spot_img
ΑρχικήΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ
F1ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑΚΟΚ...ΟΡΙΛΙΚΙΑ

Formula 1: Τα πιο δραματικά φινάλε στην ιστορία

AMN Team
By AMN Team
0
28784
Formula 1 φινάλε

Καθώς προετοιμαζόμαστε για ένα δραματικό φινάλε στη Formula 1, ας ταξιδέψουμε στο παρελθόν και στους μεγαλύτερους τελικούς που έκριναν Τίτλους.

Την Κυριακή, 12 Δεκεμβρίου διεξάγεται ο τελευταίος αγώνας του Πρωταθλήματος 2021 στη Formula 1, ο οποίος θα καθορίσει τόσο τον Πρωταθλητή οδηγό όσο και την Πρωταθλήτρια ομάδα. 

Διαβάστε επίσης: Πέντε τεστ οδηγών που σχεδόν άλλαξαν το χρονικό της F1

Το 2021 είναι η 30ή σεζόν που κρίνεται ο Παγκόσμιος Τίτλος της Formula 1 στον τελευταίο αγώνα, με τους Max Verstappen και Lewis Hamilton να είναι οι δύο φετινοί πρωταγωνιστές. Η φετινή σεζόν είναι επίσης η δεύτερη στην ιστορία του αθλήματος που η κορυφή της βαθμολογίας έχει δύο οδηγούς ισόβαθμους πριν τον τελευταίο αγώνα, μετά το 1974.

Ακούστε την εκπομπή “Slipstream” με την ανάλυση του GP Σαουδικής Αραβίας.

Παρακάτω παρουσιάζονται τα πιο αξιομνημόνευτα φινάλε στην ιστορία της Formula 1.

#10 – GP Ιαπωνίας, 1976

Μία ακόμα σεζόν με φινάλε “ακατάλληλο” για καρδιακούς, η οποία γυρίστηκε και σε ταινία με την ονομασία “Rush” με έτος κυκλοφορίας της το 2013. Ο Αυστριακός Niki Lauda με Ferrari είχε την πρωτοπορία στο πρωτάθλημα οδηγών με 58 πόντους πριν το GP Γερμανίας, με τον Βρετανό James Hunt με McLaren να τον ακολουθεί με 35 πόντους. Ωστόσο, στην πίστα την οποία ο Jackie Stewart αποκαλούσε “Πράσινη Κόλαση”, ο Lauda είχε ατύχημα το οποίο παραλίγο να του κοστίσει τη ζωή. Ο οδηγός της Ferrari επέστρεψε σε χρόνο-ρεκόρ (40 ημέρες αργότερα) στο GP Ιταλίας, όπου και τερμάτισε στην 4η θέση, γνωρίζοντας την αποθέωση από τους tifosi.

Ο Lauda εξακολουθούσε να βρίσκεται στην πρώτη θέση στο Πρωτάθλημα (61 πόντοι), όμως ο Hunt (56 πόντοι) τον είχε πλησιάσει στους 5 πόντους. Με ισάριθμες νίκες στους δύο επόμενους αγώνες, ο Βρετανός είχε μειώσει στους 3 τη διαφορά (68-65) και χρειαζόταν είτε τη νίκη στον τελευταίο αγώνα είτε να συγκεντρώσει 3 πόντους περισσότερους από τον Lauda, άρα στη χειρότερη έπρεπε να βρίσκεται στην 4η θέση. Ο αγώνας στο Fuji διεξήχθη υπό καταρρακτώδη βροχή, με τον Lauda ν’ αποσύρεται, μεταξύ άλλων, λόγω των επικίνδυνων καιρικών συνθηκών. Ο Hunt βρισκόταν στην 5η θέση στον 70ό γύρο, όμως σκαρφάλωσε ως την 3η θέση και τελικά πανηγύρισε το μοναδικό Πρωτάθλημα στην καριέρα του.

