Σαν σήμερα, 31 Μαΐου στο motorsport – INDY 500 SPECIAL

Ο κόσμος της Formula 1 και του μηχανοκίνητου αθλητισμού είναι γεμάτος ιστορίες και γεγονότα που γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στα βιβλία: κάθε ημέρα αποτελεί αφορμή να θυμηθούμε και να μάθουμε τι έγινε σαν σήμερα.

Σαν σήμερα το 1915, ο Ralph DePalma επικράτησε στο Indianapolis 500 μαζί με τον μηχανικό Louis Fontaine, «παίρνοντας το αίμα του πίσω» για την αποκαρδιωτική εγκατάλειψη που του στέρησε μια σίγουρη νίκη το 1912 ύστερα από 196 γύρους πρωτοπορίας. Ο ιστορικός αγώνας 500 μιλίων προοριζόταν να διεξαχθεί στις 29 Μαΐου, αλλά η διαρκής βροχόπτωση των προηγούμενων ημερών κατέβρεξε τόσο την πίστα όσο και τους δρόμους που οδηγούσαν σε αυτήν, αναγκάζοντας έτσι στην μεταφορά του για τις 31 του μήνα.

Σαν σήμερα το 1919, το Indianapolis 500 επέστρεψε ύστερα από απουσία δύο χρόνων λόγω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, με τον Howdy Wilcox να παίρνει πρώτος την καρό σημαία οδηγώντας ένα Peugeot μαζί με τον μηχανικό Leo Banks. Η βροχή περιόρισε τους οδηγούς σε ελάχιστες δοκιμές, με τον Ralph DePalma να σημειώνει ακόμα μία εξαιρετική επίδοση. Ο νικητής του 1915 ηγήθηκε τους 93 από τους πρώτους 102 γύρους κινούμενος σε γυρολόγιο-ρεκόρ, αλλά μερικά προβλήματα στα ελαστικά τον οδήγησαν σε ένα μεγάλο pit-stop και τον έριξαν στην 6^η θέση. Ο αγώνας αμαυρώθηκε από δύο μεγάλα δυστυχήματα. Αρχικά, ο Arthur Thurman είχε μια σύγκρουση στον 45^ο γύρο και απεβίωσε ελάχιστα λεπτά αργότερα, με τον μηχανικό Nicholas Molinaro να επιζεί παρά τους σοβαρούς τραυματισμούς του. Επίσης, ο Louis LeCocq βρήκε φρικτό θάνατο μαζί με τον μηχανικό Robert Bandini στον 96^ο γύρο, εγκλωβισμένοι αμφότεροι κάτω από την φλεγόμενη και αναποδογυρισμένη Duesenberg.

Σαν σήμερα το 1920, ο Gaston Chevrolet διαδέχθηκε τους Jules Goux και René Thomas και έγινε ο τρίτος Γάλλος που στέφθηκε νικητής στο Indianapolis 500, έχοντας στο πλάι του τον μηχανικό John Bresnahan. Ύστερα από (ακόμα) μία ατυχία του Ralph DePalma, του οποίου το αυτοκίνητο σταμάτησε απροσδόκητα στον γύρο 187, ο Chevrolet ανέλαβε τα ηνία του αγώνα μέχρι που έμεινε από καύσιμα στον γύρο 197. Ωστόσο, κατάφερε να τσουλήσει την Frontenac μέχρι τα pits και το αυτοκίνητο ανεφοδιάστηκε αισίως, αφήνοντας ελεύθερο πεδίο στο πλήρωμά του για την καρό σημαία. Παραδόξως, οι Chevrolet/Bresnahan κατάφεραν να ολοκληρώσουν τον αγώνα χωρίς να αλλάξουν ελαστικά, επίτευγμα εξαιρετικά σπάνιο για τα δεδομένα της εποχής.

