Σαν σήμερα, 13 Μαρτίου στην F1 και το motorsport

Ο κόσμος της Formula 1 και του μηχανοκίνητου αθλητισμού είναι γεμάτος ιστορίες και γεγονότα που γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στα βιβλία: κάθε ημέρα αποτελεί αφορμή να θυμηθούμε και να μάθουμε τι έγινε σαν σήμερα.

Σαν σήμερα το 1913 γεννήθηκε ο Joe Kelly. Ο Ιρλανδός είχε αρχικά δραστηριοποιηθεί ως πωλητής αυτοκινήτων στην πρωτεύουσα της χώρας, αξιοποιώντας τα χρήματά του για να συμμετάσχει σε αγώνες. Μετά την εμφάνισή του στον αγώνα BRDC στο Silverstone για το 1949, ο Kelly έδωσε το παρόν στο πρώτο επίσημο Grand Prix της Formula 1 το 1950, πάλι στο Silverstone. Οδήγησε ένα αγορασμένο μικρό αγωνιστικό της Alta, αλλά τερμάτισε πολλούς γύρους πίσω από τον νικητή Giuseppe Farina και δεν πήρε κατάταξη. Επανεμφανίστηκε με το ίδιο αυτοκίνητο στο GP Μεγάλης Βρετανίας της επόμενης χρονιάς, με την ίδια κατάληξη. Η καριέρα του Kelly ως βασικού οδηγού σταμάτησε πρόωρα το 1955, μετά από ένα μεγάλο ατύχημα στην πίστα του Oulton Park. Ωστόσο, συνέχισε να συμμετέχει σποραδικά σε αγώνες αναβάσεων με σπορ αυτοκίνητα της Porsche και της Ferrari. Παράλληλα, εξέλιξε την επιχείρηση που είχε ξεκινήσει και καθιερώθηκε στην Ιρλανδία ως ένας ευκατάστατος συλλέκτης αυτοκινήτων.

Διαβάστε επίσης: Σαν σήμερα, 12 Μαρτίου στην F1 και τον μηχανοκίνητο αθλητισμό

Σαν σήμερα το 1943 γεννήθηκε ο Mike Fisher. Ο Αμερικανός δραστηριοποιήθηκε κυρίως ερασιτεχνικά στους αγώνες ταχύτητας, οδηγώντας αυτοκίνητα ποικίλων ειδών όπως παλιά μονοθέσια της Lotus και σπορ αυτοκίνητα της Porsche. Το 1967 εμφανίστηκε στο GP Καναδά της Formula 1 με μια Lotus 33 η οποία, μεταξύ άλλων, οδήγησε τον Jim Clark στον τίτλο του 1965. Παραμένοντας σταθερά στις τελευταίες θέσεις, τελικά τερμάτισε 11^ος, 9 γύρους πίσω από τον νικητή Jack Brabham. Επίσης, ταξίδεψε στο Μεξικό για το φινάλε της σεζόν και τα πήγε αρκετά καλά στα προκριματικά, καταγράφοντας τον 10^ο χρόνο. Ωστόσο, ένα πρόβλημα στο σύστημα καυσίμων δεν του επέτρεψε να εκκινήσει. Η αγωνιστική καριέρα του Fisher τερματίστηκε πρόωρα λόγω του πολέμου στο Βιετνάμ, κατά τον οποίο κλήθηκε για να επιτελέσει καθήκοντα επιστράτευσης μαχητικών αεροσκαφών. Για ένα σύντομο διάστημα στα ‘90s υπήρξε αντιπρόεδρος του πρωταθλήματος CART στις Η.Π.Α., μέχρι να παραιτηθεί από τη θέση εξαιτίας του περιβόητου ‘split’.

Σαν σήμερα το 1947 γεννήθηκε η Evelyn Gene Cornwall (γνωστή ως Lyn St. James στον κόσμο του motorsport), μία από τις 9 γυναίκες οδηγούς που έχουν προκριθεί στο ιστορικό Indianapolis 500. Η Αμερικανίδα κατέγραψε τον καλύτερο τερματισμό της στο Brickyard στην πρώτη από τις επτά εκκινήσεις της, τερματίζοντας 11^η το 1992. Μάλιστα, εκείνη τη χρονιά αναδείχθηκε η καλύτερη πρωτοεμφανιζόμενη οδηγός της σεζόν στο IndyCar, στα 45 της χρόνια – είναι η γηραιότερη που τιμήθηκε με τον σχετικό τίτλο μέχρι και σήμερα. Η Lyn St. James έχει κατακτήσει επίσης νίκες στην κατηγορία της στις 24 ώρες της Daytona και τις 12 ώρες του Sebring. Επίσης, μετράει συμμετοχές και στα διάσημα ευρωπαϊκά 24ωρα events του Le Mans και του Nürburgring. Το 1979, η ομάδα της έκανε το 1-2 στην κατηγορία της για τον αγώνα στην «Πράσινη Κόλαση».

