Ο κόσμος της Formula 1 και του μηχανοκίνητου αθλητισμού είναι γεμάτος ιστορίες και γεγονότα που γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στα βιβλία: κάθε ημέρα αποτελεί αφορμή να θυμηθούμε και να μάθουμε τι έγινε σαν σήμερα.
Σαν σήμερα το 1926, η γαλλική κατασκευάστρια εταιρεία της Lorraine-Dietrich έκανε το 1-2-3 στις 24 ώρες του Le Mans και κατέκτησε τη νίκη για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, με τον André Rossignol να σημειώνει τη δική του δεύτερη προσωπική νίκη, αυτή τη φορά με ομόσταυλο τον Robert Bloch. Η Peugeot εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο event, επεκτείνοντας τις αγωνιστικές της δραστηριότητες έπειτα από πολλές επιτυχίες σε Grand Prix και στο Indianapolis 500. Οι πρώτες ώρες του αγώνα την είδαν να θέτει τον ρυθμό στην πρωτοπορία, με ανταγωνισμό κυρίως από τα αυτοκίνητα της Lorraine και της Bentley. Τελικά, όσο οι υπόλοιποι αντιμετώπιζαν μηχανικά προβλήματα, οι έμπειροι οδηγοί της Lorraine έχτισαν μια εμφατική διαφορά από τους υπόλοιπους. Η Bentley έδωσε μάχη για να μπει σφήνα ανάμεσα στα τρία γαλλικά αγωνιστικά, αλλά η προσπάθειά της σταμάτησε άδοξα στην τελευταία ώρα όταν ο Sammy Davis κατέληξε σε έναν αμμόλοφο, στο τέλος της μεγάλης ευθείας Mulsanne.
Σαν σήμερα το 1929 γεννήθηκε ο Harry Blanchard. Ο Αμερικανός υπήρξε ιδιοκτήτης μιας αντιπροσωπείας αυτοκινήτων στο Greenwich του Connecticut, αλλά είχε ενασχοληθεί σημαντικά και με τους αγώνες ταχύτητας και rally στις Η.Π.Α. και τον Καναδά, στα τέλη των ‘50s. Οδήγησε κυρίως σπορ αυτοκίνητα της Porsche σε αγώνες αναβάσεων και αντοχής, απολαμβάνοντας μερικές σποραδικές στιγμές καλών εμφανίσεων. Το 1959 είχε προσκληθεί να αγωνιστεί στο Sebring για το πρώτο Αμερικανικό GP στα χρονικά της F1, ώστε να σημειωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες συμμετοχές. Παραδόξως, ο Blanchard ήταν ο μοναδικός από τους επτά Αμερικανούς οδηγούς που πήρε την καρό σημαία, τερματίζοντας 7ος με μια Porsche 718 RSK προδιαγραφών F2. Δυστυχώς σκοτώθηκε τον Ιανουάριο του 1960 στον αγώνα 1000 χιλιομέτρων του Μπουένος Άϊρες, όταν η Porsche που θα μοιραζόταν με τον Wolfgang Seidel τούμπαρε βίαια έπειτα από μια σύγκρουση στον πρώτο γύρο.
Σαν σήμερα το 1954, η Ferrari και η Jaguar προσέφεραν έναν από τους πιο κοντινούς τότε τερματισμούς στα χρονικά των 24 ωρών του Le Mans. Η μάχη για τη νίκη στον αγώνα εξελίχθηκε ανάμεσα στην καινούρια και αεροδυναμική Jaguar D-Type και στην πανίσχυρη Ferrari 375 Plus με κινητήρα V12. Τα πληρώματα των δύω εταιρειών μονοπώλησαν τον ανταγωνισμό σχεδόν σε όλο το event, το οποίο είχε επηρεαστεί από τις άσχημες και απαιτητικές καιρικές συνθήκες. Τελικά η νίκη κατέληξε στην Ferrari των José Froilán González και Maurice Trintignant, με το δίδυμο αυτό να ξεπερνά για μόλις μισό γύρο την Jaguar των Duncan Hamilton και Tony Rolt. Την τρίτη θέση κατέλαβε μια Cunningham C-4R που μοιράστηκαν οι William “Bill” Spear και Sherwood Johnston.
