Ο κόσμος της Formula 1 και του μηχανοκίνητου αθλητισμού είναι γεμάτος ιστορίες και γεγονότα που γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στα βιβλία: κάθε ημέρα αποτελεί αφορμή να θυμηθούμε και να μάθουμε τι έγινε σαν σήμερα.
Σαν σήμερα το 1935 γεννήθηκε σε μια κωμόπολη της Τσεχοσλοβακίας ο Gerhard Mitter, ο οποίος σύντομα είχε εκδιωχθεί μαζί με την οικογένειά του κοντά στην Στουτγάρδη της Γερμανίας. Εκεί, ο Mitter καταπιάστηκε νωρίς με τους αγώνες μονοθεσίων και κατέκτησε πάρα πολλές νίκες στην Formula Junior, κεντρίζοντας την προσοχή της Porsche. Το 1963 ξεκίνησε να δίνει το παρόν σε Grand Prix της F1, κυρίως στο GP Γερμανίας του Nürburgring, τερματίζοντας μάλιστα 4ος εκεί την ίδια χρονιά με μια Porsche 718. Ωστόσο, το ενδιαφέρον του Mitter εστιάστηκε κυρίως στους αγώνες αναβάσεων και αντοχής, με πολλές διακρίσεις και στις δύο κατηγορίες. Χαρακτηριστικά, στέφθηκε πρωταθλητής στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Αναβάσεων από το 1966 έως το 1968, κέρδισε στην κατηγορία του στις 24 ώρες της Daytona το 1966 και κατέκτησε το Targa Florio του 1969 μαζί με τον Udo Schütz. Δυστυχώς όμως σκοτώθηκε άδοξα στις ελεύθερες δοκιμές του GP Γερμανίας για το 1969.
Σαν σήμερα το 1937 γεννήθηκε στο Auckland της Νέας Ζηλανδίας ο εμβληματικός και ταλαντούχος Bruce McLaren. Όντας μπροστάρης της Cooper στα πρώτα στάδια της καριέρας του στην F1, ο McLaren κέρδισε για πρώτη φορά το 1959 στο Sebring και υπήρξε για πολλά χρόνια ο νεότερος ηλικιακά οδηγός με νίκη σε Grand Prix. Το 1960 τερμάτισε δεύτερος στη βαθμολογία οδηγών, πίσω από τον ομόσταυλο Jack Brabham, και άφησε για πάντα εποχή με την ίδρυση και είσοδο της επώνυμης αγωνιστικής του ομάδας στο πρωτάθλημα, το 1966 – μια ομάδα που έμελλε να εξελιχθεί σε μία από τις ιστορικότητες του σπορ. Ο McLaren σημείωσε την πρώτη νίκη της (και μία από τις 4 δικές του) στο GP Βελγίου του 1968 και στέφθηκε πρωταθλητής στο διάσημο τότε Can-Am με την φίρμα του το 1967 και 1969. Δυστυχώς, ο καινοτόμος αυτός άνθρωπος σκοτώθηκε το 1970 στο Goodwood, σε ένα τεστ ενός αγωνιστικού για το Can-Am.
Σαν σήμερα το 1941 γεννήθηκε στη Ρώμη ο Ignazio Giunti. Ο Ιταλός υπήρξε ένας ανερχόμενος οδηγός κυρίως στους αγώνες αντοχής των ‘60s και ‘70s, κάνοντας αρχικά αίσθηση το 1968 με την Alfa Romeo όταν τερμάτισε δεύτερος στο Targa Florio και 4ος στις 24 ώρες του Le Mans. Μάλιστα, το 1970 υπέγραψε στη Ferrari, την οποία εκπροσώπησε σποραδικά και στην F1 – το ντεμπούτο του τον είδε να τερματίζει εντυπωσιακά στην 4η θέση του GP Βελγίου. Η Scuderia δοκίμαζε την ίδια περίοδο και τον Clay Regazzoni, ο οποίος υπερτερούσε του Giunti στα επόμενα τρία Grand Prix όπου ήταν ομόσταυλοι, με τον Ιταλό τελικά να εξασφαλίζει κάθισμα στην ιταλική ομάδα και για το 1971. Τελικά ο Giunti δεν πρόλαβε ποτέ να ξεκινήσει τη νέα σεζόν του στην F1, καθώς σκοτώθηκε τραγικά στα 1000 χιλιόμετρα του Μπουένος Άϊρες έπειτα από μια αποφευκτή σύγκρουση με την Matra 660 του Jean-Pierre Beltoise.
