Ο κόσμος της Formula 1 και του μηχανοκίνητου αθλητισμού είναι γεμάτος ιστορίες και γεγονότα που γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στα βιβλία: κάθε ημέρα αποτελεί αφορμή να θυμηθούμε και να μάθουμε τι έγινε σαν σήμερα.
Σαν σήμερα το 1915 γεννήθηκε ο Brian Shawe-Taylor. Ο Βρετανός έτρεξε σε δύο Grand Prix της F1 στην πατρίδα του, το 1950 και 1951. Στην δεύτερη εμφάνισή του ολοκλήρωσε τον αγώνα σε μια αξιόλογη 8η θέση, οδηγώντας ένα παλιό μονοθέσιο της ERA. Παρόλο που τερμάτισε 6 γύρους πίσω, είχε το καλύτερο πλασάρισμα από όλες τις ιδιωτικές συμμετοχές και άφησε πίσω του ακόμη και μια Ferrari. Την ίδια χρονιά συμμετείχε και στις 24 ώρες του Le Mans με μια Aston Martin DB2, τερματίζοντας 5ος μαζί με τον George Abecassis και μπαίνοντας σφήνα ανάμεσα στα πιο ισχυρά αυτοκίνητα. Λίγο καιρό αργότερα ενεπλάκη σε ένα άσχημο ατύχημα στο Goodwood, αποκομίζοντας τραυματισμούς που έβαλαν τέλος στην καριέρα του.
Σαν σήμερα το 1926 γεννήθηκε ο νικητής του θρυλικού Indianapolis 500 για το 1958, Jimmy Bryan. Ο Αμερικανός ήταν ένας από τους πιο πολυσύχναστους οδηγούς στους αγώνες μονοθεσίων των Η.Π.Α. μετρώντας 72 συμμετοχές, 23 νίκες και τρία πρωταθλήματα στο διάστημα 1952-1960. Δυστυχώς σκοτώθηκε τον Ιούνιο του 1960 σε έναν αγώνα formula στην πίστα Langhorne της Pennsylvania, ανήμερα του GP Βελγίου της F1 όπου σκοτώθηκαν επίσης οι Alan Stacey και Chris Bristow.
Σαν σήμερα το 1934 γεννήθηκε ο Juan Manuel Bordeu. Ο νεαρός Αργεντινός υπήρξε προστατευόμενος οδηγός του θρυλικού Juan Manuel Fangio και προοριζόταν για μεγάλα πράγματα στον χώρο των αγώνων. Δυστυχώς, λίγες μέρες πριν το ντεμπούτο του στην F1 και το GP Γαλλίας του 1961, ο Bordeu έσπασε το πόδι του σε ένα τεστ στο Goodwood της Μεγάλης Βρετανίας. Η Lotus 18 που είχε ετοιμαστεί τελικά οδηγήθηκε από τον Lucien Bianchi. Ο Bordeu δεν αγωνίστηκε ποτέ στην F1 αλλά ανέκαμψε σύντομα, οδηγώντας σε αγώνες στην Αργεντινή έως τις αρχές των ‘70s. Μετά την απόσυρσή του από την οδήγηση, εκπροσώπησε την χώρα του ως αντιπρόσωπος της FiA (FISA, όπως λεγόταν τότε).
Σαν σήμερα το 1949 έφυγε από τη ζωή ένας εκ των μεγάλων προπολεμικών οδηγών αγώνων και ηρώων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, Jean-Pierre Wimille. Ο Γάλλος, όντας γιος ενός λάτρη των αυτοκινήτων, ξεκίνησε την αγωνιστική του καριέρα σε πολύ μικρή ηλικία, στις αρχές της δεκαετίας του ‘30. Πολύ σύντομα άρχισε να παίρνει νίκες σε διάφορα Grand Prix ανά την Ευρώπη κι όχι μόνο, οδηγώντας κυρίως αυτοκίνητα της Bugatti. Μετά το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την εξάπλωση του τότε κυρίαρχου πολιτικού καθεστώτος, ο Wimille εντάχθηκε στις Ειδικές Δυνάμεις της Γαλλικής Αντίστασης μαζί με τους συμπατριώτες οδηγούς Robert Benoist και William Grover-Williams. Ήταν ο μόνος από τους τρεις που επιβίωσε, καθώς οι άλλοι δύο συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν. Μετά το πέρας του πολέμου, επέστρεψε στους αγώνες και έγινε βασικός οδηγός στην Alfa Romeo. Δυστυχώς σκοτώθηκε σε ένα άσχημο δυστύχημα, στα προκριματικά για το GP του Μπουένος Άιρες.
