Σαν σήμερα, 2 Αυγούστου στην F1 και το motorsport

Ο κόσμος της Formula 1 και του μηχανοκίνητου αθλητισμού είναι γεμάτος ιστορίες και γεγονότα που γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στα βιβλία: κάθε ημέρα αποτελεί αφορμή να θυμηθούμε και να μάθουμε τι έγινε σαν σήμερα.

Σαν σήμερα το 1953, στο GP Γερμανίας του Nürburgring, ο Giuseppe Farina κατέκτησε την πέμπτη και τελευταία του νίκη στην F1, ξεπερνώντας για πάνω από 1 λεπτό τους Juan Manuel Fangio και Mike Hawthorn ώστε να πάρει πρώτος την καρό σημαία. Παρόλο που ο Alberto Ascari δεν κατάφερε να βαθμολογηθεί, το γεγονός ότι ο Hawthorn δεν μπόρεσε να κερδίσει για να μείνει ζωντανός στο κυνήγι του τίτλου εξασφάλισε και μαθηματικά το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα στον Ιταλό άσσο. Η Eisenacher Motorenwerk, κατασκευασμένη στο Eisenach της Ανατολικής Γερμανίας και βασισμένη στην προπολεμική BMW 328, εμφανίστηκε για μοναδική φορά στην F1 και οδηγήθηκε από τον Edgar Barth· τελικά εγκατέλειψε στον 12^ο γύρο με προβλήματα εξάτμισης. Την μοναδική του εμφάνιση στην F1 πραγματοποίησε και ο Ernst Loof, με την Veritas του να παραδίδει πνεύμα ελάχιστα εκατοστά μετά την εκκίνηση λόγω μιας ελαττωματικής αντλίας καυσίμου – στατιστικά η μικρότερη καριέρα οδηγού στα χρονικά του πρωταθλήματος.

Σαν σήμερα, επίσης το 1953, η μικρή χωμάτινη πίστα μισού μιλίου στο Davenport της Iowa φιλοξένησε για μοναδική φορά ένα event της μεγάλης κατηγορίας του NASCAR. Νικητής του αγώνα 100 μιλίων και 200 γύρων αναδείχθηκε ο πρωταθλητής του 1951 Herb Thomas σε ένα διάσημο Hudson Hornet, ελάχιστα μπροστά από το Oldsmobile του poleman Buck Baker. Ο ανερχόμενος Lee Petty ολοκλήρωσε στην τρίτη θέση με ένα Dodge.

Σαν σήμερα το 1959, το GP Γερμανίας της F1 φιλοξενήθηκε για μοναδική φορά στην ιδιόμορφη διαδρομή του AVUS, η οποία απαρτιζόταν από δύο τεράστιες ευθείες στην εθνική οδό του Autobahn και δύο φουρκέτες – η μία μάλιστα στο βόρειο τμήμα της πίστας ήταν έντονα κεκλιμένη. Το event είχε ήδη επισκιαστεί από τον θάνατο του Jean Behra σε έναν υποστηρικτικό αγώνα F2 της προηγούμενης ημέρας, ενώ υπήρχαν τόσες πολλές ανησυχίες περί αντοχής των ελαστικών που τελικά ο αγώνας σπάστηκε σε δύο μικρότερους, 30 γύροι ο καθένας. Η Ferrari αποδείχθηκε κυρίαρχη και έκανε το 1-2-3 στα συνδυασμένα αποτελέσματα, με τον Tony Brooks να κερδίζει για 6^η και τελευταία φορά στην F1. Ο Dan Gurney τερμάτισε δεύτερος, μόλις στην δεύτερη εμφάνισή του στο πρωτάθλημα, ενώ τρίτος ολοκλήρωσε ο Phil Hill. Ο Hans Herrmann γλύτωσε από θαύμα σε μια μεγάλη σύγκρουση στη νότια φουρκέτα, όταν πετάχτηκε έξω από την BRM του και έμεινε αλώβητος.