Σαν σήμερα το 1926, ο πολλά υποσχόμενος και πρωτοεμφανιζόμενος Frank Lockhart κέρδισε στο 14^ο Indianapolis 500, το οποίο έμεινε στην ιστορία ως το πρώτο event 500 μιλίων που ολοκληρώθηκε πρόωρα λόγω βροχής. Για την ακρίβεια, ο Lockhart είχε εκκινήσει 20^ος και βρέθηκε 5^ος μέσα σε μόλις πέντε γύρους, ανεβαίνοντας στη δεύτερη θέση μέχρι τον 72^ο γύρο όταν η βροχή ανάγκασε τους διοργανωτές να διακόψουν προσωρινά τον αγώνα. Η πίστα στέγνωσε και η δράση επανήλθε μετά από σχεδόν 90 λεπτά, με τον Lockhart να μονομαχεί με τον Dave Lewis έως ότου εκείνος εγκατέλειψε στον 92^ο γύρο. Η διαφορά ανάμεσα στον πρωτοπόρο πλέον Lockhart και τους υπόλοιπους ξεπερνούσε τους δύο γύρους, με την επανεμφάνιση της βροχής να οδηγεί σε οριστική ολοκλήρωση του event στον 163^ο γύρο.

Σαν σήμερα το 1937, η νίκη για το Indianapolis 500 κρίθηκε στο νήμα ανάμεσα στους Wilbur Shaw και Ralph Hepburn. Ο Shaw είχε αρχικά πάρει πολύ νωρίς την πρωτοπορία και μάλιστα έριξε γύρο στον δεύτερο Hepburn, αλλά μια μεγάλη διαρροή λαδιών στα τελευταία 50 μίλια τον ανάγκασε να μειώσει δραματικά τον ρυθμό του. Μαζί με τον μηχανικό John “Jigger” Johnson υπολόγισε τον χρόνο που θα έπρεπε να χάνει ώστε να μην τεθεί σε κίνδυνο η πρωτοπορία τους, ενώ ο Hepburn ξεκίνησε την επίθεσή του γνωρίζοντας τα προβλήματα που αυτοί αντιμετώπιζαν. Ανέκτησε τον γύρο που είχε δεχτεί και πλέον είχε βρεθεί σε απόσταση βολής, χάνοντας τελικά τη νίκη στον τελευταίο γύρο για μόλις 2,16 δευτερόλεπτα. Ο τερματισμός αυτός ήταν τότε ο κοντινότερος στα χρονικά του event, μέχρι που καταρρίφθηκε το 1982 με τη μάχη μεταξύ Gordon Johncock και Rick Mears.

Σαν σήμερα το 1942 γεννήθηκε ο Jo Vonlanthen. Όντας ένας πωλητής αυτοκινήτων στο Frauenfeld της Ελβετίας, ο Vonlanthen ξεκίνησε να τρέχει στην μικρή κατηγορία Formula Vee το 1968 οδηγώντας μια Tecno και το 1972 είχε ήδη στεφθεί πρωταθλητής της χώρας του στην F3. Την επόμενη χρονιά μεταπήδησε στην F2 με ένα μονοθέσιο της GRD (Group Racing Developments) και τερμάτισε τρίτος στην πίστα της Vallelunga. Κατά τ’άλλα δεν ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακός, τερματίζοντας ωστόσο δεύτερος στον χαοτικό εναρκτήριο αγώνα του 1975 στο Estoril. Η σύντομη πορεία του στην F1 διήρκεσε για μόλις τρεις αγώνες την ίδια χρονιά. Αφού οδήγησε μια εργοστασιακή Ensign και μια Williams στα μη-πρωταθληματικά BRDC International Trophy και GP Ελβετίας, ο Vonlanthen προκρίθηκε στο GP Αυστρίας του επίσημου πρωταθλήματος, εκμεταλλευόμενος και τις ατυχίες των σταθερότερων Brian Henton και Wilson Fittipaldi στις δοκιμές. Τελικά δεν ολοκλήρωσε τον αγώνα και επέστρεψε σποραδικά στην F2 για το 1976, εγκαταλείποντας σταδιακά το motorsport.

