Οι ιστορίες από το παρελθόν του κορυφαίου μηχανοκίνητου σπορ δεν αναφέρονται πάντα στα επιτεύγματα μιας ομάδας ή ενός οδηγού, αλλά μαρτυρούν την πραγματικότητα πίσω από τις κάμερες, την πολιτική επιρροή και παιχνίδια που συντέλεσαν σε ολοκληρωτικές αλλαγές στην Formula 1. Μια τέτοια ιστορία θα παραθέσουμε κι εδώ, με πρωταγωνίστρια την ομάδα της Williams.
Το τσίρκο της Formula 1 επισκέφτηκε τη χώρα των Μαγυάρων το τριήμερο 13-15 Αυγούστου του 1993, για τον 11ο αγώνα του πρωταθλήματος, με το παρασκήνιο να δίνει και να παίρνει, καθώς στις 2 Αυγούστου, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο της FIA είχε απορρίψει την ένσταση της Williams και της McLaren σχετικά με την επικείμενη απαγόρευση των ενεργητικών αναρτήσεων και του traction control από το 1994. Μετά από 11 ημέρες και λίγες ώρες πριν τις πρώτες ελεύθερες δοκιμές, η FISA έκρινε ότι τα λιπαντικά της Elf ήταν εκτός προδιαγραφών, παρά τον επιτυχημένο προηγούμενο δειγματοληπτικό έλεγχο.
Ο τεχνικός υπεύθυνος της FISA Charlie Whiting καλεί προς παροχή εξηγήσεων τον Gilbert Chabelet της Elf, μαζί με τον Bernard Dudot (υπεύθυνο για τον κινητήρα της Renault) και τους Sir Frank Williams και Sir Patrick Ηead.
Η τριμελής συμβουλευτική επιτροπή που καλεί αποτελείται όλως τυχαίως από 2 άτομα της εκλεκτής της FISA Benetton (Flavio Briatore – Rory Byrne) και τον Carmen Ziegler της Sauber. H συζήτηση δεν οδηγεί πουθενά, με τον Sir Patrick να αμφισβητεί ευθέως την αμεροληψία του Whiting, καλώντας τον να φύγει και να έρθει στη θέση του άλλος από τη FISA, προκειμένου να δοθεί έκβαση στην υπόθεση.
Το θέμα μένει τελικά μετέωρο και η συνάντηση λήγει χωρίς περαιτέρω εξελίξεις. Αμέσως μετά βέβαια, οι δηλώσεις του Bernie Ecclestone δείχνουν ξεκάθαρα για ποιο λόγο γίνονται όλα.
Η Formula 1 είναι ένα σόου. Στην F1 διασκεδάζουμε τον κόσμο. Θέλω ο κόσμος να μην γνωρίζει από πριν το όνομα του νικητή του αγώνα και τα χρήματα τα οποία ξοδεύει να πιάνουν τόπο. Είναι αλήθεια πως η McLaren τα προηγούμενα χρόνια διέλυε τον ανταγωνισμό, αλλά οι οδηγοί της προσέφεραν θέαμα, καθώς μάχονταν μεταξύ τους. Το ίδιο ίσχυε κάποτε για την Williams, αλλά δεν ισχύει πλέον. Αν η Renault συμφωνούσε να προμηθεύσει την McLaren, την Benetton, ή και τις δύο, θα ήμουν ο πιο χαρούμενος άνθρωπος. Θα είχαμε φοβερό θέαμα. Χωρίς ABS, χωρίς στο anti-spin σύστημα, ο καλύτερος οδηγός θα κέρδιζε.
Στο ίδιο μήκος κύματος με τον Ecclestone και ο Flavio Briatore, ο οποίος επιθυμούσε διακαώς να πάρει τα μοτέρ της Renault στην ομάδα του.
Δεν μου αρέσει η κατάσταση με τους κινητήρες σήμερα. Επιπλέον πιστεύω πως η Williams ξεπέρασε ορισμένα όρια. Από εδώ και πέρα, η συνεργασία με την Renault θα βασιστεί σε στέρεα θεμέλια.
Η συνεργασία Williams-Renault ήταν τόσο αγαστή, ώστε σε λίγους μήνες να επίκειται η δημιουργία του Renault Clio Williams, ως φόρος τιμής στις κοινές επιτυχίες. Λόγω δε του ότι η Renault ήταν κατά ένα σημαντικό τμήμα κρατικά ελεγχόμενη, ήταν εξαναγκασμένη να παρέχει τα ίδια μοτέρ και στη Ligier, με εντολή του προέδρου Francois Mitterand. O Mitterand ήταν επιστήθιος φίλος του Guy Ligier και πάντοτε τον ενίσχυε με κρατικές χορηγίες-συνεργασίες (Elf, Gitanes, Renault).
Στα μέσα του 1992, ο Ligier αποφάσισε να πουλήσει την ομάδα, με τον Mitterand να του δίνει σχεδόν μονοπωλιακά τον τομέα της παραγωγής φωσφορικών λιπασμάτων και την Ligier να περνάει στον δεξιό πολιτικό Cyril de Rouvre (ο οποίος παρείχε στήριξη στους Σοσιαλιστές, ώστε να μην ανέλθει πρόωρα στην εξουσία το κεντροδεξιό κόμμα).