Σαν σήμερα το 1965, ο θρυλικός Jim Clark επικράτησε στο GP Βελγίου και την πίστα του Spa-Francorchamps για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, προσφέροντας ακόμα μία επιβλητική εμφάνιση σε συνθήκες καταρρακτώδους βροχής. Ο Βρετανός μπροστάρης της Lotus είχε εκκινήσει από την δεύτερη θέση και μέχρι τα 2/3 του αγώνα προηγείτο του συμπατριώτη Jackie Stewart για πάνω από 1 λεπτό, μειώνοντας τον ρυθμό του στους τελευταίους γύρους ώστε να πάρει την καρό σημαία με διαφορά σχεδόν 45 δευτερολέπτων. Στην τρίτη θέση του βάθρου και έναν γύρο πίσω ολοκλήρωσε ο Bruce McLaren, με μια Cooper-Climax.
Σαν σήμερα το 1966 γεννήθηκε ο Naoki Hattori. Ο Ιάπωνας, αφού στέφθηκε πρωταθλητής στην F3 της πατρίδας του το 1990, εισήλθε στην F1 στα τέλη του 1991 αντικαθιστώντας τον Pedro Chaves στην παραπαίουσα ομάδα της Coloni για τους τελευταίους δύο αγώνες της σεζόν. Ωστόσο, το μονοθέσιο ήταν απελπιστικά αργό και ο Hattori απέτυχε να προκριθεί από την φάση του pre-qualifying τόσο στην Suzuka όσο και στην Αδελαΐδα. Η Coloni πουλήθηκε στον Andrea Sassetti της Andrea Moda για το 1992 και ο Hattori εγκατέλειψε την F1, κλείνοντας το 1991 με μια εντυπωσιακή νίκη στις 24 ώρες του Spa-Francorchamps, μοιραζόμενος ένα Nissan Skyline R32 GT-R της Nismo με τους David Brabham και Anders Olofsson. Το 1996 στέφθηκε πρωταθλητής στα αυτοκίνητα τουρισμού της Ιαπωνίας, κάνοντας επίσης σποραδικές εμφανίσεις στο Indy Lights και το CART στα τέλη των ‘90s. Αποσύρθηκε το 2007 και δραστηριοποιείται έκτοτε ως δημοσιογράφος στον ευρύτερο χώρο του motorsport στην Ιαπωνία.
Σαν σήμερα το 1971, ο 24ωρος αγώνας του Le Mans έμεινε στην ιστορία για τη σημείωση ενός μυθικού ρεκόρ απόστασης, το οποίο έμελλε να διατηρηθεί ανέπαφο για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Ο καλός καιρός στην πίστα του Sarthe σε συνδυασμό με το απόγειο όπου είχαν φτάσει τα αυτοκίνητα ως προς την δυναμικότητά τους, βοήθησε τους Gijs van Lennep και Dr. Helmut Marko στην κατάκτηση της νίκης με μια Porsche 917K της Martini Racing. Μάλιστα, το αγωνιστικό της γερμανικής ομάδας ολοκλήρωσε τον αγώνα μετά από 397 ολόκληρους γύρους, διανύοντας συνολικά 5.335 χιλιόμετρα. Στη δεύτερη θέση, δύο γύρους πίσω, τερμάτισε μια Porsche 917K της JWA με οδηγούς τους Richard Attwood και Herbert Müller, ενώ το βάθρο έκλεισαν οι Sam Posey και Tony Adamowicz έχοντας μοιραστεί μια ιδιωτική Ferrari 512M. Παρόλο που ο αγώνας δεν επηρεάστηκε από πολλά ατυχήματα, υπήρξαν αρκετοί οδηγοί που αντιμετώπισαν προβλήματα αξιοπιστίας και μόλις 12 αυτοκίνητα πήραν κατάταξη στον τερματισμό.