Σαν σήμερα το 1948, ο Mauri Rose έγινε μόλις ο δεύτερος τότε οδηγός που κέρδισε το Indianapolis 500 σε δύο συνεχόμενες χρονιές, πλαισιώνοντας παράλληλα τους Louis Meyer και Wilbur Shaw στο γκρουπ των οδηγών με συνολικά τρεις νίκες στο Brickyard. Ο αγώνας του 1948 έμελλε επίσης να προσφέρει ακόμα ένα 1-2 για την ομάδα Blue Crown Spark Plug του διάσημου Lou Moore στην Indianapolis, με τον Bill Holland να ακολουθεί τον νικητή Rose στον τερματισμό. Το event είδε επίσης τη σημείωση ενός μεγάλου ρεκόρ, διότι ο τέταρτος Ted Horn σημείωσε εννέα συνεχόμενους τερματισμούς στο Indianapolis 500 από το 1936, συμπλήρωσε 1799 από τους διαθέσιμους 1800 γύρους και δεν τερμάτισε ποτέ χαμηλότερα από την 4^η θέση, χωρίς ωστόσο να κερδίσει ποτέ. Αυτός ο ένας γύρος που δεν συμπλήρωσε ήταν ο τελευταίος στον αγώνα του 1940, λόγω βροχής.

Σαν σήμερα το 1954, ο αείμνηστος Bill Vukovich κέρδισε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το Indianapolis 500 οδηγώντας μια Kurtis Kraft με την χρηματοδότηση του Howard Keck. Εξαιτίας της παλαιότητας του αυτοκινήτου του, ο Vukovich εκκίνησε μόλις 17^ος και χρειάστηκε να περάσουν αρκετοί γύροι ώστε να καθιερωθεί στην πρωτοπορία. Μετά από μια σειρά μερικών pit stops τέθηκε για τελευταία φορά επικεφαλής στον γύρο 150 και έκτοτε δεν απειλήθηκε, ολοκληρώνοντας τον αγώνα σε μέση ωριαία ταχύτητα κοντά στα 210 km/h – ρεκόρ για εκείνη την εποχή. Ο Vukovich δυστυχώς σκοτώθηκε στο Indianapolis 500 της επόμενης χρονιάς και δεν μπόρεσε να κάνει το «χατ-τρικ» στο Brickyard, κάτι που δεν έχει καταφέρει κανένας οδηγός μέχρι και σήμερα.

Σαν σήμερα το 1959, η ιστορική ομάδα της BRM κατέγραψε την πρώτη της νίκη στην F1, με τον ανερχόμενο Jo Bonnier να επικρατεί στο GP Ολλανδίας με μια P25 – παραδόξως, αυτή ήταν και η μοναδική νίκη του Σουηδού στην μεγάλη του καριέρα στο πρωτάθλημα. Ο Bonnier είχε εκκινήσει από την πρώτη του pole position και μονομάχησε με τις εργοστασιακές Cooper T51 των Jack Brabham και Masten Gregory, μέχρι που οι δύο ομόσταυλοι υποχώρησαν με προβλήματα στα κιβώτια ταχυτήτων τους. Τελικά αρκέστηκαν στις θέσεις 2 και 3, με τον Stirling Moss να εγκαταλείπει στον 60^ο γύρο παρόλο που πήρε την πρωτοπορία από τον Bonnier πριν μόλις τρεις γύρους.

Διαβάστε επίσης: Σαν σήμερα, 30 Μαΐου στον μηχανοκίνητο αθλητισμό – INDY 500 SPECIAL

Σαν σήμερα, επίσης το 1959, γεννήθηκε ο Andrea de Cesaris. Ο Ιταλός, περιβόητος στην F1 κυρίως για τα πολλαπλά του ατυχήματα, εκκίνησε σε συνολικά 208 Grand Prix και ήταν περισσότερο ανταγωνιστικός στα πρώτα χρόνια της καριέρας του, με την Alfa Romeo. Εκκίνησε από την pole position στο Long Beach το 1982 και ηγήθηκε για μερικούς γύρους τον αγώνα χωρίς τελικά να τερματίσει, ενώ έχασε μια σχεδόν βέβαιη νίκη στο Spa-Francorchamps την επόμενη χρονιά χάρις σε ένα κάκιστο pit stop και έναν σπασμένο κινητήρα. Οι δύο δεύτερες θέσεις σε Γερμανία και Νότια Αφρική αποτελούν τα καλύτερα αποτελέσματα του de Cesaris, ο οποίος περιορίστηκε στην μετριότητα έως και τα μέσα των ‘90s. Προσέλκυσε περισσότερο το ενδιαφέρον μικρών ομάδων εξαιτίας της εμπειρίας του, αλλά και της διόλου ευκαταφρόνητης χρηματοδότησης που εξασφάλιζε σε αυτές μέσω της Marlboro, σε όλη την αγωνιστική του πορεία.

