Ο κόσμος της Formula 1 και του μηχανοκίνητου αθλητισμού είναι γεμάτος ιστορίες και γεγονότα που γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στα βιβλία: κάθε ημέρα αποτελεί αφορμή να θυμηθούμε και να μάθουμε τι έγινε σαν σήμερα.
Σαν σήμερα το 1923 ολοκληρώθηκε ο πρώτος 24ωρος αγώνας του Le Mans στα χρονικά των αγώνων ταχύτητας, με τους André Lagache και René Léonard να αναδεικνύονται νικητές οδηγώντας ένα αυτοκίνητο της Chenard-Walcker. Το γαλλικό δίδυμο ολοκλήρωσε τον μαραθώνιο στην θρυλική πίστα του Sarthe με μέση ωριαία ταχύτητα άνω των 90 km/h, ξεπερνώντας την έτερη Chenard-Walcker των Christian Dauvergne και Raoul Bachmann για την κατάκτηση του λεγόμενου “Rudge-Whitworth Cup”.
Σαν σήμερα το 1942 γεννήθηκε ο Robin Widdows. Ο Βρετανός ξεκίνησε να τρέχει σε αγώνες στα μέσα των ‘60s οδηγώντας αυτοκίνητα όπως το MG Midget και η Lotus 23. Το 1966 μεταπήδησε στην F3 και το 1967 συμμετείχε στην F2 με μια Brabham BT23, κερδίζοντας μάλιστα στο Hockenheim. Έναν χρόνο αργότερα άλλαξε ομάδα για να αγωνιστεί με μια McLaren M4A και εμφανίστηκε για μοναδική φορά σε Grand Prix της F1· οδήγησε μια Cooper T86B στο Brands Hatch αλλά εγκατέλειψε με προβλήματα ανάφλεξης στον κινητήρα του. Επέστρεψε στην F2 με την ομάδα του Bob Gerard και εκπροσώπησε την Matra σε ελάχιστους αγώνες αντοχής όπως το Le Mans, κρεμώντας το κράνος του στα μέσα του 1970. Ο Widdows αποτελεί μια από τις μόλις έξι περιπτώσεις οδηγών F1 που υπήρξαν και συμμετέχοντες σε Ολυμπιακούς Αγώνες, λαμβάνοντας μέρος στη Χειμερινή Ολυμπιάδα του Ίνσμπρουκ (1964) και του Γκρενόμπλ (1968) στο άθλημα του αγωνιστικού ελκήθρου.
Σαν σήμερα, επίσης το 1942, γεννήθηκε ο οδηγός της F1 και κληρονόμος της φημισμένης βρετανικής επώνυμης ζυθοποιίας, Piers Courage. Εκκίνησε σε 28 Grand Prix για λογαριασμό των Reg Parnell και Sir Frank Williams, τερματίζοντας δεύτερος στα GP Μονακό και Η.Π.Α. το 1969 πίσω από το τιμόνι μιας νοικιασμένης Brabham BT26A. Νικητής αγώνων τόσο στην F2 όσο και στο Tasman Series της Ωκεανίας, ο Courage σκοτώθηκε άδοξα στο Zandvoort για το GP Ολλανδίας του 1970, όταν η De Tomaso 505/38 υπέστη μια αστοχία στο σύστημα διεύθυνσης στην ταχύτατη στροφή Tunnel Oost και τυλίχτηκε στις φλόγες μετά τη συντριβή της σε έναν μικρό αμμόλοφο.
Σαν σήμερα το 1944 γεννήθηκε ο Emilio Zapico. Ο Ισπανός υπήρξε κατά κύριο λόγο ένας εξαίρετος πιλότος αεροπλάνων, ο οποίος είχε τη φιλοδοξία να αγωνιστεί στην F1. Από νεαρή ηλικία είχε ήδη αποκτήσει αγωνιστική εμπειρία, λαμβάνοντας συμμετοχή σε τοπικά rally και αγώνες με αυτοκίνητα τουρισμού. Το 1976, με την χρηματοδότηση της Mapfre, κατάφερε να νοικιάσει από την ομάδα της Williams μια παλιά FW04 για να εμφανιστεί στο GP Ισπανίας. Το μονοθέσιο ήταν κατώτερο των περιστάσεων, με τον Zapico μοιραία να μην βρίσκει ποτέ ρυθμό στην πίστα της Jarama για να προκριθεί για τον αγώνα· κατετάγη μόλις 27ος, μπροστά από τον συμπατριώτη και επίσης πρωτοεμφανιζόμενο Emilio de Villota. Ο Zapico δεν αποπειράθηκε ποτέ να επιστρέψει στην F1 και συνέχισε την καριέρα του στα αυτοκίνητα τουρισμού μέχρι τα μέσα των ‘80s. Δυστυχώς σκοτώθηκε τον Αύγουστο του 1996 στην Huete της Ισπανίας, σε ένα δυστύχημα με το υπερελαφρύ αεροσκάφος του.