Σαν σήμερα το 1976, η καινούρια Porsche 936 κατηγορίας Group 6 κυριάρχησε απόλυτα στις 24 ώρες του Le Mans, με τους Gijs van Lennep και Jacky Ickx να παίρνουν πρώτοι την καρό σημαία έχοντας χτίσει μια ασφαλέστατη διαφορά από τους υπόλοιπους. Μάλιστα, το αυτοκίνητο είχε την πολυτέλεια να μείνει στο γκαράζ για 30 λεπτά λόγω αντικατάστασης στο σύστημα εξάτμισης, χωρίς να απειληθεί. Το event εκείνης της χρονιάς συνέπεσε με την καθιέρωση καινούριων κατηγοριών για ποικίλους τύπους αυτοκινήτων. Μεταξύ αυτών ξεχώριζε η επίσης καινούρια Renault-Alpine A442, η οποία πάλεψε για την πρωτοπορία για 11 ώρες πριν τελικά εγκαταλείψει, αφήνοντας έτσι στη δεύτερη θέση τη Mirage M8 των Jean-Louis Lafosse και François Migault. Το βάθρο έκλεισε ο ιδιώτης οδηγός Alain de Cadenet μαζί με τον Chris Craft, με τον αγώνα να αμαυρώνεται από τον θάνατο του ντόπιου André Haller στην 7η ώρα ύστερα από μια σύγκρουση ενός Datsun 260Z στη Mulsanne.
Σαν σήμερα, επίσης το 1976, το GP Σουηδίας της F1 προσέφερε ένα ιστορικό αποτέλεσμα, καθώς η εμβληματική 6τροχη Tyrrell P34 κατέκτησε το 1-2 μέσω των Jody Scheckter και Patrick Depailler· ο Νοτιοαφρικανός επικράτησε του Γάλλου έχοντας εκκινήσει από την pole position και κατέγραψε έτσι την μοναδική νίκη για μονοθέσιο με έξι τροχούς σε επίσημο αγώνα F1. Επικεφαλής στους πρώτους 45 γύρους υπήρξε ο Mario Andretti, ο οποίος ωστόσο είχε βρεθεί πρωτοπόρος κάνοντας άκυρη εκκίνηση, με αποτέλεσμα να δεχτεί ποινή ενός λεπτού στον συνολικό του χρόνο. Στην προσπάθειά του να χτίσει αυτή τη διαφορά, ο Αμερικανός άσσος της Lotus εγκατέλειψε με σπασμένο κινητήρα. Η τρίτη θέση του βάθρου έδειχνε πως θα καταλήξει στην αδύναμη Ensign N176 του Chris Amon, αλλά δυστυχώς ο Νεοζηλανδός στάθηκε για ακόμα μια φορά άτυχος διότι είχε ατύχημα λίγο μετά το μέσον του αγώνα, εξαιτίας μιας αστοχίας στην ανάρτηση. Επομένως, το βάθρο έκλεισε ο πρωταθλητής Niki Lauda.
Σαν σήμερα το 1980 γεννήθηκε ο πολύπειρος άσσος της Audi στα αυτοκίνητα GT, Markus Winkelhock. Ο Γερμανός είναι πασίγνωστος όχι μόνο για την πολυετή συμμετοχή του σε διάσημες διοργανώσεις αυτοκινήτων GT με την Audi, αλλά και για την μοναδική του εμφάνιση σε αγώνα F1, στο Ευρωπαϊκό GP του 2007. Εκείνη την περίοδο είχε αντικαταστήσει τον Christijan Albers στην αδύναμη ομάδα της Spyker και βρέθηκε πρωτοπόρος στο βροχερό Nürburgring για ελάχιστους γύρους, ύστερα από μια ιδιοφυέστατη αλλαγή σε βρόχινα ελαστικά στον γύρο σχηματισμού. Ο αγώνας είχε διακοπεί προσωρινά μέχρι να καλυτερέψει ο καιρός και ο Winkelhock εν τέλει εγκατέλειψε, με προβλήματα στα υδραυλικά της Spyker F8-VII. Ο Γερμανός δεν εμφανίστηκε ξανά σε Grand Prix και μέχρι σήμερα έχει εκπροσωπήσει κυρίως την Audi σε κατηγορίες GT και αυτοκινήτων τουρισμού, για διοργανώσεις όπως το DTM και το Blancpain GT Series.