Σαν σήμερα το 1965, ο θρυλικός Jim Clark κυριάρχησε κατά κράτος στο Indianapolis 500, προηγούμενος στον αγώνα για 190 γύρους ώστε να κατακτήσει μια ιστορική νίκη για την Lotus και την Ford. Έγινε ο πρώτος οδηγός που ολοκλήρωσε τον αγώνα σε μέση ωριαία ταχύτητα άνω των 240 km/h και ξεπέρασε την παλιά Lotus του Parnelli Jones για σχεδόν 2 λεπτά. Ο πρωτοεμφανιζόμενος Mario Andretti τερμάτισε στην τρίτη θέση, με τους κινητήρες της Ford να μονοπωλούν τις πρώτες τέσσερις θέσεις και να βάζουν τέλος σε ένα μακροχρόνιο νικηφόρο σερί που είχε ξεκινήσει η Offenhauser από το 1947.

Σαν σήμερα το 1967, ο καιρός έκανε το χατίρι στους διοργανωτές του Indianapolis 500 και το event ολοκληρώθηκε χωρίς περαιτέρω διακοπές, ύστερα από μια βροχόπτωση που έπληξε το πρώτο σκέλος του αγώνα την αμέσως προηγούμενη ημέρα, στον 18^ο γύρο. Απόλυτος κυρίαρχος ήταν αρχικά ο Parnelli Jones, ο οποίος εκπροσωπούσε την ομάδα του Andy Granatelli με ένα επαναστατικό τετρακίνητο μονοθέσιο ονόματι STP-Paxton Turbocar. Τελικά τέθηκε εκτός μόλις τέσσερις γύρους πριν τον τερματισμό, εξαιτίας μιας αστοχίας σε ένα μικρό εξάρτημα στο κιβώτιο ταχυτήτων. Έτσι η πρωτοπορία πέρασε στα χέρια του A. J. Foyt, ο οποίος χρειάστηκε να αποφύγει ενστικτωδώς μια σειρά μονοθεσίων που συγκρούστηκαν άσχημα στον τελευταίο γύρο, ώστε να κερδίσει για τρίτη φορά στο Brickyard. Σε αυτόν τον αγώνα είχε λάβει μέρος για πρώτη φορά ο αείμνηστος Jochen Rindt, εγκαταλείποντας τελικά λίγο μετά τα μισά της διαδρομής με προβλήματα στον κινητήρα του.

Σαν σήμερα το 1975, ο θρυλικός Walter Röhrl σημείωσε την πρώτη του νίκη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Rally (WRC), κερδίζοντας στο Rally Ακρόπολις με ένα Opel Ascona Group 2 που οδήγησε με συνοδηγό τον Jochen Berger. Ο Γερμανός ξεπέρασε για σχεδόν 36 λεπτά την Alpine-Renault A110 του Τάσου “Siroco” Λιβιεράτου και του Μίλτου Ανδριόπουλου, ενώ στην τρίτη θέση ολοκλήρωσε το κυπριακό δίδυμο Μιχάλης Κουμάς/Πέτρος Δημητριάδης με ένα Mitsubishi Galant.

Σαν σήμερα το 1977 απεβίωσε σε ηλικία 72 χρονών ο Floyd Davis, καταγεγραμμένος στην ιστορία των αγώνων ως ένας εκ των νικητών του Indianapolis 500. Ο Αμερικανός κέρδισε τον αγώνα του 1941, αλλά στατιστικά έχει σημειωθεί με αστερίσκο, δίπλα στον Mauri Rose. Ο Davis αρχικά είχε εκκινήσει από την 17^η θέση και έφτασε μέχρι την 12^η, αλλά όταν μπήκε στα pits στον γύρο 72 αντικαταστάθηκε από τον ομόσταυλο Rose, του οποίου το αυτοκίνητο είχε παρουσιάσει μηχανικό πρόβλημα. Σύμφωνα με τις περισσότερες πηγές, ο επικεφαλής της ομάδας Lou Moore δεν ήταν ικανοποιημένος με την απόδοση του Davis και επέλεξε να τον αντικαταστήσει με τον Rose κατά τη διάρκεια του pit stop. Ο Rose επανήλθε έτσι στον αγώνα και αναρριχήθηκε στην πρωτοπορία, παίρνοντας την καρό σημαία. Το χρηματικό έπαθλο μοιράστηκε μεταξύ των δύο οδηγών, με τον Davis έκτοτε να μην επιστρέφει ξανά στο Brickyard.