Σαν σήμερα το 1951, ο θρυλικός Juan Manuel Fangio ξεκίνησε με το δεξί τη νέα σεζόν στην F1, κερδίζοντας άνετα στο βροχερό GP Ελβετίας με μια Alfa Romeo Alfetta. Ο Αργεντινός είχε εκκινήσει από την pole position και ξεπέρασε τον Piero Taruffi για σχεδόν ένα λεπτό, με τον Ιταλό οδηγό της Ferrari να προσπερνά την έτερη Alfetta του Giuseppe Farina στον προτελευταίο γύρο και να τον αφήνει στην τρίτη θέση. Ο αγώνας αυτός σήμανε επίσης το ντεμπούτο του χαρισματικού Stirling Moss στην F1. Ο Βρετανός εμφανίστηκε στο Bremgarten με ένα μικρό αγωνιστικό της HWM και είχε για ομόσταυλο τον ιδιοκτήτη της ομάδας, George Abecassis. Τελικά τερμάτισε στην 8η θέση, δύο γύρους πίσω από τον Fangio.
Σαν σήμερα το 1961 γεννήθηκε ο βετεράνος των αγώνων αντοχής και της F1, Pierre-Henri Raphanel. Πριν δοκιμάσει την τύχη του στην F1, ο Γάλλος μετρούσε ήδη συμμετοχές στις 24 ώρες του Le Mans και μια παρουσία στο βάθρο το 1987. Έναν χρόνο αργότερα αποπειράθηκε αποτυχημένα να πάρει την παρθενική του πρόκριση σε Grand Prix με την Larrousse στην Αυστραλία, και το 1989 περιπλανήθηκε στις ανέλπιστες ομάδες των Coloni και Rial. Σε 17 εμφανίσεις τελικά προκρίθηκε μόνο μία φορά, στο GP Μονακό, αλλά εγκατέλειψε νωρίς με πρόβλημα στο κιβώτιο ταχυτήτων της Coloni FC188B. Ο Raphanel άφησε έπειτα την F1 και επικεντρώθηκε στους αγώνες αντοχής και GT, συνεχίζοντας τις εμφανίσεις του στο Le Mans και εκπροσωπώντας την Toyota ως εργοστασιακός οδηγός της στην Ιαπωνία. Επίσης, μετά το 2006 επιτέλεσε καθήκοντα δοκιμαστή οδηγού για την αυτοκινητοβιομηχανία της Bugatti, καταγράφοντας μάλιστα παγκόσμιο ρεκόρ τελικής ταχύτητας τον Ιούλιο του 2010 με μια Veyron Super Sport.
Σαν σήμερα το 1972, ο αείμνηστος Mark Donohue στέφθηκε νικητής στο Indianapolis 500 οδηγώντας μια McLaren M16B. Αυτή ήταν η πρώτη νίκη για την βρετανική φίρμα στο Brickyard καθώς και η πρώτη για την εμβληματική ομάδα του Roger Penske. Το συγκεκριμένο event έχει μείνει γνωστό για την καινοτομία εφαρμογής μεγάλων αεροτομών εμπρός και πίσω, κάτι που αύξησε θεαματικά τις ταχύτητες των μονοθεσίων. Ο poleman Bobby Unser εγκατέλειψε νωρίς τον αγώνα, ενώ ο Gary Bettenhausen υπήρξε πρωτοπόρος για 138 γύρους μέχρι να εγκαταλείψει με τη σειρά του στον 176ο γύρο. Ο Jerry Grant ανέλαβε τα ηνία αλλά δέχτηκε μαύρη σημαία καθώς πραγματοποίησε ένα pit-stop στον 188ο γύρο στο box του ομόσταυλου Unser, αφήνοντας έτσι ελεύθερο πεδίο στον Donohue για να πάρει πρώτος την καρό σημαία. Ο Al Unser Sr. που είχε κερδίσει το 1970 και 1971 τελικά αρκέστηκε στην δεύτερη θέση, με τρίτο τον Joe Leonard.
