Σαν σήμερα, 21 Μαρτίου στο motorsport – SEBRING SPECIAL

Ο κόσμος της Formula 1 και του μηχανοκίνητου αθλητισμού είναι γεμάτος ιστορίες και γεγονότα που γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στα βιβλία: κάθε ημέρα αποτελεί αφορμή να θυμηθούμε και να μάθουμε τι έγινε σαν σήμερα.

Σαν σήμερα το 1913 γεννήθηκε ο George Abecassis. Ο Βρετανός αρχικά αναδείχθηκε σε εθνικές αγωνιστικές διοργανώσεις με αγωνιστικά της Alta, κάνοντας αρκετές υπερβάσεις απέναντι σε ισχυρότερα αυτοκίνητα και πιο έμπειρους οδηγούς. Όταν ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, εντάχθηκε στην Πολεμική Αεροπορία και έφτασε μέχρι τον βαθμό του Επισμηναγού. Μετά το πέρας του πολέμου επέστρεψε στους αγώνες και συνεργάστηκε με τον John Heath, ώστε να ιδρύσουν αμφότεροι την μικρή εταιρεία αγωνιστικών της HWM. Τα μονοθέσιά της προορίζονταν για την F2, αλλά η προσωρινή συγχώνευση των κανονισμών με αυτούς της Formula 1 επέτρεψε στην HWM να συμμετάσχει σε Grand Prix. Ο Abecassis έδωσε το παρόν στο GP Ελβετίας για δύο σερί χρονιές, το 1951 και 1952, αλλά δεν τερμάτισε. Μεταπήδησε στους αγώνες αντοχής και διακρίθηκε στο Le Mans με την Aston Martin, σταματώντας πρόωρα την καριέρα του το 1956 ύστερα από τον θάνατο του συνεταίρου Heath στο Mille Miglia.

Σαν σήμερα το 1916 γεννήθηκε άλλος ένας Βρετανός οδηγός των πρώτων χρόνων της Formula 1, ο Ken Wharton. Η καριέρα του πλαισιώθηκε από παρουσίες σε αγώνες πολλών ειδών όπως αγώνες αναβάσεων, rally, σπορ αυτοκινήτων αλλά και μονοθεσίων. Εμφανίστηκε στη Formula 1 για πρώτη φορά το 1951, κάνοντας ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο στο GP Ελβετίας· εκκίνησε 13^ος με ένα μονοθέσιο F2 της Frazer-Nash και τερμάτισε 4^ος. Παρέμεινε στο πρωτάθλημα έως το 1955, οδηγώντας σε άλλους 14 αγώνες για τις ομάδες των Cooper, Maserati και Vanwall χωρίς να εντυπωσιάσει. Στο μεσοδιάστημα, κατάφερε να σημειώσει αξιόλογες εμφανίσεις στους αγώνες αντοχής και αναβάσεων. Χαρακτηριστικά, το 1954 μοιράστηκε μια Jaguar D-Type με τον Peter Whitehead για να κερδίσει στις 12 ώρες του Reims, ενώ κατέκτησε και τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα αναβάσεων στη Μεγάλη Βρετανία. Ο Wharton τελικά σκοτώθηκε τον Ιανουάριο του 1957, σε έναν αγώνα με σπορ αυτοκίνητα στο Ardmore της Νέας Ζηλανδίας.

Σαν σήμερα το 1921 γεννήθηκε ο Paco Godia, ο πρώτος Ισπανός οδηγός στην ιστορία της Formula 1. Ο Godia ήταν ένας ευκατάστατος επιχειρηματίας που εκπροσώπησε την Maserati σε μερικά μεταπολεμικά Grand Prix. Ύστερα από ελάχιστες εμφανίσεις στην F2 και τις 24 ώρες του Le Mans, ο Ισπανός πρωτοεμφανίστηκε στη Formula 1 το 1951 στο GP της πατρίδας του και τερμάτισε 10^ος. Επέστρεψε στον ίδιο αγώνα το 1954 και βελτίωσε την επίδοσή του με μια 6^η θέση, ενώ το 1956 έκανε πιο συστηματική την παρουσία του στο πρωτάθλημα. Όντας ένας σταθερός και αξιόπιστος οδηγός, ο Godia απέδωσε αξιοπρεπέστατα σε αγώνες με πολλές εγκαταλείψεις, καταγράφοντας δύο συνεχόμενες 4^ες θέσεις σε Γερμανία και Ιταλία. Μετά από ελάχιστους ακόμη αδιάφορους αγώνες στην F1, επικεντρώθηκε στην F2 και, στα ‘60s, δοκίμασε την τύχη του στους αγώνες αντοχής. Αφού αποσύρθηκε το 1969, πολύ αργότερα συνέβαλε στη δημιουργία της πίστας F1 στην Βαρκελώνη.

