Σαν σήμερα, 11 Μαρτίου στην F1 και το motorsport

Ο κόσμος της Formula 1 και του μηχανοκίνητου αθλητισμού είναι γεμάτος ιστορίες και γεγονότα που γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στα βιβλία: κάθε ημέρα αποτελεί αφορμή να θυμηθούμε και να μάθουμε τι έγινε σαν σήμερα.

Σαν σήμερα το 1930 γεννήθηκε ο νικητής του Indianapolis 500 για το 1952, Troy Ruttman. Εξαιτίας της συμπερίληψης του ιστορικού αυτού event στο καλεντάρι της Formula 1 κατά τη δεκαετία του ‘50, ο Αμερικανός (τεχνικά) θεωρείται νικητής αγώνα της Formula 1. Βέβαια, οι δύο θεσμοί διέφεραν δραματικά ως προς τους κανονισμούς τους και, μοιραία, τα στατιστικά τους διαχωρίζονται σε πολλές στατιστικές υπηρεσίες. Ωστόσο, ο Ruttman έκανε την εμφάνιση του και σε κάποια ελάχιστα «κανονικά» Grand Prix. Συγκεκριμένα, το 1958 τερμάτισε 10^ος στο GP Γαλλίας με μια Maserati 250F, ενώ απέτυχε να εκκινήσει στο GP Γερμανίας λόγω αστοχίας στον κινητήρα. Πέραν αυτών των μεμονωμένων εμφανίσεων, δραστηριοποιήθηκε κυρίως στις Η.Π.Α. και έδωσε συστηματικά το παρόν στους αγώνες του παλιού IndyCar (ή USAC όπως λεγόταν τότε), αλλά και το NASCAR. Δυστυχώς βρέθηκε αντιμέτωπος με τον καρκίνο του πνεύμονα και απεβίωσε το Μάιο του 1997.

Σαν σήμερα το 1943 γεννήθηκε ο βετεράνος της Formula 1 και των αγώνων αντοχής, Arturo Merzario. Η καριέρα του Ιταλού σημείωσε ανοδική πορεία στις αρχές των ‘70s, όταν εκπροσώπησε επιτυχημένα τη Ferrari και την Alfa Romeo σε μεγάλους αγώνες αντοχής ανά την Ευρώπη. Μάλιστα, το 1972 στέφθηκε νικητής στο Targa Florio αλλά και τα 1000 χιλιόμετρα του Spa-Francorchamps, κερδίζοντας μια θέση οδηγού στη Formula 1 και τη Scuderia. Ωστόσο, είχε την ατυχία να πετύχει την ομάδα σε μια μέτρια σεζόν, καταγράφοντας μόλις δύο 4^ες θέσεις σε Βραζιλία και Νότια Αφρική. Ακολούθησαν κάποια ανεπιτυχή περάσματα από τις ομάδες των Williams, March και Shadow, με τον Merzario να συμμετέχει στις σεζόν του 1978 και 1979 με αυτοσχέδια μονοθέσια της δικής του ομάδας. Τα μονοθέσια αυτά αποδείχθηκαν πολύ αδύναμα και απέτυχαν προκριθούν σε πολλά Grand Prix, με το τέλος του 1979 να βρίσκει την ομάδα χωρίς χρήματα, θέτοντας τον Merzario εκτός F1.

Διαβάστε επίσης: Σαν σήμερα, 10 Μαρτίου στην F1 και τον μηχανοκίνητο αθλητισμό

Σαν σήμερα το 1953 γεννήθηκε ο Derek Daly. Ο Ιρλανδός καθιερώθηκε στους αγώνες formula στα τέλη των ‘70s, όταν ξεκίνησε να συμμετέχει συστηματικά στην Ευρωπαϊκή F2. Μάλιστα, το 1978/1979 συνδύασε το πρωτάθλημα με σποραδικές εμφανίσεις στη Formula 1, οδηγώντας αργά μονοθέσια της Hesketh και της Ensign. Ο Daly επικεντρώθηκε στη Formula 1 τα επόμενα χρόνια σε ομάδες όπως η Tyrrell και η March, με δύο 4^ες θέσεις το 1980 να διακόπτουν το σερί πενιχρών αποτελεσμάτων του. Στις αρχές του 1982, παρόλο που έμεινε ελεύθερος από τη Theodore, τελικά αναπλήρωσε το κενό του Carlos Reutemann στη Williams, αδυνατώντας ωστόσο να τη βοηθήσει στο κυνήγι τίτλου της για το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών. Από το 1983, ο Daly εγκαταστάθηκε στις Η.Π.Α. και κατέγραψε μια αξιοπρεπή πορεία στο CART, καθώς και κάποιες παρουσίες στις 24 ώρες του Le Mans. Ο γιος του, Conor Daly, αποτελεί κι αυτός ένας γνώριμος οδηγός στο χώρο του IndyCar.