Σαν σήμερα το 1973, η Ferrari κατέγραψε την τελευταία της νίκη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σπορ Αυτοκινήτων (WSC) επικρατώντας στα 1000 χιλιόμετρα του Nürburgring. Το νικητήριο αυτοκίνητο ήταν μια 312PB που μοιράστηκαν οι Jacky Ickx και Brian Redman, οι οποίοι ξεπέρασαν τους ομόσταυλους Carlos Pace και Arturo Merzario.
Σαν σήμερα, επίσης το 1973, ολοκληρώθηκε για πρώτη φορά το περιβόητο Rally Ακρόπολις στα πλαίσια του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Rally (WRC). Νικητής αναδείχθηκε ο Γάλλος Jean-Luc Thérier, οδηγώντας μια Alpine-Renault A110 με συνοδηγό τον Christian Delferrier. Οι δυο τους ξεπέρασαν το Fiat Abarth 124 των Rauno Aaltonen/Robin Turvey, καθώς και την έτερη Alpine των Jean-Pierre Nicolas/Michel Vial. Μόλις 11 αυτοκίνητα τερμάτισαν στο event, με την κορυφαία ελληνική συμμετοχή να σημειώνεται στην 9η θέση δια χειρός Ιωάννη Ψύχα και Ανδρέα Παπατριανταφύλλου, σε ένα Toyota Corolla.
Διαβάστε επίσης: Σαν σήμερα, 26 Μαΐου στον μηχανοκίνητο αθλητισμό – INDY 500 SPECIAL
Σαν σήμερα το 1976 γεννήθηκε ο βετεράνος των αγώνων αντοχής και σπορ αυτοκινήτων, Marcel Fässler. Γεννημένος στο Einsiedeln της Ελβετίας, ο Fässler αρχικά καθιερώθηκε το 2000 στα touring cars της Γερμανίας και το DTM, κερδίζοντας συνολικά 5 αγώνες για τη Mercedes-Benz. Το 2006 μεταπήδησε στα σπορ αυτοκίνητα, ξεκινώντας να χτίζει τη φήμη ενός άκρως αξιόπιστου οδηγού. Το 2007 κέρδισε στις 24 ώρες του Spa-Francorchamps με τη Chevrolet και από το 2010 εντάχθηκε στο εργοστασιακό τμήμα της Audi, εκπροσωπώντας την έως το 2016 στο παγκόσμιο επίπεδο των αγώνων αντοχής. Ο Fässler οδήγησε κυρίως μαζί με τους André Lotterer και Benoît Tréluyer, κερδίζοντας τρεις φορές στις 24 ώρες του Le Mans (2011, 2012 & 2014) και κατακτώντας τον τίτλο στους οδηγούς για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντοχής (WEC) το 2012. Αποσύρθηκε στα τέλη του 2020, ύστερα από μια σύντομη θητεία στις Η.Π.Α. με την Chevrolet για την κατηγορία GTLM του IMSA.
Σαν σήμερα το 1979, ο Rick Mears κατέκτησε την πρώτη από τις τέσσερις νίκες του στο Indianapolis 500, παίρνοντας για τελευταία φορά την πρωτοπορία στον γύρο 182. Αυτή ήταν επίσης η πρώτη από τις έξι φορές που ο Αμερικανός εκκίνησε στο Brickyard από την pole position, καθώς και η δεύτερη νίκη στο event για την ομάδα του Roger Penske. Οι αδερφοί Al και Bobby Unser είχαν ηγηθεί τον αγώνα για συνολικά 174 γύρους αλλά τελικά κανείς τους δεν μπόρεσε να κερδίσει· ο “Big Al” εγκατέλειψε λίγο μετά τα μισά της διαδρομής με αστοχία στο κιβώτιο ταχυτήτων, με τον Bobby να κατρακυλά στην 5η θέση διαχειριζόμενος ένα παρόμοιο πρόβλημα. Το event έλαβε χώρα σε μια αγωνιστική περίοδο που σημαδεύτηκε από τη ρήξη ανάμεσα στη διοργανώτρια USAC και ορισμένες από τις μεγάλες ομάδες του θεσμού. Η ρήξη αυτή είχε οδηγήσει στο πρώτο λεγόμενο “split” των αγώνων formula στις Η.Π.Α.