Σαν σήμερα το 1981, ο αείμνηστος Gilles Villeneuve σημείωσε μία από τις πιο παλικαρίσιες νίκες της καριέρας του, κερδίζοντας στο Μονακό με μια μετριότατη Ferrari 126CK. Μάλιστα ο Καναδός είχε χάσει την pole position από τον Nelson Piquet για μόλις 0.078 δευτερόλεπτα, με τον ομόσταυλο Didier Pironi σχεδόν 2,5 ολόκληρα δευτερόλεπτα πιο αργό. Η εκκίνηση του αγώνα είχε παραταθεί για μία ώρα εξαιτίας μεγάλης συγκέντρωσης νερού στο τούνελ που επέφερε η πυρόσβεση μιας μικρής πυρκαγιάς στο ξενοδοχείο πίσω από την φουρκέτα Loews. Όταν ξεκίνησε επιτέλους η δράση, ο Piquet προηγήθηκε αλλά δεν άντεξε στην πίεση του Alan Jones και συγκρούστηκε στην στροφή Tabac. Ο Αυστραλός της Williams έδειχνε να έχει πλήρως τον έλεγχο, μέχρι που χρειάστηκε να μπει στα pits με προβλήματα τροφοδοσίας καυσίμου. Επέστρεψε ελάχιστα μπροστά από τον Villeneuve αλλά ο κινητήρας DFV ήταν ακόμη υποτονικός, με τον Jones να αρκείται στη δεύτερη θέση μπροστά από τον Jacques Laffite.

Σαν σήμερα το 1986, η νίκη για το Indianapolis 500 κρίθηκε σε μια τριπλή μονομαχία ανάμεσα στον θρυλικό Rick Mears, τον αγαπητό Bobby Rahal και τον Kevin Cogan, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα αντιπαθής προς τον Τύπο και τους οπαδούς εξαιτίας ενός μεγάλου ατυχήματος που είχε προκαλέσει στο event του 1982. Η πλάστιγγα έδειχνε να γέρνει υπέρ του Cogan που φαινόταν να βρίσκεται πολύ κοντά σε μια ιστορική νίκη και ανάκαμψη στην καριέρα του. Ωστόσο, η διαφορά που είχε χτίσει εξανεμίστηκε ύστερα από την είσοδο του αυτοκινήτου ασφαλείας στον γύρο 194, για ένα ατύχημα του Arie Luyendyk. Όταν συνεχίστηκε ο αγώνας απέμεναν πλέον δύο γύροι και ο Cogan έχασε την πρωτοπορία από τον Rahal στην επανεκκίνηση. Ο Rahal απομακρύνθηκε και πήρε πρώτος την καρό σημαία αφιερώνοντας τη νίκη στον επικεφαλής της ομάδας Truesports (τωρινή Rahal Letterman Racing), Jim Trueman, που πρόσφατα τότε είχε μαθευτεί πως ταλαιπωρείται από τον καρκίνο.

Σαν σήμερα το 1987, ο αείμνηστος Ayrton Senna εκμεταλλεύτηκε τις πειραματικές ενεργητικές αναρτήσεις της Lotus 99T καθώς και την εγκατάλειψη του poleman Nigel Mansell, ώστε να κερδίσει για πρώτη φορά στο Πριγκιπάτο του Μονακό. Ο Βρετανός οδηγός της Williams είχε τεθεί εκτός στον 30^ο γύρο με πρόβλημα στο τούρμπο, αφήνοντας έτσι ελεύθερο πεδίο στον Βραζιλιάνο άσσο. Η δεύτερη θέση καταλήφθηκε από την έτερη Williams του Nelson Piquet, ενώ ο Michele Alboreto της Ferrari έκλεψε την τρίτη θέση του βάθρου ύστερα από μια αστοχία στον κινητήρα του πρωταθλητή Alain Prost.