Σαν σήμερα το 1959, η νίκη των 12 ωρών του Sebring για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σπορ Αυτοκινήτων (WSC) κατέληξε στη Scuderia Ferrari. Οι περισσότεροι προέβλεπαν μάχη μεταξύ των Ιταλών και της Aston Martin. Όμως, η υπόθεση νίκη κρίθηκε αποκλειστικά ανάμεσα στις τρεις εργοστασιακές 250 Testa Rossa, καθώς η μοναδική DBR1/300 εγκατέλειψε μόλις στον 32^ο γύρο με προβλήματα επιλογής σχέσεων στο κιβώτιο ταχυτήτων. Εκτός τέθηκε και η 250 #8 των Phil Hill/Olivier Gendebien έπειτα από 4.5 ώρες λόγω σπασμένου διαφορικού. Πολύ σύντομα άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς και κατά την πέμπτη ώρα προηγείτο ο ικανότατος Stirling Moss με μια Lister-Jaguar. Τότε, η Ferrari επέλεξε να καλέσει τους έμπειρους Hill και Gendebien να αναλάβουν την 250 #7 των Dan Gurney/Chuck Daigh. Με τους καλύτερους οδηγούς πλέον στο #7, ο Hill προσπέρασε την 250 #9 των Jean Behra/Cliff Allison ώστε να τεθεί οριστικά επικεφαλής για τους τρεις ομόσταυλούς του.

Σαν σήμερα το 1960 γεννήθηκε ο μυθικός Βραζιλιάνος ήρωας της Formula 1, Ayrton Senna. Ελάχιστοι έχουν λησμονήσει τόσο το ανθρωπιστικό, όσο και το οδηγικό ποιόν αυτού του μοναδικού ανθρώπου. Επιθετικός, απρόβλεπτος και μαγικός εντός πίστας όπως και φιλάνθρωπος, ρομαντικός αλλά και συχνά δυσπρόσιτος εκτός αυτής, ο Senna δημιούργησε ένα μεγαλείο γύρω από το όνομά του με πολλές επιδόσεις που θα μείνουν στην ιστορία για πάντα. Χωρίς φυσικά να απουσιάζουν και τα μελανά σημεία από την αξιοζήλευτη καριέρα του, ο Βραζιλιάνος κυριολεκτικά αψηφούσε την αγωνιστική λογική σε βρόχινες συνθήκες και ξεπερνούσε ουκ ολίγες φορές την δυναμική των μονοθεσίων που οδηγούσε.

Διαβάστε επίσης: Σαν σήμερα, 20 Μαρτίου στο motorsport – SEBRING SPECIAL

Πριν βυθίσει όλο τον κόσμο του motorsport σε θλίψη με τον θάνατό του στην Imola το 1994, ο Senna πρόλαβε να αγωνιστεί σε 161 αγώνες με τις ομάδες των Toleman, Lotus, McLaren και Williams. Από το 1984 και στα επόμενα δέκα χρόνια, κέρδισε 41 φορές και κατέκτησε τρεις παγκόσμιους τίτλους, δίνοντας συγκλονιστικές μονομαχίες κυρίως με τον μαινόμενο αντίπαλό του, Alain Prost. Σίγουρα είχε ακόμα περισσότερα να δώσει στο σπορ και, κατά γενική ομολογία, θεωρείται επάξια ένας από τους καλύτερους οδηγούς που γνώρισε ποτέ ο κόσμος των αγώνων ταχύτητας.

Σαν σήμερα το 1964, στο δρόμο της για μια τέταρτη συνεχόμενη νίκη στις 12 ώρες του Sebring, η Ferrari σάρωσε το βάθρο κάνοντας το 1-2-3 με εργοστασιακές συμμετοχές. Οι Mike Parkes και Umberto Maglioli μοιράστηκαν τη νικητήρια #22 275 P για 214 γύρους, με τους Ludovico Scarfiotti και Nino Vaccarella έναν γύρο πίσω στο έτερο #23. Η τρίτη θέση κατέληξε στην #21 330 P των John Surtees και Lorenzo Bandini. Σε αντίθεση με την επίδοσή της στη γενική κατάταξη, η Scuderia ηττήθηκε κατά κράτος στη μικρότερη κατηγορία GT όπου επικράτησαν οι Dave McDonald και Bob Holbert, σε μια Cobra Daytona Coupe. Μάλιστα, τα επαναστατικά αγωνιστικά του Carroll Shelby μονοπώλησαν την κατηγορία GT καταλαμβάνοντας τις τρεις πρώτες θέσεις.