Σαν σήμερα, επίσης το 1979, ο Jody Scheckter εκκίνησε από την pole position στο GP Μονακό και κυριάρχησε κατά κράτος κατακτώντας τη νίκη. Ο Νοτιοαφρικανός οδηγός της Ferrari πλαισιώθηκε στο βάθρο από τον Clay Regazzoni της Williams που έκανε έναν φοβερό αγώνα από την 16η θέση, καθώς και τον Carlos Reutemann της Lotus. Με τον ομόσταυλο Gilles Villeneuve και τον Jacques Laffite της Ligier να εγκαταλείπουν με μηχανικά προβλήματα, ο Scheckter ανέβηκε στην πρώτη θέση της βαθμολογίας και, όπως αποδείχθηκε, δεν κατάφερε κανείς να τον υποσκελίσει από αυτήν μέχρι το τέλος της σεζόν. Ο συγκεκριμένος αγώνας ήταν ο τελευταίος για τον αείμνηστο James Hunt στην F1· ο Βρετανός πρωταθλητής είχε εγκαταλείψει μετά από μόλις 4 γύρους με πρόβλημα στο κιβώτιο ταχυτήτων στην Wolf του, ανακοινώνοντας λίγες ημέρες αργότερα την απόσυρσή του από το σπορ.
Σαν σήμερα το 1984, ακριβώς πέντε χρόνια μετά την πρώτη του νίκη στο Brickyard, ο Rick Mears κέρδισε για δεύτερη φορά το Indianapolis 500 οδηγώντας για την Penske. Με τους Tom Sneva και Mario Andretti να εγκαταλείπουν στο δεύτερο μισό του αγώνα, ο Mears είχε μείνει μόνος του στην πρωτοπορία κατά δύο γύρους από τους υπόλοιπους και έκανε παρέλαση προς τον τερματισμό. Το event είναι γραμμένο στην ιστορία για μερικούς ιδιαίτερους λόγους. Αρχικά, ο δημοσιογράφος Patrick Bedard είχε ένα φρικιαστικό ατύχημα στον 58ο γύρο και έβαλε τέλος στην καριέρα του. Επίσης, η πρώτη πεντάδα του τερματισμού απαρτίστηκε από τρεις πρωτοεμφανιζόμενους οδηγούς, με τον παγκόσμιο πρωταθλητή Emerson Fittipaldi να κάνει το δικό του «αθόρυβο» ντεμπούτο στο Brickyard εγκαταλείποντας μετά από μόλις 37 γύρους. Συνολικά 117 μονοθέσια παρουσιάστηκαν στην πίστα της Indianapolis στις αρχές του μήνα, με τα 87 από αυτά να ρίχνονται τελικά στη μάχη για τις 33 θέσεις εκκίνησης.
Σαν σήμερα το 1990, ο Arie Luyendyk στέφθηκε για πρώτη φορά νικητής στο Indianapolis 500, κατακτώντας παράλληλα την πρώτη νίκη της καριέρας του στο πρωτάθλημα CART. Ο Ολλανδός βρέθηκε στην πρωτοπορία με 32 γύρους να απομένουν, ολοκληρώνοντας τον αγώνα με συνολική μέση ωριαία ταχύτητα στα 299,307 km/h. Έτσι, αυτός έμεινε στην ιστορία ως «το πιο γρήγορο Indy 500», με το ρεκόρ να καταρρίπτεται το 2013. Ο νικητής της προηγούμενης χρονιάς Emerson Fittipaldi είχε εκκινήσει από την pole position και κυριάρχησε στο πρώτο μισό του αγώνα, αλλά ήρθε αντιμέτωπος με προβλήματα διαχείρισης των ελαστικών και έμεινε έναν γύρο πίσω, τερματίζοντας τρίτος. Ο Bobby Rahal, νικητής το 1986, έθεσε με τη σειρά του υποψηφιότητα για τη νίκη αλλά αντιμετώπισε κι εκείνος προβλήματα οδηγησιμότητας στο μονοθέσιό του και ολοκλήρωσε στη δεύτερη θέση. Πιο πίσω, ο πολύπειρος A. J. Foyt κατέγραψε την 33η συνεχόμενη εμφάνισή του στο Indianapolis 500 και τερμάτισε 6ος.