Διαβάστε επίσης: Σαν σήμερα, 12 Ιουνίου στον μηχανοκίνητο αθλητισμό – LE MANS SPECIAL
Σαν σήμερα το 1982, το GP Καναδά της F1 δυστυχώς αμαυρώθηκε από τον τραγικό θάνατο του πολλά υποσχόμενου Riccardo Paletti. Ο 23χρονος Ιταλός είχε εκκινήσει 23ος και συγκρούστηκε με την ακινητοποιημένη Ferrari του poleman Didier Pironi, ο οποίος είχε στολάρει τον κινητήρα του. Ο Paletti έπεσε πάνω στον Γάλλο με τόση δύναμη που έμεινε αναίσθητος στο μονοθέσιό του με σοβαρούς τραυματισμούς στον θώρακα. Παρόλο που πολλοί άνθρωποι της πίστας έσπευσαν σχεδόν άμεσα για βοήθεια, το εύθραυστο ρεζερβουάρ καυσίμων της Osella FA1C έσπασε και το μονοθέσιο ανεφλέγη, αποτρέποντας το ιατρικό επιτελείο να μεταφέρει τον Ιταλό στο νοσοκομείο για σχεδόν μισή ώρα. Για την ιστορία και μόνο, η Brabham έκανε το 1-2 δια χειρός Nelson Piquet και Riccardo Patrese, οι οποίοι μάλιστα είχαν αξιοποιήσει εντελώς διαφορετικά μονοθέσια. Ο Piquet οδήγησε μια BT50 με έναν τουρμποκινητήρα της BMW, ενώ ο Patrese οδήγησε την παλαιότερη BT49D με τον ατμοσφαιρικό DFV V8 της Ford-Cosworth.
Σαν σήμερα το 1993, ο θρυλικός Alain Prost κατέκτησε την τέταρτη νίκη του στη σεζόν, κάνοντας περίπατο στο GP Καναδά από την pole position. Στη δεύτερη θέση βρέθηκε η Benetton του ανερχόμενου Michael Schumacher, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε το κακό pit stop του Damon Hill ώστε να μπει έτσι σφήνα ανάμεσα στις δύο πανίσχυρες Williams FW15C. Ο αείμνηστος Ayrton Senna είχε εκκινήσει μόλις 8ος και δυσκολεύτηκε να ακολουθήσει τον ρυθμό των πρωτοπόρων, εγκαταλείποντας μετά από 62 γύρους με προβλήματα στον εναλλάκτη. Ο αγώνας αυτός ήταν ο τελευταίος που σχολίασε ο James Hunt· ο εμβληματικός παγκόσμιος πρωταθλητής του 1976 έμελλε να αφήσει την τελευταία του πνοή μόλις δύο ημέρες αργότερα.
Σαν σήμερα το 1999 ολοκληρώθηκε ένα άκρως απολαυστικό event για τις 24 ώρες του Le Mans, με την Mercedes-Benz να κλέβει τα φώτα της δημοσιότητας, κυρίως για αρνητικούς λόγους. Η γερμανική εταιρεία είχε κατεβεί στην πίστα του Sarthe με την πολλά υποσχόμενη και ταχύτατη CLR, η οποία όμως στιγματίστηκε από σημαντικές αεροδυναμικές ανωμαλίες. Χαρακτηριστικά, το event είδε συνολικά τρία τεράστια ατυχήματα για δύο από τις τρεις CLR. Tο #4 κυριολεκτικά απογειώθηκε δύο φορές με τον Mark Webber στο τιμόνι, στη στροφή της Indianapolis στις κατατακτήριες δοκιμές και στο τέλος της ευθείας Mulsanne στο ζέσταμα. Το αυτοκίνητο δεν εκκίνησε ποτέ στον αγώνα, με τον Peter Dumbreck στην CLR #5 να έχει την ίδια κατάληξη στον 75ο γύρο, στο ταχύτατο κομμάτι μεταξύ των στροφών Mulsanne και Indianapolis. Η ομάδα απέσυρε άμεσα την CLR #6 που είχε απομείνει και δεν έχει επιστρέψει στην κορυφαία κατηγορία των αγώνων αντοχής μέχρι και σήμερα.
Ύστερα από τις τραγελαφικές ατυχίες της Mercedes-Benz, η υπόθεση νίκη εξελίχθηκε σε μια μονομαχία ανάμεσα στα Toyota TS020 και τις BMW V12 LMR. Οι συγκυρίες έφεραν την BMW #15 να προπορεύεται κατά έναν ολόκληρο γύρο από το Toyota #3. Ο Ukyo Katayama που οδηγούσε το Toyota στις τελευταίες ώρες έκανε μια ηρωική προσπάθεια να πλησιάσει τον προπορευόμενο, καταγράφοντας παράλληλα ένα ρεκόρ πίστας που διατηρήθηκε μέχρι το 2006. Με την είσοδο στην τελευταία ώρα του αγώνα, ο Katayama βρισκόταν ελάχιστα δευτερόλεπτα πίσω και έθετε σημαντικές πιθανότητες για μια μεγαλειώδη νίκη με προσπέραση στα τελευταία λεπτά. Όμως η τύχη για ακόμα μια φορά δεν ήταν με τους Ιάπωνες, καθώς ένα κλατάρισμα στο πίσω αριστερό ελαστικό έθεσε το Toyota #3 εκτός διεκδίκησης. Έτσι, η νίκη κατέληξε στο πλήρωμα των Joachim Winkelhock, Pierluigi Martini και Yannick Dalmas έπειτα από 365 γύρους, για τον πρώτο και μοναδικό μέχρι νεωτέρας θρίαμβο της BMW στο Le Mans.