Σαν σήμερα το 1953, η δημοφιλής αγωνιστική περιοχή του Nürburgring φιλοξένησε έναν διεθνή αγώνα σπορ αυτοκινήτων για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το event είχε διοργανωθεί στα πλαίσια του νεοσύστατου τότε Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Σπορ Αυτοκινήτων (WSC) και κυριαρχήθηκε από τους Alberto Ascari και Giuseppe Farina. Οι δύο Ιταλοί παγκόσμιοι πρωταθλητές της F1 είχαν μοιραστεί την μοναδική εργοστασιακή Ferrari 375MM που είχε εμφανιστεί στον αγώνα, τερματίζοντας μετά από 44 γύρους και πάνω από 8 ώρες δράσης. Στη δεύτερη θέση, 15 λεπτά πίσω, ολοκλήρωσε μια Jaguar C-Type της Ecurie Ecosse, οδηγούμενη από τους Βρετανούς Roy Salvadori και Ian Stewart.
Σαν σήμερα το 1959, ο ιδιότροπος οδηγός του παλιού IndyCar Ed Elisian σκοτώθηκε σε ηλικία μόλις 32 χρονών, έπειτα από ένα δυστύχημά του στον αγώνα 200 μιλίων του Milwaukee Mile για το λεγόμενο τότε πρωτάθλημα του USAC. Οδηγώντας ένα ανοιχτό αγωνιστικό Watson του επικεφαλής Ernie Ruiz, ο Elisian έχασε τον έλεγχο στον 29ο γύρο καθώς γλίστρησε στα λάδια που είχε αφήσει ο κινητήρας του A. J. Foyt. Το αυτοκίνητο χτύπησε στον τοίχο, τούμπαρε και το ρεζερβουάρ καυσίμων ανεφλέγη, με την φωτιά που ξέσπασε να σβήνεται τελικά μετά από σχεδόν 10 λεπτά. Ο εγκλωβισμένος Elisian είχε ήδη ξεψυχήσει μέχρι να τον βγάλουν από το αυτοκίνητο.
Σαν σήμερα το 1962 γεννήθηκε στο Hazebrouck της Γαλλίας ο βετεράνος των αγώνων rally, François Delecour. Ο Γάλλος καθιερώθηκε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Rally (WRC) το 1991 μέσω της Ford και σύντομα προβιβάστηκε στο εργοστασιακό της τμήμα. Μάλιστα, το 1993 διεκδίκησε τον τίτλο κερδίζοντας σε Πορτογαλία, Γαλλία και Ισπανία με ένα Escort RS Cosworth – τελικά ηττήθηκε από τον Juha Kankkunen της Toyota. Ο Delecour σημείωσε άλλη μια νίκη, την 4η και τελευταία του, στο εναρκτήριο Rally Μόντε Κάρλο του 1994 και έκτοτε περιορίστηκε σε σποραδικές εμφανίσεις με την Ford, την Peugeot και την Mitsubishi. Έπειτα από συμμετοχές και σε διοργανώσεις rally χαμηλότερου βεληνεκούς, η καριέρα του Delecour ολοκληρώθηκε το 2017 με συνολικά 106 συμμετοχές σε events του WRC.
Διαβάστε επίσης: Σαν σήμερα, 29 Αυγούστου στην F1 και τον μηχανοκίνητο αθλητισμό
Σαν σήμερα το 1963 γεννήθηκε ο δημοφιλής συνοδηγός του WRC, Phil Mills. Ο Ουαλός υπήρξε συστηματικά ενεργός στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Rally για πάνω από δύο δεκαετίες ξεκινώντας το 1990 και έχει μείνει στην ιστορία κυρίως για την καθοδήγηση του Petter Solberg στον τίτλο του 2003, με το Subaru Impreza της ομάδας Prodrive. Ωστόσο γεύτηκε την επιτυχία και σε εγχώριες διοργανώσεις, κατακτώντας τον τίτλο στη Nissan μαζί με τον Mark Higgins στο Βρετανικό Πρωτάθλημα Rally του 1997.