Σαν σήμερα το 1958 γεννήθηκε ο άσσος του παλιού MotoGP, Eddie Lawson. Ο Αμερικανός από την Καλιφόρνια κατέκτησε τον τίτλο στη μεγάλη κατηγορία 500cc με τη Yamaha το 1984, 1986 και 1988, ενώ το 1989 πήρε τον τέταρτο τίτλο του με τη Honda. Το 1992 κέρδισε τον 31^ο και τελευταίο του αγώνα οδηγώντας για την Cagiva, ολοκληρώνοντας την παρουσία του στο πρωτάθλημα. Ωστόσο, η καριέρα του στους αγώνες δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί, καθώς ο Lawson εγκαταστάθηκε μόνιμα στις Η.Π.Α. για να τρέξει σε αγώνες formula. Το 1994 κέρδισε στην πίστα του Cleveland για την μικρή κατηγορία Indy Lights και, το 1996, αναρριχήθηκε στο δημοφιλέστατο CART. Εξαιτίας του περιβόητου ‘split’ που διατάραξε τότε τη συνοχή των αγώνων formula στις Η.Π.Α., ο Lawson συμμετείχε σε μόλις 11 αγώνες και τερμάτισε δύο φορές στην 6^η θέση, στο Michigan και το Detroit. Ο αγώνας στο Toronto ήταν ο τελευταίος του.

• Κάντε μας like στο facebook

• Κάντε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube

• Μπείτε στον server μας στο Discord

Σαν σήμερα το 1990 πραγματοποιήθηκε το GP Η.Π.Α. της F1 στο σιρκουί πόλης του Phoenix. Το αγωνιστικό τριήμερο είχε ξεκινήσει εμφατικά από την πρώτη μέρα δοκιμών, με πολλές αδύναμες ομάδες να σημειώνουν εκπληκτικά πλασαρίσματα στις κατατακτήριες δοκιμές λόγω της καλύτερης απόδοσης των ελαστικών της Pirelli έναντι της Goodyear. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη δεύτερη θέση για τη Minardi του Pierluigi Martini, την τρίτη θέση για την Dallara του Andrea de Cesaris και την όγδοη θέση για την παραπαίουσα Osella του Olivier Grouillard. Ο αγώνας με τη σειρά του εξελίχθηκε εξίσου εντυπωσιακά. Ο πολλά υποσχόμενος Jean Alesi της Tyrrell, επίσης με ελαστικά Pirelli, έκανε τέλεια εκκίνηση από την τέταρτη θέση και πήρε την πρωτοπορία πριν την πρώτη στροφή. Οι επόμενοι γύροι τον είδαν να έρχεται αντιμέτωπος με τον «φουριόζο» Ayrton Senna, με τους δύο να δίνουν μια συγκλονιστική μονομαχία. Ο Βραζιλιάνος τελικά επικράτησε του Γάλλου, με τον Thierry Boutsen να ολοκληρώνει το βάθρο.

Σαν σήμερα το 1999 ο Shingo Tachi, ένα τεράστιο οδηγικό ταλέντο της Ιαπωνίας, σκοτώθηκε τραγικά μόλις στα 21 του χρόνια. Γιος του ιδρυτή της TOM’S Nobuhide Tachi, ο Shingo είχε μια πολύ μικρή μα άκρως επιτυχημένη καριέρα που έφτασε στο αποκορύφωμά της το 1998. Τότε είχε μοιραστεί ένα διάσημο μπλε/ασημί Toyota MR-2 της Team TAISAN με τον Keiichi Suzuki, στην κατηγορία GT300 του παλιού Πανιαπωνικού Πρωταθλήματος GT (JGTC, τωρινό Super GT). Σε εκείνη την παρθενική του σεζόν, ο Tachi στέφθηκε πρωταθλητής κατακτώντας 5 νίκες σε 6 αγώνες – ρεκόρ που διατηρείται μέχρι και σήμερα στη διοργάνωση. Τέτοιες επιδόσεις τού εξασφάλισαν θέση στη μεγάλη κατηγορία GT500 και την Toyota Team LeMans για το 1999. Δυστυχώς, σε ένα ιδιωτικό τεστ στην Okayama, ένα αδιευκρίνιστο μηχανικό πρόβλημα στην Supra έστειλε τον Tachi μετωπικά στον τοίχο της πρώτης στροφής, με σχεδόν 250 km/h. Ο νεαρός αποκόμισε σοβαρότατους τραυματισμούς στον θώρακα και ξεψύχησε μία ώρα αργότερα.