Σαν σήμερα, επίσης το 1999, έλαβε χώρα το χαοτικό GP Καναδά για τον έκτο σταθμό της σεζόν στην F1. Ο αγώνας έχει μείνει στην ιστορία του σπορ για τα τέσσερα διαφορετικά ατυχήματα που άφησαν εκτός τους Damon Hill, Jacques Villeneuve, Michael Schumacher και Ricardo Zonta, στον τοίχο του απαιτητικότατου τελευταίου chicane του Circuit Gilles Villeneuve· από τότε, ο τοίχος στην έξοδο του chicane αυτού έμεινε γνωστός ως ο «Τοίχος των Πρωταθλητών». Η δράση του Grand Prix είχε επηρεαστεί από συνολικά τέσσερις εισόδους του αυτοκινήτου ασφαλείας στην πίστα – ρεκόρ για εκείνη την εποχή, με την τέταρτη μάλιστα να προκαλείται από ένα ατύχημα του δεύτερου Heinz-Harald Frentzen τέσσερις γύρους πριν τον τερματισμό· αυτή ήταν πρώτη φορά που ένας αγώνας F1 ολοκληρώθηκε πίσω από το αυτοκίνητο ασφαλείας. Η νίκη τελικά κατέληξε στον πρωταθλητή Mika Häkkinen, με δεύτερη την Benetton του Giancarlo Fisichella και τρίτη την Ferrari του Eddie Irvine.
Σαν σήμερα το 2004, ο θρυλικός Tom Kristensen ισοφάρισε το μοναδικό ρεκόρ έξι νικών του Jacky Ickx στις 24 ώρες του Le Mans, επικρατώντας μαζί με τους Seiji Ara και Rinaldo Capello σε ένα ιδιωτικό Audi R8 της ιαπωνικής Team Goh. Οι πρώτες 18 ώρες του αγώνα είχαν μονοπωληθεί από το επίσης ιδιωτικό Audi R8 της Team Veloqx, το οποίο είχε εκκινήσει από την pole position και προηγείτο με οδηγούς τους Jamie Davies, Johnny Herbert και Guy Smith. Ωστόσο, ένα φθαρμένο στέλεχος στην πίσω ανάρτηση οδήγησε τον Davies προσωρινά στο γκαράζ κατά τις πρωινές ώρες, φέρνοντας έτσι στην πρωτοπορία το R8 των Ara/Capello/Kristensen. Το πλήρωμα ήρθε αντιμέτωπο με μερικές αγχωτικές στιγμές στον γύρο 324, όταν ξέσπασε μια μικρή φωτιά στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου στην έξοδο από το pit lane. Η ομάδα διαχειρίστηκε ορθά την κατάσταση και συνέχισε ώστε να κερδίσει το R8 της Team Veloqx για μόλις 41 δευτερόλεπτα.
Σαν σήμερα, επίσης το 2004, ο Michael Schumacher επικράτησε στο GP Καναδά για την έβδομη νίκη του σε 8 αγώνες στη σεζόν, με τον αδερφό Ralf και τον ομόσταυλο Rubens Barrichello να τον πλαισιώνουν στο βάθρο. Τα αποτελέσματα ωστόσο έμελλε να είναι προσωρινά, καθώς τα μονοθέσια της Williams και της Toyota παρουσίασαν παράνομους αεραγωγούς φρένων στους μετέπειτα τεχνικούς ελέγχους. Έτσι, τόσο οι Ralf Schumacher και Juan Pablo Montoya (5ος) όσο και οι Olivier Panis (10ος) και Cristiano da Matta (8ος) αποκλείστηκαν από την τελική κατάταξη, προβιβάζοντας έτσι τους Barrichello και Jenson Button κατά μία θέση για τις άλλες δύο θέσεις του βάθρου. Εξαιτίας των παραπάνω αποκλεισμών, ο πρωτάρης Timo Glock κατετάγη στην 7η θέση στο ντεμπούτο του στην F1, έχοντας αντικαταστήσει τον Giorgio Pantano στην Jordan.
