits για να την αλλάξει και συνέχισε με έναν απανωτό δεύτερο γρήγορο γύρο. Δυστυχώς η αεροτομή κατέρρευσε αμέσως μετά την πολύ γρήγορη στροφή Tamburello και το μονοθέσιο τέθηκε εκτός ελέγχου. Χωρίς να έχει περιθώρια αντίδρασης, ο Roland έπεσε στον τοίχο με ταχύτητα που έφτασε τα 315 km/h. Δυστυχώς δεν επέζησε του ατυχήματος, καθώς ανακοινώθηκε ο θάνατός του λίγο αργότερα από σοβαρά κρανιακά κατάγματα.
Ο Ayrton Senna ήταν από τους πρώτους που κατέφτασαν στο σημείο του δυστυχήματος μετά την ακύρωση των υπόλοιπων προκριματικών. Η λύπη τον είχε καταβάλει σημαντικά και σκέφτηκε σοβαρά να μην αγωνιστεί.
Η μοίρα είχε άλλα σχέδια…
Δείτε το GP Silverstone για το Ελληνικό Πρωτάθλημα Formula G.