#9 – GP Πορτογαλίας, 1984

Η σεζόν του 1984 κρίθηκε στις λεπτομέρειες ανάμεσα στους δύο οδηγούς της McLaren. Ο Niki Lauda είχε προβάδισμα 3,5 πόντων πριν τον τελευταίο αγώνα της σεζόν, με τον Alain Prost να έχει πάρει τους μισούς πόντους στη νίκη του στο GP Μονακό (4,5), που διακόπηκε μετά από 31 γύρους λόγω κακών καιρικών συνθηκών. Ο Prost εκκινούσε στο GP Πορτογαλίας από τη 2η θέση, ενώ ο Lauda ήταν πίσω στην 11η θέση. Ο Prost τέθηκε επικεφαλής του αγώνα στον 9ο γύρο, με τον Lauda στην 9η θέση. Ωστόσο, οι McLaren κυριάρχησαν στον αγώνα, με τον Prost να κερδίζει και τον Lauda να παίρνει τη 2η θέση, η οποία τον έχρισε Πρωταθλητή μόλις για 0,5 πόντους.   

#8 – GP Αυστραλίας, 1986

Άλλη μία σεζόν που στο φινάλε είχε 3 διεκδικητές. Ο Nigel Mansell με Williams βρισκόταν στην κορυφή με 70 πόντους, ο Alain Prost με McLaren ακολουθούσε με 64 πόντους και ο Nelson Piquet με Williams ήταν στους 63 πόντους. Το σύστημα βαθμολόγησης ήταν το 9-6-4-3-2-1 για τους πρώτους 6 οδηγούς, ωστόσο μετρούσαν στη βαθμολογία για κάθε οδηγό μόνο τα 11 καλύτερα αποτελέσματα. Ο Prost μπορούσε να φτάσει έως τους 72 πόντους και ο Piquet τους 73. Επομένως, στον Nigel Mansell αρκούσε η 3η θέση (4 πόντοι) καθώς υστερούσε σε περίπτωση ισοβαθμίας με τον Piquet. Ο Mansell εκκινούσε από την pole position, ο Piquet ήταν στη 2η θέση, ενώ ο Prost στην 4η θέση.

Στο τέλος του 1ου γύρου, ο Piquet τέθηκε επικεφαλής περνώντας τον Ayrton Senna με Lotus, ενώ ο Mansell έπεσε στην 4η θέση, έχοντας πίσω του τον Alain Prost. Στον 64ο γύρο, ο Mansell εγκατέλειψε ενώ βρισκόταν στην 3η θέση, λόγω κλαταρίσματος στην ευθεία εκκίνησης-τερματισμού. Ο Piquet μπήκε στα pits όντας πρωτοπόρος, με τη Williams να μη παίρνει το ρίσκο να συμβεί το ίδιο και στον δεύτερο οδηγό της. Αυτό έφερε τον Alain Prost στην πρώτη θέση, την οποία διατήρησε ως το τέλος, με τον Piquet να περιορίζεται στη 2η θέση, με τον Γάλλο οδηγό της McLaren να κατακτά το 2ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην καριέρα του.

#7 – GP Ιαπωνίας, 1999

Οι διεκδικητές του Τίτλου εκείνη τη χρονιά δεν έδωσαν ιδιαίτερη μάχη ως το τέλος, όμως η κορυφή άλλαξε χέρια στον τελευταίο αγώνα. Ο Eddie Irvine με Ferrari ήταν πρωτοπόρος με 70 πόντους, ο Φινλανδός Mika Hakkinen (McLaren) είχε 66 πόντους. Ο Hakkinen κατάφερε με ευκολία να πάρει τη νίκη, ενώ ο Eddie Irvine ανέβηκε στο τέλος μόλις στην 3η θέση, η οποία δεν ήταν αρκετή και έχασε το Πρωτάθλημα.