Σαν σήμερα το 1955, ο τέταρτος ετήσιος αγώνας 12 ωρών του Sebring ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε κάτω από άκρως χαοτικές συνθήκες. Συγκεντρώθηκαν 100 αυτοκίνητα εκ των οποίων εκκίνησαν τα 80, με αποτέλεσμα κάποιες ομάδες να τεθούν σε λίστα αναπληρωματικών συμμετοχών και να αδικηθούν, καθώς στις δοκιμές υπήρξαν ταχύτερες από άλλους οδηγούς που πήραν το πράσινο φως. Έξι από αυτά τα αυτοκίνητα αποφάσισαν να πάρουν παράνομα την εκκίνηση και έκαναν έναν γύρο μέχρι να τα αποσύρουν. Έπειτα, σε ένα ατύχημα στον τρίτο γύρο, το ασθενοφόρο που είχε καταφτάσει στο σημείο της σύγκρουσης χτυπήθηκε από μια Ferrari του Bob Said. Ο αγώνας συνεχίστηκε κανονικά παρά τα ευτράπελα των πρώτων λεπτών και έδειχνε να εξελίσσεται σε μάχη για τη νίκη μεταξύ μιας Jaguar D-Type (Mike Hawthorn/Phil Walters) και μιας Ferrari 750S Monza (Carroll Shelby/Phil Hill), των ιδιοκτητών Briggs Cunningham και Allen Guiberson αντίστοιχα.

Στα τελευταία αγχωτικά λεπτά του αγώνα σημειώθηκε ακόμα μια τραγελαφική σειρά γεγονότων. Όταν συμπληρώθηκαν οι 12 ώρες, η Ferrari ανακοινώθηκε ως νικήτρια από τα μεγάφωνα καθώς πέρασε τη γραμμή τερματισμού. Όταν πέρασε και η Jaguar λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, οι διοργανωτές την ανέδειξαν και εκείνη ως νικητή του αγώνα. Τα πληρώματα των δύο αυτοκινήτων κατέφθασαν με τα αυτοκίνητά τους στο χώρο του βάθρου και έλαβαν χώρα δύο απονομές, την ώρα που οι αγωνοδίκες πάσχιζαν να εξακριβώσουν τα τελικά αποτελέσματα. Ο αλυτάρχης Joe Lane τελικά ανακοίνωσε την Jaguar των Hawthorn/Walters ως νικήτρια με διαφορά 22 δευτερολέπτων, ωθώντας έτσι τον Guiberson να κάνει ένσταση της απόφασης στη διοργανώτρια αρχή του AAA. Δύο εβδομάδες αργότερα οριστικοποιήθηκε και επίσημα η νίκη της Jaguar, η οποία σήμανε τον τρίτο συνεχόμενο θρίαμβο του Cunningham στο Sebring με τρίτο διαφορετικό αυτοκίνητο.

Σαν σήμερα το 1983, η αυλαία της σεζόν στη Formula 1 άνοιξε με το επεισοδιακό GP Βραζιλίας, στην πίστα της Jacarepaguá. Ο συγκεκριμένος αγώνας έχει μείνει στην ιστορία για αρκετούς λόγους. Αρχικά, η pole position του Keke Rosberg με τη Williams ήταν η τελευταία για τον μακρόβιο κινητήρα DFV της Cosworth, ο οποίος είχε εμφανιστεί για πρώτη φορά το 1967. Ο Rosberg είχε ηγηθεί τους πρώτους γύρους του αγώνα, μέχρι να τον προσπεράσει ο Nelson Piquet και να κατακτήσει μια άνετη νίκη με τη Brabham. Αξίζει να αναφερθεί πως πολλές ομάδες εκείνη τη σεζόν, μεταξύ αυτών και η Williams, ακολούθησαν την πεπατημένη της Brabham και υιοθέτησαν την τακτική του ανεφοδιασμού στα pit stops, ώστε τα μονοθέσια να είναι ελαφρύτερα και άρα ταχύτερα στον αγώνα. Ωστόσο, στο πρώτο του pit stop στη σεζόν, ο Φινλανδός της Williams είχε έρθει αντιμέτωπος με μια φωτιά που ξέσπασε κατά τη διάρκεια του ανεφοδιασμού.