Σαν σήμερα το 1966 γεννήθηκε ο Σουηδός άσσος του IndyCar, Kenny Bräck. Μετά από ελάχιστους μήνες ως δοκιμαστής στην ομάδα F1 της Arrows και μια πετυχημένη πορεία στη Formula 3000, ο Bräck εγκαταστάθηκε το 1997 στις Η.Π.Α. για να αγωνιστεί στο IndyCar. Κατάφερε να δημιουργήσει υψηλές προσδοκίες με τις επιδόσεις του, κερδίζοντας έτσι μια θέση στην ομάδα του A. J. Foyt. Το 1998 στέφθηκε πρωταθλητής, ενώ το 1999 κατέκτησε το θρυλικό Indianapolis 500. Από το 2000 έως το 2002, αγωνίστηκε στο αντίπαλο στρατόπεδο του περιβόητου ‘split’, το πρωτάθλημα CART. Εξακολουθούσε να εντυπωσιάζει παρά την αλλαγή περιβάλλοντος, αλλά η παρακμή του CART τον ώθησε πίσω στο IndyCar το 2003. Στο φινάλε της σεζόν στο Τέξας, ενεπλάκη σε ένα από τα πιο βίαια και φρικιαστικά ατυχήματα του motorsport (214G πλευρικών δυνάμεων), αποκομίζοντας σοβαρά και πολλαπλά κατάγματα. Τελικά επέστρεψε το 2005 για το Indianapolis 500, βάζοντας τέλος στην καριέρα του μετά τον αγώνα.

Σαν σήμερα το 1970, ίσως στον πιο συγκλονιστικό αγώνα 12 ωρών του Sebring, ο Mario Andretti οδήγησε μαεστρικά και προσέφερε στη Ferrari μια επική νίκη, ξεπερνώντας για 22 δευτερόλεπτα την Porsche 908/02 του Peter Revson και του ηθοποιού Steve McQueen. Μάλιστα, δεν προοριζόταν καν να οδηγήσει τη νικητήρια #21 512 S. Έχοντας εγκαταλείψει τη νύχτα στη #19 512, αντικατέστησε τον Ignazio Giunti στα τελευταία 30 λεπτά και ανέλαβε το αυτοκίνητο μέχρι τον τερματισμό. Πήρε πίσω τον γύρο του από τους πρωτοπόρους Jo Siffert/Leo Kinnunen/Pedro Rodríguez της #15 Porsche 917K και όταν αυτή έχασε χρόνο στα pits με μηχανικό πρόβλημα, ο Andretti τέθηκε επικεφαλής με αντιπάλους μόνο τους McQueen/Revson. Ο Αμερικανός χρειάστηκε καύσιμα στους τελευταίους δύο γύρους, όμως δεν παραιτήθηκε και ξαναπροσπέρασε την #48 Porsche ώστε να κατακτήσει τη νίκη για τους Giunti και Vaccarella, σε έναν αγώνα αντάξιο ενός σεναρίου του Hollywood.

Σαν σήμερα το 1975, με το event της προηγούμενης χρονιάς να μην λαμβάνει χώρα εξαιτίας της πετρελαϊκής κρίσης, οι 12 ώρες του Sebring επέστρεψαν στο καλεντάρι του πρωταθλήματος IMSA GT υπό την επιμέλεια του οδηγού και διοργανωτή John Greenwood. Παρά την pole position που κατέκτησε σε μια Chevrolet Corvette τρίτης γενιάς, ο Αμερικανός εγκατέλειψε νωρίς και η πρωτοπορία πέρασε στις δύο εργοστασιακές BMW 3.0 CSL. Τα δύο γερμανικά αυτοκίνητα, εξοπλισμένα με ειδικά ελαστικά της Dunlop, αποδείχθηκαν ταχύτατα σε τέτοιο βαθμό που ο Hans-Joachim Stuck κλήθηκε τρεις(!) φορές από τους αγωνοδίκες να σταματήσει στα pits, για έλεγχο των πίσω φώτων για τα φρένα. Οι άνθρωποι της πίστας έκαναν εσφαλμένα λόγο για βλάβη τους σε γρήγορες στροφές, οι οποίες δεν χρειάζονταν φρένο στην περίπτωση των BMW. Εν τέλει, η #24 των Stuck και Sam Posey έπρεπε να εγκαταλείψει και οι δύο οδηγοί μεταφέρθηκαν στο νικητήριο #25 των Brian Redman και Allan Moffat.