Σαν σήμερα το 1981, ο Alain Prost εκκίνησε από την pole position στο GP Ολλανδίας με μια Renault RE30 και υπήρξε επικεφαλής για σχεδόν όλη τη διάρκεια του, κατακτώντας έτσι την δεύτερη νίκη του στη σεζόν. Το τελευταίο σκέλος του event βρήκε τους Prost, Alan Jones και Nelson Piquet να κοντράρονται έντονα για τη νίκη, με τον Jones εν τέλει να χάνει απόδοση στα ελαστικά του και να γίνεται «εύκολη λεία» για τον Βραζιλιάνο της Brabham. Οι τρεις τους ανέβηκαν στο βάθρο, με την μάχη για τον τίτλο να αποκτά νέο ενδιαφέρον καθώς ο Piquet ισοβαθμούσε πλέον με τον Carlos Reutemann στην κορυφή της βαθμολογίας και απέμεναν άλλοι τρεις αγώνες. Ο Χιλιανός Eliseo Salazar τερμάτισε 6ος με μια αργή Ensign N180B και προσέφερε στην μικρή αυτή ομάδα τον τελευταίο βαθμό της ιστορίας της.
Σαν σήμερα το 1992, έναν χρόνο μετά το εντυπωσιακό του ντεμπούτο στην F1 στο GP Βελγίου και την πίστα του Spa-Francorchamps, ο Michael Schumacher κατέκτησε την παρθενική του νίκη στο ίδιο μέρος. Ο Γερμανός της Benetton είχε εκκινήσει τρίτος, με την βροχή να κάνει προσωρινά την εμφάνισή της. Μετά από μια μικρή έξοδο εκτός πίστας λίγο πριν τη στροφή Stavelot, ο Schumacher μπήκε στα pits στον 30ο γύρο και επέστρεψε στα slicks – αποδείχθηκε καθοριστική κίνηση, διότι η πίστα είχε ήδη αρχίσει να στεγνώνει. Ο Nigel Mansell ακολούθησε τρεις γύρους αργότερα και βρέθηκε δεύτερος, εκμεταλλευόμενος έπειτα την πανίσχυρη Williams FW14B ώστε να πλησιάσει τον Schumacher. Τελικά, ένα πρόβλημα στον κινητήρα τον ανάγκασε να μειώσει τον ρυθμό του, αφήνοντας ελεύθερο πεδίο στον Γερμανό για μια ιστορική νίκη. Το αποτέλεσμα αυτό σήμανε και την τελευταία νίκη στην F1 για μονοθέσιο με μηχανικό κιβώτιο ταχυτήτων, την Benetton B192 στην προκειμένη περίπτωση.
Σαν σήμερα, επίσης το 1992, ο αγώνας 1000 χιλιομέτρων της Suzuka έκρινε τον τίτλο σε οδηγούς αλλά και κατασκευαστές για το τελευταίο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σπορ Αυτοκινήτων (WSC). Συγκεκριμένα, οι Derek Warwick και Yannick Dalmas είχαν μοιραστεί ένα Peugeot 905 Group C και κατέκτησαν τη νίκη, όπως επίσης και το πρωτάθλημα για εκείνους και για την γαλλική φίρμα. Ο Geoff Lees της Toyota είχε εισέλθει στο event έχοντας ακόμη μαθηματικές ελπίδες για τον τίτλο αλλά τελικά τερμάτισε στη δεύτερη θέση και έναν γύρο πίσω μαζί με τους Jan Lammers και David Brabham – αμφότεροι είχαν μοιραστεί ένα TS010 Group C. Το βάθρο έκλεισε από τους Philippe Alliot και Mauro Baldi για το έτερο 905 της Peugeot.
Σαν σήμερα το 1997, ο Jeff Burton κυριάρχησε στο Darlington και ξεπέρασε τον Mike McLaughlin για 5 δευτερόλεπτα ώστε να κατακτήσει την 6η του νίκη στη δεύτερη κατηγορία του NASCAR (τωρινό Xfinity Series). Ο Burton είχε εκκινήσει στον αγώνα 200 μιλίων από την 10η θέση και προηγήθηκε στους 118 από τους 147 γύρους, με την τρίτη θέση να καταλαμβάνεται από τον Dick Trickle.
Σαν σήμερα το 1998, ο Damon Hill θριάμβευσε στο GP Βελγίου υπό συνθήκες έντονης βροχόπτωσης, χαρίζοντας στην ομάδα της Jordan μαζί με τον Ralf Schumacher την πρώτη της νίκη στην F1 με ένα ιστορικό 1-2. Ο αγώνας ήταν δραματικός ήδη από το ξεκίνημά του, με ένα τεράστιο ατύχημα 13 μονοθεσίων να οδηγεί σε διακοπή της δράσης για πάνω από μία ώρα. Μετά την επανεκκίνηση, ο Michael Schumacher τέθηκε επικεφαλής στον 7ο γύρο και έβαλε πλώρη για μια, φαινομενικά τουλάχιστον, διαδικαστική νίκη. Ωστόσο, ο Γερμανός της Ferrari συγκρούστηκε με τον David Coulthard ενώ προσπαθούσε να τον ντουμπλάρει και εγκατέλειψε στα pits, ψάχνοντας μάλιστα εξοργισμένος τον Σκωτσέζο στο γκαράζ της McLaren χωρίς περαιτέρω ευτράπελα. Όλες αυτές οι συγκυρίες έφεραν την Jordan στις δύο πρώτες θέσεις, με την ομάδα να χρησιμοποιεί team orders ώστε να εξασφαλίσει πάση θυσία τον επικό τελικό τερματισμό της. Ο πεπειραμένος Jean Alesi της Sauber έκλεισε το βάθρο.