Σαν σήμερα, επίσης το 1990, ο αείμνηστος Ayrton Senna θριάμβευσε στους δρόμους του Πριγκιπάτου του Μονακό για τέταρτη φορά, κερδίζοντας τον αγώνα παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισε με τον κινητήρα του στους τελευταίους γύρους. Ο πολλά υποσχόμενος Jean Alesi πραγματοποίησε ακόμα μια εντυπωσιακή εμφάνιση με την Tyrrell, εκκινώντας τρίτος και τερματίζοντας ελάχιστα πίσω από τον Senna στη δεύτερη θέση ύστερα από την εγκατάλειψη του Alain Prost. Το βάθρο έκλεισε ο ομόσταυλος του Senna, Gerhard Berger, ενώ ο Éric Bernard πέρασε από το pre-qualifying και τερμάτισε 6ος για τον πρώτο του βαθμό στην F1, οδηγώντας μια Larrousse-Lola LC90.
Σαν σήμερα το 1997, επτά χρόνια μετά την παρθενική του νίκη, ο Arie Luyendyk κατέκτησε ξανά το Indianapolis 500. Ο αγώνας έμελλε να λάβει χώρα στις 25 Μαΐου, με την παρατεταμένη βροχή ωστόσο να αναβάλλει την ασφαλή διεξαγωγή του. Το ιστορικό στιγμιότυπο από το συγκεκριμένο event σημειώθηκε στους τελευταίους δύο γύρους με ένα τραγελαφικό γεγονός. Ο Tony Stewart είχε μια επαφή με τον τοίχο στη στροφή 4 και είχαν βγει κίτρινες σημαίες. Οι οδηγοί και οι ομάδες ανέμεναν ολοκλήρωση του αγώνα πίσω από το αυτοκίνητο ασφαλείας, το οποίο όμως δεν εισήλθε ποτέ στην πίστα. Ωστόσο, η πράσινη σημαία είχε βγει απροειδοποίητα μαζί με την άσπρη μόνο στη γραμμή εκκίνησης/τερματισμού για την είσοδο στον τελευταίο γύρο, μπερδεύοντας τους οδηγούς καθώς εκείνοι έβλεπαν στους σηματοδότες της υπόλοιπης πίστας μόνο κίτρινες σημαίες. Τελικά ο Luyendyk πήρε την καρό σημαία, με τον ομόσταυλο Scott Goodyear να κλείνει το 1-2 της Treadway Racing.
Σαν σήμερα το 2001, η Team Penske επέστρεψε στο Brickyard μετά από απουσία 5 χρόνων λόγω του “split” και έκανε το 1-2 στο Indianapolis 500. Η νίκη κατέληξε στον πρωτάρη Hélio Castroneves, ο οποίος ηγήθηκε τον αγώνα στους τελευταίους 52 γύρους του και ξεπέρασε τον Gil de Ferran. Η εμφάνιση της βροχής οδήγησε δύο φορές σε προσωρινή διακοπή της δράσης. Την πρώτη φορά απλώς γύριζαν τα μονοθέσια στην πίστα πίσω από το αυτοκίνητο ασφαλείας στο σκέλος των γύρων 107-119, ενώ η βροχή επέστρεψε δριμύτερη στον 155ο γύρο οδηγώντας σε κόκκινη σημαία. Μετά από 10 λεπτά καθάρισαν οι ουρανοί και το οδόστρωμα στέγνωσε γρήγορα, με τους οδηγούς να ολοκληρώνουν όλους τους γύρους που είχαν αρχικά προγραμματιστεί.
