Ο Sebastian Vettel κέρδισε το GP του Μονακό, με όλους τους φίλους του μηχανοκίνητου αθλητισμού να είναι διχασμένοι για την στρατηγική της Ferrari.
Όλοι πιστεύω γνωρίζουμε για την νίκη του Sebastian Vettel στο βαρετό κατά γενική ομολογία GP του Μονακό. Δυστυχώς δεν είχαμε τα προσπεράσματα που θα θέλαμε, έστω τα ελάχιστα. Είχαμε όμως κάτι το οποίο κάνει όλους να ξεχαστούν, κάτι το οποίο θα συζητείται για πολύ καιρό.
Ίντριγκα. Και μάλιστα ανάμεσα σε δύο οδηγούς της Ferrari. Από την μία ο Kimi Raikkonen που ψάχνει την πρώτη του νίκη από το 2013, ενώ από την άλλη ο πρωτοπόρος της βαθμολογίας, Sebastian Vettel. Και οι δύο έχουν διαφορετικό κίνητρο να κερδίσουν. Αλλά ένας έπρεπε να το κάνει.
Όλοι γνωρίζουμε πως το λεγόμενο «track position» στο Μονακό είναι ζωτικής σημασίας. Και εκεί έκανε το μεγάλο λάθος η Ferrari. Να ξεκαθαρίσουμε, πως ο Raikkonen εξ’αρχής ήταν νούμερο 2 στην Ferrari, δεν μπορεί πλέον να ανταγωνιστεί τον Vettel. Δυστυχώς δεν έχει την ταχύτητα που είχε κάποτε και όλοι θα θέλαμε να έχει. Και πριν μιλήσεις και μας βρίσεις για την πανάξια και το τονίζουμε πανάξια pole position, να σου θυμίσω πως όλο το τετραήμερο ο Γερμανός έριχνε 0.3s και πάνω στον Φιλανδό. Στην τελευταία του προσπάθεια στο Q3, ο Vettel έκανε λάθη, ήταν ταχύτερος, αλλά δεν κερδίζει πάντα ο πιο γρήγορος.
Στα του αγώνα, η Ferrari αντέδρασε στην στρατηγική των Red Bull και Mercedes. Όπως ήταν λογικό, ο οδηγός μπροστά είχε το πλεονέκτημα στη στρατηγική, με τον Raikkonen να μπαίνει. Όμως, λογάριασαν χωρίς δύο μεγάλους παράγοντες.
Ο Bottas ήταν μπροστά από τον Verstappen και πίσω από τον Sainz. Δεν υπήρχε περίπτωση να τραβήξουν μέσα στον Ισπανό, καθώς ο Ricciardo που είχε μείνει έξω, είχε ελπίδες για το βάθρο. Κι έτσι κι έγινε. Αν ήταν μπροστά ο Ολλανδός από τον οδηγό της Mercedes, δεν νομίζω να έμενε πολύ έξω ο Sainz. Οπότε, σε καμία περίπτωση δεν ήταν απειλή οι δυο τους. Επίσης, ο Kimi βγήκε στην κίνηση πράγμα που σημαίνει δύο πράγματα. Έχασε πολύ χρόνο και επίσης δεν μπορούσε να φέρει σε ιδανική θερμοκρασία τα ελαστικά αμέσως, από τη στιγμή που έχανε πρόσφυση στον ακάθαρτο αέρα των πιο αργών μονοθεσίων μπροστά. Πριν το pit-stop να θυμίσουμε, όταν ήταν πίσω από τον Button στα 2-3 sec έχαναν και οι δύο Ferrari πάνω από 1s ανά γύρο από τον Bottas. Μπορεί να τους πέρασε μέσα σε έναν γύρο, αλλά η διαφορά είχε ανοίξει και μέχρι να βρει τον ρυθμό του ήταν πολύ αργά. Οπότε, η απάντηση δεν είχε νόημα να γίνει εξ’αρχής.
Έτσι, η Ferrari βλέποντας αυτό, άφησε έξω τον Vettel με τα ελαστικά του ακόμα σε πολύ καλή κατάσταση και έγραψε δύο ταχύτατους χρόνους, με αποτέλεσμα να βγει πρώτος.
Η Ferrari πέτυχε αυτό που ήθελε με την στρατηγική «βλέποντας και κάνοντας», έχοντας το υπερπολύτιμο 1-2 και τον οδηγό της που προηγείται στο πρωτάθλημα στην 1η θέση του αγώνα. Μπορεί να μην ήθελε να δώσει εντολές και δεν έδωσε. Αλλά επέτρεψε στον Vettel να κερδίσει, βγάζοντας τον Raikkonen στη κίνηση, με πιο αργό pit-stop από αυτό του Γερμανού αντιστρέφοντας ουσιαστικά το πλεονέκτημα με την δικαιολογία πως απάντησε στην στρατηγική των υπόλοιπων.
Έχοντας δει λοιπόν 2 φορές τον αγώνα και μία φορά τα εκτεταμένα highlights, μπορώ να πω πως το αποτέλεσμα ήταν αυτό που ήθελε η Ferrari, παρότι δεν χρησιμοποίησε team orders. Άλλο τι μπορεί να ήθελε η Ferrari, μη χρησιμοποιώντας team orders, αλλά άλλο τι της βγήκε με την στρατηγική.
Τέλος, αν ο Raikkonen δεν είχε το απαραίτητο κίνητρο για νίκες πριν το Μονακό, από εδώ και πέρα βλέπω να αλλάζει κατά πολύ το σκηνικό.