Διαβάστε επίσης: Σαν σήμερα, 27 Ιανουαρίου στην F1 και τον μηχανοκίνητο αθλητισμό
Σαν σήμερα το 1973 έλαβε χώρα το εντυπωσιακό GP Αργεντινής της F1, στο Μπουένος Άιρες. Ο Clay Regazzoni της BRM εκκίνησε από την pole position και ηγήθηκε τον αγώνα για το πρώτος σκέλος του, αλλά τα ελαστικά του “τελείωσαν” νωρίς και ο ρυθμός του έπεσε κατακόρυφα. Έτσι, η υπόθεση νίκη κρίθηκε από μια τετραπλή μονομαχία μεταξύ των δύο οδηγών της Tyrrell (Jackie Stewart, François Cevert) και της Lotus (Emerson Fittipaldi, Ronnie Peterson). Εν τέλει, ο Peterson εγκατέλειψε με πρόβλημα στον κινητήρα και η νίκη κατέληξε στον Fittipaldi, με τους Cevert και Stewart να κλείνουν το βάθρο.
Σαν σήμερα το 1977, ο Sandro Munari πήρε την τρίτη συνεχόμενη νίκη του στο Rally Μόντε Κάρλο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (WRC) και έγινε ο πρώτος οδηγός που το κατάφερε. Ο Ιταλός επικράτησε με την εμβληματική Lancia Stratos και άφησε πίσω του το Fiat 131 του πρώην νικητή, Jean-Claude Andruet.
Σαν σήμερα, επίσης το 1977, γεννήθηκε ο πρώην άσσος της F1 και βετεράνος του IndyCar, Takuma Sato. Ο Ιάπωνας έκανε ντεμπούτο στην F1 το 2002 με την Jordan, παίρνοντας τους πρώτους του βαθμούς στο GP Ιαπωνίας. Την επόμενη χρονιά ανέλαβε καθήκοντα δοκιμαστή οδηγού στην BAR-Honda και αντικατέστησε τον Jacques Villeneuve στο GP της πατρίδας του, όπου βαθμολογήθηκε ξανά. Το 2004 έτρεξε για όλη τη σεζόν, αλλά δεν ανέδειξε τόσο τη δυναμική του μονοθεσίου του όσο ο ομόσταυλος Jenson Button. Ωστόσο, έδειχνε συχνά την ταχύτητά του και πήρε ένα σπουδαίο βάθρο στο Αμερικανικό GP, μόλις ο δεύτερος τότε Ιάπωνας που το κατάφερε. Από το 2005 ξεκίνησε η καθοδική του πορεία, κλείνοντας άδοξα την καριέρα του στις αρχές του 2008, όταν μπήκε λουκέτο στην ομάδα της Super Aguri. Από το 2010 μέχρι σήμερα, ο Sato έχει καθιερωθεί ως ένας πολύ αξιόπιστος οδηγός του IndyCar, μετρώντας δύο νίκες στο θρυλικό Indianapolis 500.
Σαν σήμερα το 1986 γεννήθηκε στο Ουάσινγκτον ο Tommy Milner. Ο Αμερικανός ξεκίνησε να τρέχει σε αγώνες καρτ στην ηλικία των 14 και το 2005 επεκτάθηκε στους αγώνες σπορ αυτοκινήτων, εκπροσωπώντας την Panoz και την Rahal Letterman Racing στο ALMS μέχρι το 2010. Από το 2011 μέχρι και σήμερα, ο Milner έχει αγωνιστεί ανελλιπώς ως εργοστασιακός οδηγός της Chevrolet στην κατηγορία GT μεγάλων διοργανώσεων, όπως οι 24 ώρες του Le Mans, οι 12 ώρες του Sebring και το πρωτάθλημα αγώνων αντοχής της IMSA. Μάλιστα κατάφερε να στεφθεί νικητής στην αντίστοιχη κατηγορία του Sarthe το 2011 και 2015.
Σαν σήμερα το 2002, η ομάδα της Prost Grand Prix έπαψε και επίσημα να υπάρχει εξαιτίας των πολλών οικονομικών της προβλημάτων. Προερχόμενη από τις υποδομές της ιστορικής Ligier, η ομάδα του Alain Prost είχε ένα πολύ ενθαρρυντικό ξεκίνημα το 1997 αλλά η απόδοσή της σταδιακά ακολούθησε καθοδική πορεία. Μετά την αποκοπή της εργοστασιακής στήριξης της Peugeot και την αποχώρηση των μεγάλων χρηματοδοτών της το 2000, η Prost αγωνίστηκε με μετονομασμένους κινητήρες της Ferrari για το 2001 και τα αποτελέσματα ήταν σχετικά καλά, αλλά χρειάζονταν περαιτέρω επενδύσεις που δεν μπόρεσαν να προσελκυσθούν. Παρά τις μέγιστες δυνατές προσπάθειές της να παρευρεθεί στο grid του 2002, η Prost χρεοκόπησε και έστειλε ένα πρώτο “καμπανάκι” για τα εκτοξευμένα απαιτούμενα κόστη στην F1. Μόλις έναν χρόνο μετά εξαφανίστηκε και η Arrows, όπως επίσης και τα ονόματα των Minardi και Jordan από το 2006.