Σαν σήμερα, επίσης το 2001, η Ferrari έκανε το 1-2 στο GP Μονακό με τον Michael Schumacher να κατακτά την πέμπτη του νίκη στους δρόμους του Πριγκιπάτου. Ο Rubens Barrichello τερμάτισε ακριβώς πίσω του, ενώ ο Eddie Irvine κατέγραψε το πρώτο βάθρο της Jaguar στην F1 με την τρίτη του θέση. Ωστόσο, η κεντρική ιστορία του αγώνα σημειώθηκε πιο πίσω, με πρωταγωνιστές τους David Coulthard και Enrique Bernoldi. Ο Σκωτσέζος οδηγός της McLaren επρόκειτο να εκκινήσει από την pole position, αλλά είχε σβήσει ο κινητήρας του στο ξεκίνημα του γύρου σχηματισμού και έπρεπε να μεταφερθεί στις τελευταίες θέσεις του grid. Ανέκτησε γρήγορα μερικές θέσεις αλλά από τον 8ο γύρο μέχρι και τον 44ο κόλλησε πίσω από την αργή Arrows του Bernoldi, κάτι που ενόχλησε σημαντικά (και αδικαιολόγητα) τους Ron Dennis και Norbert Haug της McLaren. Ο Coulthard επέδειξε ταχύτατο ρυθμό στους επόμενους γύρους και τελικά τερμάτισε 5ος.
Σαν σήμερα το 2006, οι κατατακτήριες δοκιμές για το GP Μονακό στιγματίστηκαν από την απερίσκεπτη τακτική του Michael Schumacher να «παρκάρει» το μονοθέσιό του στην στροφή της Rascasse. Ο Γερμανός οδηγός της Ferrari βρισκόταν σε θέση ισχύος για την pole position, αλλά ο τελικός του γύρος δεν είχε εξελιχθεί το ίδιο καλά όσο αυτός του Fernando Alonso που βρισκόταν λίγο πιο πίσω. Έτσι, αποφάσισε να προσποιηθεί υπερστροφή στη Rascasse και ουσιαστικά σταμάτησε στη μέση της πίστας, αποτρέποντας τον Ισπανό της Renault να βελτιώσει την προσπάθειά του. Ύστερα από την οξύτατη κριτική πολλών επωνύμων και μη του σπορ, οι χρόνοι του Schumacher διαγράφτηκαν και ο Γερμανός εκκίνησε την επόμενη μέρα από το pit lane.
Σαν σήμερα το 2007, ο Dario Franchitti στέφθηκε για πρώτη φορά νικητής στο Indianapolis 500, σε ένα event που επηρεάστηκε για ακόμα μία χρονιά από τη βροχή. Με τον Hélio Castroneves να εκκινεί από την pole position, οι ουρανοί άνοιξαν στον 113ο γύρο και ο αγώνας διακόπηκε για τρεις ώρες, με επικεφαλής αυτή τη φορά τον Tony Kanaan. Με την δράση να έχει επανέλθει, μια σύγκρουση ανάμεσα στους Dan Wheldon και Marco Andretti έφερε ξανά στην πίστα το αυτοκίνητο ασφαλείας με πρωτοπόρο τον Franchitti. Η βροχή επέστρεψε και οι αγωνοδίκες αποφάσισαν να ολοκληρώσουν πρόωρα τον αγώνα στον 166ο γύρο, με τον Σκωτσέζο οδηγό της Andretti Green Racing να ανακηρύσσεται νικητής. Το event του 2007 σηματοδότησε επίσης την τελευταία εμφάνιση μονοθεσίου της Panoz, με τους Jaques Lazier, Phil Giebler και Roberto Moreno να οδηγούν μια G-Force GF09. Από τότε, όλες οι ομάδες αξιοποιούν πλέον σύνολα κατασκευασμένα από την Dallara.
Σαν σήμερα, επίσης το 2007, ο Fernando Alonso κυριάρχησε από την pole position στο GP Μονακό και ξεπέρασε τον νεαρό rookie Lewis Hamilton, καθώς και τον Felipe Massa. Μπορεί η McLaren να μην είχε αντίπαλο σε εκείνο το τριήμερο, αλλά η κατάσταση μέσα στην ομάδα άρχισε δυσχεραίνει όταν οι δύο οδηγοί δέχτηκαν έμμεσα team orders με την πρόφαση να διαφυλάξουν το 1-2 της ομάδας και να μην μονομαχήσουν. Ο Ισπανός υπάκουσε στην εντολή, με τον Βρετανό ωστόσο να συνεχίζει να ασκεί πίεση στους τελευταίους γύρους. Τελικά συμβιβάστηκε με το τελικό αποτέλεσμα αλλά εξέφρασε αρκετή πικρία σχετικά με την εύνοια που φάνηκε να δέχεται ο έμπειρος πλέον πρωταθλητής.