Σαν σήμερα το 1981, ο εξαιρετικά συναρπαστικός αγώνας 12 ωρών του Sebring προσέφερε 11 αλλαγές στην πρωτοπορία μεταξύ 6 διαφορετικών ομάδων, μπροστά σε 47.000 θεατές. Οι John Fitzpatrick και Jim Busby προηγήθηκαν για τις πρώτες πέντε ώρες, αλλά δεν μπόρεσαν να τερματίσουν λόγω βλάβης στο σύστημα μετάδοσης κίνησης. Παραδόξως οι Hurley Haywood, Al Holbert και Bruce Leven, που προηγήθηκαν στα μισά του αγώνα με την #86 Porsche 935, έχασαν 7 γύρους εξαιτίας ενός προβλήματος ανάφλεξης στα pits αλλά κατέκτησαν τη νίκη, τρεις γύρους μπροστά από τους Roy Woods, Ralph Kent-Cooke και Skeeter McKitterick.

Σαν σήμερα το 1982 έλαβε χώρα το GP Βραζιλίας της Formula 1, στη Jacarepaguá του Ρίο ντε Τζανέιρο. Οι υψηλές θερμοκρασίες, σε συνδυασμό με τις υψηλές οδηγικές απαιτήσεις των μονοθεσίων ground effect, επιβάρυναν τον νικητή Nelson Piquet τόσο πολύ που ο Βραζιλιάνος λιποθύμησε κατά την απονομή στο βάθρο. Ο Riccardo Patrese υπήρξε άλλο ένα θύμα των συνθηκών αγώνα, εγκαταλείποντας λίγο μετά το μέσον του λόγω υπέρμετρης κόπωσης. Στο μεταξύ, μετά το Grand Prix, ο Piquet και ο δεύτερος Keke Rosberg αποκλείστηκαν από τα αποτελέσματα καθώς τα μονοθέσια τους κρίθηκαν ελαφρύτερα από το επιτρεπτό όριο. Εξαιτίας αυτού, η νίκη κατέληξε στη Renault και τον Alain Prost. Γιατί συνέβη όμως αυτό;

• Κάντε μας like στο facebook

• Κάντε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube

• Μπείτε στον server μας στο Discord

Οι περισσότερες ομάδες που δεν είχαν υιοθετήσει ακόμη τη λύση των ισχυρών κινητήρων τούρμπο, προκειμένου να μείνουν αναγνωστικές, έβαζαν επιπλέον έρμα στα μονοθέσιά τους προσθέτοντας νερό για την ψύξη του συστήματος πέδησης, πριν τους παραδοσιακούς τεχνικούς ελέγχους. Όταν οι οδηγοί έβγαιναν πλέον στην πίστα, μπορούσαν να αδειάσουν το νερό αυτό και να τρέξουν ελαφρύτεροι και ταχύτεροι, με τις ομάδες να αναπληρώνουν το έρμα μετά το πέρας του αγώνα για να περάσουν ξανά τους ελέγχους. Ωστόσο, με αφορμή την πολιτική τότε διαμάχη ανάμεσα σε FOCA και FISA, όταν ανακαλύφθηκε το συγκεκριμένο τέχνασμα υπήρξε μεροληπτική στάση της FISA υπέρ των εργοστασιακών ομάδων. Έτσι, ως ένδειξη διαμαρτυρίας, όλες οι ομάδες της FOCA απείχαν από το Grand Prix στο Σαν Μαρίνο κάνοντας μποϋκοτάζ.

Σαν σήμερα το 1987, η Porsche μονοπώλησε ολοκληρωτικά το ενδιαφέρον στην ανασχεδιασμένη πίστα του Sebring και επικράτησε στον διάσημο αγώνα 12 ωρών. Στα χέρια κυρίως ιδιωτικών ομάδων, η γερμανική φίρμα κατέλαβε τις 6 από τις πρώτες 7 θέσεις με το μοντέλο 962 και η νίκη κατέληξε στο #86 των Bobby Rahal και Jochen Mass, μετά από 298 γύρους. Το #14 τερμάτισε δύο γύρους πίσω με τους Al Holbert και Chip Robinson, ενώ τρίτο κατέληξε το #8 των Brian Redman, Chris Kneifel και Elliot Forbes-Robinson. Η Chevrolet Camaro των Greg Pickett και Tommy Riggins (νικητές στην κατηγορία GTO) έσπασε την μονοτονία με μια 5^η θέση στη γενική κατάταξη.