Διαβάστε επίσης: Σαν σήμερα, 1 Αυγούστου στην F1 και τον μηχανοκίνητο αθλητισμό

Σαν σήμερα το 1964, ο αείμνηστος John Surtees κατέκτησε τη νίκη στο GP Γερμανίας του Nürburgring οδηγώντας για την Ferrari. Αυτή ήταν μάλιστα η δεύτερη νίκη στην F1 για τον πρώην θρύλο του παλιού MotoGP, με την πρώτη συμπτωματικά να έχει σημειωθεί στην ίδια πίστα έναν χρόνο νωρίτερα. Ο Graham Hill τερμάτισε δεύτερος με μια BRM και τρίτος βρέθηκε ο Lorenzo Bandini με την έτερη Ferrari. Πιο πίσω, ο 46χρονος Maurice Trintignant –ο πιο έμπειρος τότε οδηγός του πρωταθλήματος– τερμάτισε 5^ος σε μια ιδιωτική BRM και βαθμολογήθηκε για πρώτη φορά μετά το 1959, στον προτελευταίο αγώνα της καριέρας του όπως έμελλε να αποδειχθεί. Το event στην «Πράσινη Κόλαση» έχει μείνει γνωστό για το ντεμπούτο της Honda στην F1 ως κατασκευαστής. Η ιαπωνική φίρμα εμφανίστηκε με μια πειραματική RA271 και εκπροσωπήθηκε από τον Αμερικανό Ronnie Bucknum, ο οποίος τελικά εγκατέλειψε στον 12^ο γύρο λίγο πριν το περιβόητο Karrusell.

Το Grand Prix αυτό είχε δυστυχώς επισκιαστεί από τον χαμό του Carel Godin de Beaufort. Ο Ολλανδός, στις ελεύθερες δοκιμές της προηγούμενης ημέρας, είχε χάσει τον έλεγχο της Porsche 718 στη στροφή Bergwerk, στο βορειότερο τμήμα της τεράστιας πίστας, έπεσε σε μια σειρά από δέντρα και αποκόμισε σοβαρότατους τραυματισμούς στο κεφάλι. Τελικά ξεψύχησε ανήμερα του αγώνα σε ένα νευρολογικό κέντρο της Κολωνίας, σε ηλικία μόλις 30 χρονών.

Σαν σήμερα, επίσης το 1964, γεννήθηκε στο Neuss της Δυτικής Γερμανίας ο βετεράνος των αυτοκινήτων τουρισμού και αγώνων αντοχής, Frank Biela. Ο Γερμανός βρέθηκε στο ίδιο πρόγραμμα οδηγών της Ford όπως οι συμπατριώτες άσσοι Manuel Reuter και Bernd Schneider στα τέλη των ‘80s, εκπροσωπώντας την αμερικανική φίρμα στην Formula Ford και το DTM. Οι σταθερές επιδόσεις τού εξασφάλισαν μια θέση εργοστασιακού οδηγού στην Audi από το 1991, ξεκινώντας έτσι μια επιτυχή πορεία που καρποφόρησε άμεσα με έναν τίτλο στο DTM, καθώς και στο Γαλλικό Πρωτάθλημα Αυτοκινήτων Τουρισμού το 1993. Ο Biela επεκτάθηκε και στην αντίστοιχη ιστορική διοργάνωση της Μεγάλης Βρετανίας (BTCC), διαπρέποντας το 1996. Το 1999, με αφορμή το ξεκίνημα ενός πολλά υποσχόμενου project της Audi στους αγώνες αντοχής, ο Biela εντάχθηκε στο σχετικό τμήμα οδηγών και έκτοτε σάρωσε τα πάντα, μετρώντας πέντε νίκες στις 24 ώρες του Le Mans και τέσσερις στις 12 ώρες του Sebring για το ALMS.