Σαν σήμερα το 2012, ο Dario Franchitti θριάμβευσε για τρίτη φορά στο Brickyard για το Indianapolis 500, πλαισιώνοντας τις νίκες που είχε σημειώσει το 2007 και 2010. Η συγκεκριμένη νίκη κρίθηκε στον τελευταίο γύρο του αγώνα όταν ο Takuma Sato έχασε τον έλεγχο στη στροφή 1, στην προσπάθειά του να εκβιάσει ένα δύσκολο προσπέρασμα για την πρωτοπορία από την εσωτερική, σε ήδη περιορισμένο χώρο όπου τον είχε περιορίσει ο Σκωτσέζος. Ύστερα από αυτό το συμβάν ο τερματισμός έλαβε χώρα υπό κίτρινες σημαίες, με τον Scott Dixon να κλείνει το 1-2 για την Chip Ganassi Racing. Ο Tony Kanaan κατέλαβε την τρίτη θέση για την KV Racing Technology.
Σαν σήμερα, επίσης το 2012, ο Mark Webber επικράτησε στο GP Μονακό και έγινε ο έκτος διαφορετικός νικητής στους πρώτους έξι αγώνες της σεζόν, κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί στην ιστορία της F1. Ο Αυστραλός της Red Bull πλαισιώθηκε στο βάθρο από τους Nico Rosberg και Fernando Alonso, σε έναν αγώνα όπου οι πρώτοι έξι της κατάταξης τερμάτισαν με διαφορά μόλις 6 δευτερολέπτων, στην προσπάθειά τους να εξοικονομήσουν διάρκεια στα ελαστικά τους. Το μεγάλο στιγμιότυπο του αγωνιστικού τριημέρου ήταν η απροσδόκητη pole position που είχε κατακτήσει ο Michael Schumacher με την Mercedes. Ωστόσο, ο Γερμανός θρύλος έπρεπε να εκκινήσει από την 6η θέση λόγω μιας ποινής που «κουβαλούσε» από το GP Ισπανίας.
Σαν σήμερα το 2018, η Team Penske κατέγραψε την 17η νίκη της στο Indianapolis 500 δια χειρός Will Power. Η πρωτοπορία εναλλάχτηκε κυρίως μεταξύ των Power και Ed Carpenter, με τον αγώνα να μην παρουσιάζει ιδιαίτερες ανατροπές και συγκινήσεις κυρίως λόγω των νέων αεροδυναμικών πακέτων που εξόπλιζαν τα μονοθέσια από εκείνη τη χρονιά. Στους τελευταίους γύρους υπήρξαν μερικές ριψοκίνδυνες στρατηγικές με τους Oriol Servià, Stefan Wilson και Jack Harvey, οι οποίοι δεν είχαν μπει στα pits ποντάροντας σε μια ξαφνική κίτρινη σημαία στο τέλος και μια ενδεχόμενη αναπάντεχη νίκη. Τελικά δεν συνέβη καμία διακοπή στη ροή του αγώνα και αμφότεροι μπήκαν στα pits για ανεφοδιασμό, με τον Power να παίρνει ξανά την πρωτοπορία στον γύρο 197 και να βάζει πλώρη για την καρό σημαία.
Σαν σήμερα, επίσης το 2018, ο Daniel Ricciardo «πήρε το αίμα του πίσω» για το λάθος της Red Bull που του στέρησε τη νίκη το 2016 και κατέκτησε το GP Μονακό. Μάλιστα, ο Αυστραλός χρειάστηκε να διαχειριστεί ένα πρόβλημα στο σύστημα ανάκτησης ενέργειας και οδήγησε για πάρα πολλούς γύρους με λιγότερη ισχύ στον κινητήρα του. Τελικά όχι μόνο κράτησε πίσω του τον Sebastian Vettel, αλλά μπόρεσε να χτίσει και μια ασφαλή διαφορά ώστε να μην απειληθεί στο τέλος του αγώνα. Ο Lewis Hamilton ολοκλήρωσε το βάθρο, με την πρώτη εξάδα της κατάταξης να παραμένει αναλλοίωτη και ίδια όπως στην εκκίνηση.