#6 – GP Αυστραλίας, 1994

Σε μια σεζόν που “σημαδεύτηκε” από το θάνατο του Ayrton Senna, οι δύο διεκδικητές του τίτλου είχαν διαφορά 1 πόντου πηγαίνοντας στον τελευταίο αγώνα. Ο Γερμανός Michael Schumacher με Benetton είχε 92 πόντους και ο Damon Hill είχε 91. Ο Schumacher ήταν επικεφαλής στο πρώτο κομμάτι του αγώνα. Ωστόσο στον 36ο γύρο, ο Γερμανός έκανε λάθος και, λίγα μέτρα μετά, συγκρούστηκε με τον Damon Hill, με τον ίδιο να εγκαταλείπει άμεσα. Ο Hill μπήκε στα pits για να επιδιορθώσουν οι μηχανικοί τη δική του ζημιά, όμως αυτό ήταν αδύνατο. Έτσι οδηγήθηκε και αυτός σ’ εγκατάλειψη.

#5 – Ευρωπαϊκό GP, 1997

Άλλη μία σεζόν που είχε “αμφιλεγόμενο” τέλος, όμως αυτή τη φορά δεν ήταν υπέρ του Michael Schumacher τα πράγματα. Ο Γερμανός είχε πάει από το 1996 στη Ferrari και ενόψει του τελευταίου αγώνα της σεζόν προηγείτο με 1 πόντο από τον Jacques Villeneuve (Williams), ενώ δεν είχε την ισοβαθμία με το μέρος του (7 νίκες ο Villeneuve, έναντι 5 του Schumacher). Στις κατατακτήριες του GP Ευρώπης, οι πρώτοι 3 οδηγοί σημείωσαν ακριβώς τον ίδιο χρόνο (!), με την κατάταξη να καθορίζεται με βάση το ποιος πέτυχε νωρίτερα τον χρόνο.

Ο Villeneuve ήταν στην pole position, ο Schumacher εκκινούσε από τη 2η θέση και η έτερη Williams του Frentzen ήταν στην 3η θέση. Οι δύο διεκδικητές του Τίτλου μονομαχούσαν για 47 γύρους, όμως στον 48ο ο Villeneuve επιχείρησε προσπέρασμα στον Schumacher το οποίο και ήταν επιτυχές. Ο Schumacher συγκρούστηκε με τον Villeneuve κι εγκατέλειψε, με τον Villeneuve να συνεχίζει τον αγώνα και να τερματίζει στην 3η θέση. Αργότερα, ο Γερμανός αποκλείστηκε από την βαθμολογία της σεζόν, καθώς η FIA αποφάνθηκε πως προσπάθησε σκόπιμα (και παράνομα) να θέσει εκτός μάχης τον αντίπαλό του.

#4 – GP Άμπου Ντάμπι, 2010

Άλλο ένα συναρπαστικό φινάλε, με 4 (εν δυνάμει) διεκδικητές για το Πρωτάθλημα στον τελευταίο αγώνα (Alonso 246, Webber 238, Vettel 231, Hamilton 222). Ο Fernando Alonso με Ferrari χρειαζόταν την 4η θέση και να τερματίσει πάνω από τον Mark Webber ή τη 2η θέση, αν κέρδιζε ο Αυστραλός. Ο οδηγός της Red Bull ήταν εκτός της διεκδίκησης, καθώς βρισκόταν πίσω στην κατάταξη και τερμάτισε στην 8η θέση. Ο Fernando Alonso μετά το pit stop του βρέθηκε πίσω από τη Renault του Vitaly Petrov, τον οποίο δεν κατάφερε να περάσει και περιορίστηκε στην 7η θέση. Έτσι, ο Sebastian Vettel με τη νίκη που κατέκτησε πανηγύρισε το πρώτο του Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

#3 – GP Ιαπωνίας, 1989/1990

Σε αυτό το σημείο ίσως κλέβουμε λίγο, όμως πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες μάχες στην ιστορία της Formula 1: Ayrton Senna εναντίον Alain Prost. Οι δύο οδηγοί μάχονταν για τον Τίτλο του 1989 στη Suzuka, με τον νικητή να τα παίρνει όλα. Ο Prost είχε την πρωτοπορία όταν στο τελευταίο chicane ο Senna επιτέθηκε. Οι δυο τους συγκρούστηκαν και αμφότεροι τέθηκαν εκτός μάχης, με τον Τίτλο να πηγαίνει στον Γάλλο της McLaren.