Σαν σήμερα το 1970, η ταχύτατη παλιά πίστα του Hockenheimring φιλοξένησε για πρώτη φορά το GP Γερμανίας της F1, καθώς οι οδηγοί είχαν ήδη αποφασίσει από το GP Γαλλίας να μποϋκοτάρουν τη διεξαγωγή του event στο επικίνδυνο Nürburgring Nordschleife, μέχρι να πραγματοποιηθούν ουσιώδεις αλλαγές στη διαδρομή της «Πράσινης Κόλασης» για την βελτίωση της ασφάλειάς της. Πάνω από 100.000 θεατές έγιναν μάρτυρες μιας επικής μονομαχίας για τη νίκη ανάμεσα στους Jochen Rindt, Jacky Ickx και Clay Regazzoni. Η πρωτοπορία άλλαξε συνολικά 13 φορές στον αγώνα 50 γύρων, με τον Rindt να επικρατεί τελικά του Ickx για μόλις 0,7 δευτερόλεπτα ώστε να σημειώσει την πέμπτη του νίκη στη σεζόν και τέταρτη συνεχόμενη. Το βάθρο ολοκληρώθηκε από τον Denny Hulme, καθώς τόσο ο Regazzoni όσο και ο John Surtees τέθηκαν αντιμέτωποι με προβλήματα στον κινητήρα τους στο δεύτερο μισό του αγώνα.

Σαν σήμερα το 1981, σε ένα ακόμη GP Γερμανίας της F1 στο Hockenheimring, ο Nelson Piquet κέρδισε για τρίτη φορά στη σεζόν. Ο Βραζιλιάνος της Brabham, εκκινώντας μόλις 6^ος, ενεπλάκη σε μια μικρή σύγκρουση με την Renault του René Arnoux στον πρώτο γύρο αλλά στη συνέχεια οδήγησε προσεκτικά και μεθοδικά. Στο μεταξύ, η έτερη Renault του poleman Alain Prost προηγείτο άνετα στο πρώτο μισό του αγώνα, μέχρι που έκανε την εμφάνισή της η βροχή και τον δυσκόλεψε στην οδήγηση, περιορίζοντάς τον σε πιο υποτονικό ρυθμό. Επικεφαλής ήταν πλέον ο Alan Jones της Williams, αλλά μια δυσλειτουργία στον κινητήρα του τον οδήγησε προσωρινά στα pits και τον έριξε έναν γύρο πίσω, αφήνοντας οριστικά στην πρωτοπορία τον Piquet. Ο Prost συμβιβάστηκε με τη δεύτερη θέση και το βάθρο έκλεισε από τον Jacques Laffite της Ligier, ενώ ο πρωτοπόρος της βαθμολογίας Carlos Reutemann εγκατέλειψε με αστοχία κινητήρα στην έτερη Williams.

Σαν σήμερα, επίσης το 1981, ο θερινός αγώνας 500 μιλίων του NASCAR στην οβάλ πίστα της Talladega προσέφερε έναν επικό τερματισμό, στον οποίο τελικά επικράτησε ο Ron Bouchard – αυτή ήταν η μοναδική του νίκη στην μεγάλη κατηγορία. Ο Αμερικανός rookie από το Fitchburg της Μασαχουσέτης ουσιαστικά «έκλεψε» τη νίκη στο photo finish από τους θρυλικούς Darrell Waltrip και Terry Labonte, αιφνιδιάζοντάς τους με μια κίνηση από την εσωτερική ώστε να βρεθούν και οι τρεις πλάι-πλάι. Μάλιστα ο Waltrip, ο οποίος φαινομενικά κρατούσε τον Labonte πίσω του για τη νίκη, δεν επεδίωξε ποτέ να μπλοκάρει τον διάβα του Bouchard γιατί νόμιζε πως βρισκόταν έναν γύρο πίσω. Χαρακτηριστικά, το πρώτο επαινετικό σχόλιο για τον rookie στις μετέπειτα δηλώσεις του ήταν το εξής:

Από πού στο διάολο ξεφύτρωσε αυτός;;