Σαν σήμερα, επίσης το 2004, οι Valentino Rossi και Sete Gibernau προσέφεραν ακόμα μία επική μονομαχία στο MotoGP, αυτή τη φορά στο Circuit de Barcelona-Catalunya για το GP Καταλονίας. Ο «Γιατρός» της Gauloises Yamaha, παρόλο που είχε εκκινήσει ακριβώς πίσω από τον Gibernau στη δεύτερη θέση, κατάφερε να ξεπεράσει τον εγχώριο ήρωα της Movistar Honda κερδίζοντας στον τερματισμό για μόλις 0.159 δευτερόλεπτα. Το βάθρο του αγώνα έκλεισε με τον Marco Melandri της Tech 3 Yamaha, με τον Gibernau να διατηρείται στην κορυφή της βαθμολογίας. Μάλιστα, σε ένα ενδιαφέρον στατιστικό, ο Ισπανός υπήρξε ο τελευταίος αναβάτης μη-εργοστασιακής ομάδας που ήταν επικεφαλής στο πρωτάθλημα, μέχρι τον Cal Crutchlow στο GP Αργεντινής του 2018.
Σαν σήμερα το 2010, η Audi θριάμβευσε για 9η φορά στις 24 ώρες του Le Mans και έγραψε ιστορία καταγράφοντας νέο ρεκόρ απόστασης· το νικητήριο αυτοκίνητο ολοκλήρωσε 397 γύρους – όσους και η Porsche 917K το 1971, αλλά ξεπέρασε τη σχετική επίδοση διανύοντας 5.410 χιλιόμετρα. Η Audi συμμετείχε με τρία R15 TDI plus, τα οποία είχαν εξελιχθεί αποκλειστικά με γνώμονα την αξιοπιστία παρά την ωμή ταχύτητα, με την Peugeot να κατεβάζει συνολικά τέσσερα 908 HDi FAP. Τα γαλλικά αγωνιστικά ήταν απολύτως κυρίαρχα στις κατατακτήριες δοκιμές και έθεταν ασύλληπτα γυρολόγια στον αγώνα, αλλά εγκατέλειψαν όλα τους με αποκαρδιωτικό τρόπο λόγω μηχανικών προβλημάτων. Οι εγκαταλείψεις τους προέκυψαν στις τελευταίες ώρες με αστοχίες στον κινητήρα, με εξαίρεση το 908 #3 που έμεινε εκτός στις δύο πρώτες ώρες λόγω προβλήματος στην ανάρτηση. Έτσι, η Audi σάρωσε το βάθρο με τη νίκη να καταλήγει στο R15 #9 των Mike Rockenfeller, Timo Bernhard και Romain Dumas.
Σαν σήμερα, επίσης το 2010, το GP Καναδά της F1 προσέφερε έναν εντυπωσιακό αγώνα από άποψη στρατηγικής, χάρις στα υψηλά επίπεδα φθοράς που προκάλεσε το τραχύ οδόστρωμα στα ανέκαθεν ανθεκτικά ελαστικά της Bridgestone. Με αφορμή το γεγονός αυτό, αρκετοί οδηγοί και ομάδες προσέγγισαν με ποικίλους τρόπους την διαχείριση των pit stops και επέφεραν αρκετές ανακατατάξεις – σε τέτοιο βαθμό που προηγήθηκε ακόμα και μία Toro Rosso για έναν γύρο, μέσω του Sébastien Buemi. Ο poleman Lewis Hamilton καθιερώθηκε οριστικά στην πρωτοπορία μετά τα 2/3 του αγώνα και ακολουθήθηκε στον τερματισμό από τον ομόσταυλο στη McLaren και συμπατριώτη Jenson Button, με τους δύο να πλαισιώνονται στο βάθρο από τον Fernando Alonso της Ferrari. Τα υψηλά επίπεδα ενδιαφέροντος στο συγκεκριμένο Grand Prix συνέβαλαν στην κατασκευή ελαστικών με παρόμοια στυλ φθοράς για το 2011, ελαστικά που επιμελήθηκε η Pirelli όταν καθιερώθηκε πλέον ως βασικός προμηθευτής στην F1.