Μετά το σβήσιμο της φωτιάς, ο Rosberg ξαναμπήκε στο μονοθέσιο και επανήλθε στον αγώνα για να τερματίσει δεύτερος. Τελικά όμως αποκλείστηκε από τα αποτελέσματα διότι σπρώχτηκε από τους μηχανικούς για να επανεκκινηθεί ο κινητήρας του, κάτι που απαγορευόταν ρητά από τους κανονισμούς. Όλως παραδόξως, για λόγους που ομολογουμένως δεν γνωρίζει σχεδόν κανείς μέχρι σήμερα, η τελική κατάταξη δεν ανανεώθηκε και έτσι η δεύτερη θέση του βάθρου έμεινε κενή, χωρίς να απονεμηθούν ούτε οι 6 βαθμοί της σε κάποιον οδηγό. Ο συγκεκριμένος αγώνας είναι ο μοναδικός στην ιστορία της Formula 1 όπου κυριολεκτικά κανένας δεν τερμάτισε δεύτερος!

• Κάντε μας like στο facebook

• Κάντε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube

• Μπείτε στον server μας στο Discord

Σαν σήμερα το 1987 γεννήθηκε ο Marco Andretti, γιος του Michael Andretti και εγγονός του θρυλικού Mario Andretti. Όπως συνέβη με τις προηγούμενες γενιές της φημισμένης αγωνιστικής οικογένειας, έτσι και ο Marco επέλεξε τους αγώνες IndyCar για βασικό πεδίο της καριέρας του. Μάλιστα, το 2006 συγκλόνισε τους πάντες όταν έφτασε μια ανάσα μακριά από τη νίκη στο παρθενικό του Indianapolis 500 – τελικά έχασε στο photo finish από τον Sam Hornish Jr. Μολαταύτα, ο Αμερικανός έγραψε και πάλι ιστορία την ίδια χρονιά κερδίζοντας στην πίστα της Sonoma, καταρρίπτοντας έτσι το ρεκόρ νεότερου νικητή στο πρωτάθλημα. Μετά από μερικά τεστ χαμηλού προφίλ με τη Honda στη Formula 1, ο Andretti συνέχισε στο IndyCar αλλά δεν πρωταγωνίστησε ιδιαίτερα. Κατάφερε να κατακτήσει τη δεύτερη και τελευταία του νίκη το 2011, στην Iowa, καθώς και την pole position για το Indianapolis 500 του 2020. Το 2021 ήταν η τελευταία του πλήρης σεζόν στο IndyCar.

Σαν σήμερα το 1989 γεννήθηκε ο Robert Wickens. Ο Καναδός ξεκίνησε την καριέρα του σε μικρές κατηγορίες formula της Βόρειας Αμερικής και απέδωσε ικανοποιητικά, ταξιδεύοντας έτσι στην Ευρώπη για να αναρριχηθεί περισσότερο. Μέχρι το 2011 μετρούσε έναν τίτλο στη Formula Renault 3.5 (2011), μια δεύτερη θέση στο καινούριο GP3 Series (2010) καθώς και παρουσία στο FP1 του GP Άμπου Ντάμπι της Formula 1 για την Marussia Virgin. Το 2012, με αφορμή την αναβίωση της Ακαδημίας Οδηγών της Mercedes-Benz, ο Wickens μετακινήθηκε στο DTM και οδήγησε για το τμήμα σε έξι σεζόν, κατακτώντας 6 νίκες. Το 2018 επέστρεψε στις Η.Π.Α. ώστε να αγωνιστεί στο IndyCar με την Schmidt Peterson Motorsports. Ωστόσο, σε ένα φρικιαστικό ατύχημα στο Pocono, υπέστη κατάγματα σε πάρα πολλά κόκκαλα με αποτέλεσμα να καταστεί παραπληγικός. Μετά από μήνες θεραπείας, το 2021 έκανε το θαύμα του και επέστρεψε, οδηγώντας πλέον στο Michelin Pilot Challenge με την Bryan Herta Autosport.