Σαν σήμερα το 2009, μετά την άκρως ανατρεπτική διαδικασία κατατακτηρίων δοκιμών της προηγούμενης ημέρας, ο Giancarlo Fisichella εκκίνησε στο GP Βελγίου από την μοναδική pole position της Force India στην F1. Μάλιστα, ο Ιταλός δεν απειλήθηκε καθόλου στις πρώτες στροφές και έδειχνε να έχει τον ρυθμό για να σημειώσει μια ανεπανάληπτη νίκη. Όμως στάθηκε έρμαιο στις διαθέσεις του επιδέξιου στο Spa-Francorchamps, Kimi Räikkönen. Ο Φινλανδός είχε αναρριχηθεί δεύτερος έπειτα από μια επεισοδιακή εκκίνηση και βρέθηκε στον διαχύτη του Fisichella ύστερα από μια περίοδο αυτοκινήτου ασφαλείας στους πρώτους γύρους. Εκμεταλλευόμενος το σύστημα KERS της κατά τ’άλλα μετριότατης Ferrari F60, ο Räikkönen προσπέρασε τον Ιταλό στην ευθεία Kemmel μετά τη συνέχιση του αγώνα στον 5ο γύρο και έκτοτε δεν απειλήθηκε. Ο Fisichella συμβιβάστηκε με μια διόλου ευκαταφρόνητη δεύτερη θέση –η καλύτερη για την Force India στην ιστορία της– και το βάθρο έκλεισε ο νεαρός Sebastian Vettel της Red Bull.
Σαν σήμερα, επίσης το 2009, η μάχη για τον τίτλο στο MotoGP πήρε άλλη τροπή καθώς ο Jorge Lorenzo επικράτησε στην Indianapolis των Η.Π.Α., με τον ομόσταυλο Valentino Rossi και τον poleman Dani Pedrosa να επηρεάζονται αμφότεροι από πτώσεις. Με την εξέλιξη αυτή, ο Ισπανός της Fiat Yamaha πλησίασε στους 25 βαθμούς τον επικεφαλής «Γιατρό», με πέντε αγώνες πλέον να απομένουν στη σεζόν. Πίσω από τον Lorenzo, ο Alex de Angelis από το Σαν Μαρίνο πραγματοποίησε ίσως την καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του στην μεγάλη κατηγορία, τερματίζοντας δεύτερος με μια δορυφορική Honda Gresini. Ο ντόπιος Nicky Hayden οδήγησε επίσης εξαιρετικά από την 6η θέση του grid ώστε να κλείσει το βάθρο με την τρίτη του θέση – το καλύτερο τότε πλασάρισμα για τον πρωταθλητή του 2006 με την Ducati.
Σαν σήμερα το 2015, ο Valentino Rossi απέκτησε ξεκάθαρο προβάδισμα στην κορυφή της βαθμολογίας κυριαρχώντας στο βροχερό Silverstone, για το GP Μεγάλης Βρετανίας του MotoGP. Ο πολύπειρος «Γιατρός» αξιοποίησε στο έπακρο την δεξιότητά του σε τέτοιες καιρικές συνθήκες και μονομάχησε με τον πρωταθλητή Marc Márquez, ο οποίος τελικά γλίστρησε κι έπεσε στην στροφή Copse με 8 γύρους να απομένουν. Έτσι, ο Rossi έμεινε χωρίς αντίπαλο μέχρι τον τερματισμό, με τον Danilo Petrucci να οδηγεί καταπληκτικά από την 18η θέση στην εκκίνηση και να τερματίζει δεύτερος με μια δορυφορική Pramac Ducati. Σε μια εξίσου αξιόλογη εμφάνιση, ο Andrea Dovizioso εκκίνησε 12ος και τερμάτισε τρίτος με μια εργοστασιακή μοτοσικλέτα της ιταλικής φίρμας, κλείνοντας έτσι ένα ιταλικό βάθρο.