Σαν σήμερα το 1992, ο Nigel Mansell έδειχνε να βαίνει καθ’οδόν για την έκτη του νίκη από την pole position σε ισάριθμους αγώνες, μέχρι που το σερί σταμάτησε στο GP Μονακό. Ο Βρετανός είχε χτίσει μια διαφορά σχεδόν 30 δευτερολέπτων οδηγώντας συντηρητικά την πανίσχυρη Williams FW14B, αλλά μια υποψία υποχθόνιου κλαταρίσματος ελαστικού τον έστειλε στα pits στον 70^ο γύρο. Ο Mansell επέστρεψε ελάχιστα πίσω από τον Ayrton Senna και, με φρέσκα ελαστικά και μακράν το καλύτερο μονοθέσιο, κινήθηκε σε γυρολόγιο-ρεκόρ ώστε να φτάσει ταχύτατα τον Βραζιλιάνο. Παρά την ιδιομορφία της πίστας του Μονακό, το προσπέρασμα έμοιαζε αρχικά αναπόφευκτο αλλά ο Senna μπλόκαρε τον διάβα του Mansell στους τελευταίους τρεις γύρους του αγώνα. Η διαφορά μεταξύ των δύο στον τερματισμό κυμάνθηκε μόλις στα 0.215 δευτερόλεπτα. Η έτερη Williams του Riccardo Patrese κατέλαβε την τρίτη θέση και ο Senna ισοφάρισε τον Graham Hill με την πέμπτη του νίκη στο Πριγκιπάτο.

Σαν σήμερα το 2009 διεξήχθη το GP Ιταλίας στο Mugello, για τον πέμπτο γύρο της σεζόν στο MotoGP. Σε ένα σκηνικό που θύμισε πολύ έντονα το περασμένο GP Γαλλίας στο Le Mans, ο αγώνας είχε ξεκινήσει υπό συνθήκες βρεγμένου οδοστρώματος και ο poleman Jorge Lorenzo έπρεπε να ξεκινήσει με την δεύτερη Yamaha του εξαιτίας μιας πτώσης που είχε στον γύρο προθέρμανσης. Η εκκίνησή του ήταν κακή και τον έριξε στην 10^η θέση, με τον Chris Vermeulen να κλείνει τον πρώτο γύρο ως επικεφαλής. Η πίστα είχε σχεδόν στεγνώσει μέχρι τον 12^ο γύρο και όλοι οι αναβάτες μπήκαν στα pits ώστε να αλλάξουν σε μοτοσικλέτες με slick ελαστικά. Από εκείνο το σημείο κι έπειτα, η νίκη κρίθηκε μεταξύ των συνήθων υπόπτων Casey Stoner, Jorge Lorenzo και Valentino Rossi. Ο Αυστραλός της Ducati ξεπέρασε τις δύο Fiat Yamaha και πήρε πρώτος την καρό σημαία, όπως και την πρωτοπορία στη βαθμολογία.

• Κάντε μας like στο facebook

• Κάντε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube

Σαν σήμερα το 2015 η πίστα του Mugello φιλοξένησε ξανά αγώνα του MotoGP, αυτή τη φορά για τον έκτο γύρο της σεζόν. Ο Andrea Iannone είχε κάνει την έκπληξη κατακτώντας την παρθενική του pole position στην μεγάλη κατηγορία, αλλά τελικά τερμάτισε δεύτερος καθώς ο Jorge Lorenzo ήταν αυτός που κυριάρχησε στον αγώνα. Ο Ισπανός της Movistar Yamaha σημείωσε έτσι την τρίτη συνεχόμενη νίκη του στη σεζόν και πλαισιώθηκε στο βάθρο από τον Iannone αλλά και τον ομόσταυλο Valentino Rossi, που είχε εκκινήσει 8^ος. Σε μια εντυπωσιακή ανάκαμψη όδευε και ο πρωταθλητής Marc Márquez, ο οποίος τελικά είχε πτώση τρεις γύρους πριν το τέλος στη μάχη του για τη δεύτερη θέση. Ίδια κατάληξη είχε και ο Andrea Dovizioso, λίγο μετά το μέσον του αγώνα.