To δίδυμο Mosley-Ecclestone όμως δεν ήθελε να έχει τα κορυφαία μοτέρ η Ligier και να βολοδέρνει στο μέσο του grid, τη στιγμή που μπορούσε να τα έχει η Benetton του δικού τους παιδιού, του Flavio.
Διαβάστε επίσης: Ιστορίες από το παρελθόν: Η περιπετειώδης Silly Season της Williams το 1998
Πετώντας για άλλοθι τη McLaren (η οποία ήθελε επίσης διακαώς τα μοτέρ της Renault) και με πρόσχημα την έλλειψη ανταγωνισμού, έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να ανακόψουν την κυριαρχία της Williams Renault. Στα μέσα Ιουλίου αποφάσισαν να απαγορεύσουν τις ενεργητικές αναρτήσεις και το traction control, ενώ γνώριζαν άριστα ότι πέρα από τη Williams που τα είχε αναπτύξει σε εξαιρετικό βαθμό, είχε επενδύσει τρομερά εντός του 1993 σε αυτά η McLaren σε συνεργασία με την TAG και την Footwork.
Ήξεραν πάρα πολύ καλά βέβαια ότι η υπόθεση θα έπαιρνε καιρό και οι κανονισμοί θα οριστικοποιούνταν το Νοέμβριο, αφήνοντας μπροστά ένα περιθώριο μόλις 3 μηνών για να φτιαχτούν μονοθέσια με τελείως διαφορετικές προδιαγραφές.
Σημειωτέον δε ότι στο GP Ιαπωνίας του 1993, η υπέρμαχος της άμεσης κατάργησης των ηλεκτρονικών Benetton, χρησιμοποίησε σύστημα τετραδιεύθυνσης, ενώ στον επόμενο αγώνα θα απαγορεύονταν διά ροπάλου τέτοια ηλεκτρονικά συστήματα. Είναι η ίδια ομάδα που παραδέχτηκε ότι ναι μεν χρησιμοποίησε traction control στις χειμερινές δοκιμές εξέλιξης του 1994, αλλά δεν έκανε κάτι τέτοιο στους αγώνες.
Και τα τσιμέντα γέλασαν, γιατί τα τσιμέντα ξέρουν.
Αποφάσισαν εν μία νυκτί και προσπάθησαν να επιβάλλουν ανεπιτυχώς ότι τα λιπαντικά της Elf ήταν παράνομα, ώστε να μειώσουν την αποδοτικότητα του V10 της Renault. Το γεγονός όμως που αποδεικνύει περίτρανα ότι είχαν σκοπό να τελειώσουν με κάθε τρόπο την παντοδυναμία Williams Renault ήταν το ότι απέρριψαν το έσχατο κοινό αίτημα της Williams και της McLaren για τη χρονική μετατόπιση των νέων κανονισμών από τη σεζόν του 1995, ώστε να υπάρχει περιθώριο κατάλληλης προετοιμασίας.
Το 1994, ο άσπιλος, αμόλυντος και άχραντος Briatore (αυτός που είχε δηλώσει ότι η Williams είχε υπερβεί τα εσκαμμένα) πέρα από τις τεχνικές παρανομίες (τις οποίες η FISA-FIA δεν εξέτασε ποτέ σοβαρά, έχουν περάσει 26 χρόνια και το πρωτάθλημα της ντροπής έχει ακόμα πολλές πτυχές προς διευκρίνιση), κατάφερε να αγοράσει και τη Ligier, μεταφέροντας το συμβόλαιο της Renault στη Benetton για το 1995.
Η Ligier θα χρησιμοποιούσε τους κινητήρες της Mugen-Honda (με τον Briatore να μεταφέρει το συμβόλαιο της Minardi, της τρίτης ομάδας που έλεγχε, στη δεύτερη ομάδα του) και ένα μονοθέσιο κλώνο της Benetton B195.
Σκανδαλώδης εύνοια από τα διοικούντα όργανα του sport Άσκηση κυριαρχικής επιρροής σε περισσότερες από μία ομάδες.
Όπου Flavio Briatore, σημειώστε Toto Wolff.
Όπου Max Mosley, σημειώστε Jean Todt.
Όπου Bernie Ecclestone, σημειώστε το τρίο στούτζες της Liberty.
Όπου Tom Walkinshaw (το δεξί χέρι του Briatore και συνιδιοκτήτης της Ligier), σημειώστε Lawrence Stroll.
Όπου Williams όμως, μη σημειώνετε Mercedes: την κυριαρχία της Williams τότε την πολέμησαν, τώρα την κυριαρχία της Mercedes δεν τολμούν να την αμφισβητήσουν.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει μια Williams Renault σήμερα να κοντράρει όλο το αμφιλεγόμενο καθεστώς στα ίσια.
Η μία πλευρά του πάλαι ποτέ θρυλικού συνδυασμού βέβαια το παλεύει όσο μπορεί, η άλλη δυστυχώς αποδεικνύεται ανάξια της ιστορίας της.
Άγγελος Φωτσεινός