Δώδεκα μήνες μετά η ιστορία επαναλήφθηκε, αυτήν τη φορά στην εκκίνηση. Ο Senna είχε πάρει την pole position, αλλά η FIA άλλαξε τη θέση εκκίνησης για τον αγώνα της Κυριακής, κάτι που δεν άρεσε καθόλου στον Βραζιλιάνο. Στην εκκίνηση, ο Prost που είχε μετακομίσει στη Ferrari είχε καλύτερο πέταγμα. Οι δυο τους ήταν δίπλα-δίπλα στη στροφή 1, συγκρούστηκαν και βρέθηκαν εκτός αγώνα. Το Πρωτάθλημα το πήρε ο Senna, ενώ έναν χρόνο αργότερα παραδέχθηκε πως προκάλεσε επίτηδες την σύγκρουση.

#2 – GP Βραζιλίας, 2012

Αυτή τη φορά ο Sebastian Vettel πήγε με προβάδισμα στον τελευταίο αγώνα, έχοντας 273 πόντους και ο Fernando Alonso είχε 260. Στον Vettel, συνεπώς, αρκούσε η 4η θέση ανεξαρτήτως του τι θα έκανε ο Alonso, ενώ αν ο Ισπανός τερμάτιζε στη 2η θέση, στον Vettel αρκούσε η 7η θέση, κλπ. Ο Γερμανός παραλίγο να τεθεί εκτός αγώνα στον πρώτο γύρο, όταν και είχε τετακέ στη μέση της πίστας στη στροφή 4, όμως κατάφερε να συνεχίσει τον αγώνα και τερματίσει στην 6η θέση. Σε συνδυασμό με τη 2η θέση του Fernando Alonso, ο Vettel πανηγύρισε το 3ο του Πρωτάθλημα, στον τελευταίο αγώνα του Michael Schumacher.

  • Κάντε μας like στο facebook
  • Κάντε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
  • Μπείτε στον server μας στο Discord

#1 – GP Βραζιλίας, 2008

Το 2008 είχαμε το πιο οριακό Πρωτάθλημα, αναφορικά με την κατάληξη που είχε. Ο Lewis Hamilton με McLaren προηγείτο με 7 πόντους από τον Βραζιλιάνο Felipe Massa της Ferrari (94-87). Ο Hamilton χρειαζόταν συνεπώς 3 πόντους, δηλαδή την 6η θέση για να πάρει το Πρωτάθλημα, ανεξαρτήτως του τι θα έκανε ο Massa στον αγώνα. Ο Βραζιλιάνος πήρε τη νίκη στην πατρίδα του και για δευτερόλεπτα πανηγύριζαν στο γκαράζ της Ferrari το Πρωτάθλημα οδηγών. Ωστόσο, ο Lewis Hamilton προσπέρασε τον Timo Glock (Toyota) μόλις στην τελευταία στροφή της πίστας Interlagos, παίρνοντας στο “νήμα” το πρώτο του Πρωτάθλημα και δημιουργώντας το μεγαλύτερο contrast συναισθημάτων στο φινάλε μιας σεζόν της Formula 1.

Δείτε το GP Άμπου Ντάμπι για το Ελληνικό eSports Πρωτάθλημα F1.

Προηγούμενο άρθρο
Προβληματισμένος Verstappen με το ρυθμό της Red Bull
Επόμενο άρθρο
GP Άμπου Ντάμπι FP3: Ξανά ταχύτερος ο Hamilton
AMN Team
AMN Team

Related Articles

Stay Connected

5,762ΥποστηρικτέςΚάντε Like
52ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
- Advertisement -spot_img

Latest Articles

Φόρτωση περισσοτέρων

© All rights reserved 2024 | automotonews.gr by G POiNT ADV (www.gpoint.gr)
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση ή διασκευή απόδοση του περιεχομένου του παρόντος web site με οποιονδήποτε τρόπο, ηλεκτρονικό, μηχανικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.