Σαν σήμερα το 1992, σε μία από τις πιο υποσχόμενες σεζόν για το παλιό πρωτάθλημα IMSA GT, οι Juan Manuel Fangio II και Andy Wallace ισοπέδωσαν τον ανταγωνισμό στις 12 ώρες του Sebring οδηγώντας την επαναστατική Eagle-Toyota MkIII. Το αγωνιστικό αυτό, το οποίο είχε ήδη συστηθεί στους τελευταίους αγώνες του 1991 από την ομάδα All American Racers, ξεπέρασε για 5 γύρους το τελευταίο από τα εναπομείναντα Nissan NTP-91. Μάλιστα ο Wallace χρειάστηκε να οδηγήσει παίρνοντας παυσίπονα καθώς είχε ραγίσει κάποια πλευρά του μερικές ημέρες νωρίτερα, στα πλαίσια ενός τεστ του καινούριου Toyota TS010 στο Eastern Creek της Αυστραλίας. Η νίκη της AAR έμελλε να ανοίξει έναν δρόμο απόλυτης κυριαρχίας για τον Fangio II. Ο Αργεντινός κέρδισε άλλους 6 αγώνες στη σεζόν και στέφθηκε πρωταθλητής, ενώ το Eagle MkIII κέρδισε 9 φορές. Το αυτοκίνητο ήταν τόσο γρήγορο που οι εργοστασιακές Nissan και Jaguar αποσύρθηκαν στο τέλος της χρονιάς.

Σαν σήμερα το 2004 πραγματοποιήθηκε το GP Μαλαισίας στην πίστα της Sepang. Ο αγώνας δεν ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακός: ο Michael Schumacher κατέκτησε άλλη μία νίκη με τη Ferrari, ο Juan Pablo Montoya τερμάτισε δεύτερος, ενώ την παράσταση έκλεψε ο Jenson Button με την τρίτη του θέση. Αυτό ήταν το πρώτο βάθρο στην καριέρα του Βρετανού της Honda, ύστερα από μερικές ανεπιτυχείς προσπάθειες. Ο Fernando Alonso εκκίνησε μόλις 19^ος με τη Renault και βρέθηκε 10^ος στο τέλος του πρώτου γύρου, αλλά δεν κατάφερε να αναρριχηθεί δραματικά και τερμάτισε μόλις 7^ος.

Σαν σήμερα το 2009 έλαβε χώρα ο γρηγορότερος αγώνας 12 ωρών του Sebring, για το πρωτάθλημα ALMS. Παρά την απρόσμενη pole position του καινούριου Acura ARX-02a LMP1, τα ντιζελοκίνητα Audi R15 TDI και Peugeot 908 HDi FAP είχαν τον πρώτο λόγο από τις πρώτες κιόλας στροφές, κινούμενα σε δικό τους ασυναγώνιστο ρυθμό. Με το Peugeot #07 να τίθεται εκτός διεκδίκησης έπειτα από ένα μακροσκελές pit stop για επισκευές, η μάχη για τη νίκη κρίθηκε ανάμεσα στο έτερο Peugeot #08 και τα Audi #1 και #2. Η πρωτοπορία άλλαξε χέρια σε πολλαπλές περιπτώσεις στα pit stops, με τον Allan McNish του #2 να βγαίνει μπροστά από το #08 στα τελευταία 15 λεπτά και να επικρατεί με διαφορά 22 δευτερολέπτων, μαζί με τους Tom Kristensen και Rinaldo Capello. Ήταν η ένατη νίκη της Audi στο Sebring και πρώτη στο ντεμπούτο του R15, σε έναν αγώνα που ολοκληρώθηκε στους 383 γύρους (ρεκόρ απόστασης).

Σαν σήμερα το 2015 οι Sébastien Bourdais, João Barbosa και Christian Fittipaldi επικράτησαν στις 12 ώρες του Sebring για το πρωτάθλημα IMSA, οδηγώντας ένα Corvette Daytona Prototype της ομάδας Action Express Racing. Το πλήρωμα τερμάτισε μετά από 340 γύρους και έριξε γύρο σε όλους τους αντιπάλους της κατηγορίας του, με δεύτερο το #10 της Wayne Taylor Racing και τρίτο το #90 της χρεοκοπημένης πλέον VisitFlorida Racing. Οι Chevrolet και Porsche κατέλαβαν τη νίκη στις κατηγορίες GTLM και GTD αντίστοιχα, τερματίζοντας στη 10^η και 15^η θέση της γενικής κατάταξης.