Σαν σήμερα το 1987, ο Michael Andretti στέφθηκε νικητής στον απαιτητικό αγώνα 500 μιλίων του Michigan για το διάσημο πρωτάθλημα CART, ολοκληρώνοντάς τον σε μέση ωριαία ταχύτητα σχεδόν 275 km/h. Αυτός ήταν μάλιστα ο ταχύτερος τότε αγώνας στα χρονικά της διοργάνωσης, υποσκελίζοντας την σχετική επίδοση του Bobby Rahal στο Indianapolis 500 του 1986. Ένας από τους οδηγούς που ξεπέρασε ο Andretti στον δρόμο του για τη νίκη ήταν ο θρυλικός πατέρας του, Mario, ο οποίος κυριαρχούσε απόλυτα διατηρώντας προβάδισμα ενός ολόκληρου γύρου από τον γιο του, μέχρι να σπάσει ο κινητήρας του στον 157^ο από τους 250 γύρους.

• Κάντε μας like στο facebook

• Κάντε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube

• Μπείτε στον server μας στο Discord

Σαν σήμερα το 1998, η McLaren σημείωσε το πέμπτο της 1-2 στη σεζόν μονοπωλώντας το GP Γερμανίας από την πρώτη σειρά εκκίνησης, με τον Mika Häkkinen να επικρατεί του David Coulthard για μόλις 0.426 δευτερόλεπτα. Ιδιαίτερα θετική έκπληξη του αγώνα στο Hockenheimring υπήρξε η τρίτη θέση του τότε πρωταθλητή Jacques Villeneuve. Ο Καναδός είχε εκκινήσει τρίτος με μια μετριότατη Williams-Mecachrome FW20, πλησιάζοντας απειλητικά τους Häkkinen/Coulthard στους τελευταίους γύρους· τελικά τους πλαισίωσε απλώς στο βάθρο, σε έναν από τους καλύτερους αγώνες του στη χρονιά. Η μικρομεσαία ομάδα της Jordan έκανε επίσης πολύ καλή εμφάνιση, με τον Ralf Schumacher μάλιστα να διεκδικεί μια θέση στο βάθρο μέχρι που έμεινε 6^ος εξαιτίας μιας μη-αποδοτικής στρατηγικής στα pit stops. Ο ομόσταυλος Damon Hill κατέλαβε την 4^η θέση, με 5^ο τον περιέργως υποτονικό Michael Schumacher της Ferrari.

Σαν σήμερα το 2020, το Silverstone φιλοξένησε τον πρώτο από τους δύο αγώνες της σε αυτή την ιδιόμορφη σεζόν της F1, σε ακόμα ένα διπλό αγωνιστικό τριήμερο στην ίδια πίστα μετά από αυτό του Red Bull Ring. Στην προκειμένη περίπτωση, το GP Μεγάλης Βρετανίας χαράχτηκε στη μνήμη πάρα πολλών για τις αστοχίες των ελαστικών της Pirelli και για την παραλίγο μοιραία ατυχία του Lewis Hamilton. Ο Βρετανός παγκόσμιος πρωταθλητής της Mercedes προηγείτο του Max Verstappen στον τελευταίο γύρο κατά 35 δευτερόλεπτα, μέχρι που κλάταρε απροσδόκητα το εμπρός-αριστερό ελαστικό του στην στροφή Woodcote. Παρόλο που αναγκάστηκε να διανύσει το υπόλοιπο του γύρου με ουσιαστικά τρεις τροχούς, ο Hamilton κέρδισε για έβδομη φορά στο Silverstone με μόλις 6 δευτερόλεπτα διαφοράς από τον Ολλανδό της Red Bull. Ίδια αστοχία υπέστησαν νωρίτερα και οι Valtteri Bottas/Carlos Sainz Jr., με την τρίτη θέση του βάθρου να καταλήγει έτσι στην μετριότατη Ferrari SF1000 του Charles Leclerc.