Michele Mouton: Το νεαρό κορίτσι που –σχεδόν– νίκησε έναν θρύλο

Για το νέο αφιέρωμα θα επικεντρωθούμε στην θαρραλέα Michele Mouton που, παρά τα στερεότυπα, έγραψε ιστορία στους αγώνες ράλι, αφήνοντας σημαντική παρακαταθήκη για τα ανερχόμενα γυναικεία οδηγικά ταλέντα.

Το παρελθόν και παρόν μάς έχει προσφέρει κάποιες ενδιαφέρουσες ιστορίες γυναικών οδηγών που δημιούργησαν απήχηση με τις καλές τους επιδόσεις σε διάφορες μορφές αγώνων. Στα sportscars έχουμε οδηγούς όπως η Christina Nielsen, στα μονοθέσια έχουμε δει πολύ καλές εμφανίσεις από την Katherine Legge, την Simona de Silvestro και την Danica Patrick, ενώ υπάρχουν και ανερχόμενα ταλέντα με προοπτική, όπως η Jamie Chadwick.

Διαβάστε επίσης: Οι γυναίκες στον μηχανοκίνητο αθλητισμό – Από τις απαρχές των αγώνων μέχρι σήμερα

Από τις παραπάνω περιπτώσεις και σε συνδυασμό με όλες τις υπόλοιπες, καμία οδηγός δεν έχει κατορθώσει να φτάσει στο επίπεδο του πρωταθλητισμού σε μεγάλες μορφές αγώνων παρά μόνο μία. Θα αποπειραθούμε να παραθέσουμε δημιουργικά την ιστορία της παρακάτω.

Η Michele Mouton γεννήθηκε στην πόλη Grasse στη Γαλλία, στις 23 Ιουνίου του 1951. Δεν είχε αρχικά κανένα ενδιαφέρον για τους αγώνες ταχύτητας. Ξεκίνησε να οδηγεί το Citroën 2CV του πατέρα της σε ηλικία 14 χρονών και ουσιαστικά αυτή ήταν η μόνη της σχέση με την αυτοκίνηση, μέχρι το τέλος των εφηβικών της χρόνων. Μετά την αποφοίτησή της από το Λύκειο ξεκίνησε την ακαδημαϊκή της πορεία στις Νομικές σπουδές, τις οποίες τελικά διέκοψε πρόωρα ώστε να επικεντρωθεί στους αγώνες ράλι.

Οι απαρχές της αγωνιστικής της καριέρας μάς τοποθετούν στο 1972. Ο οδηγός αγώνων ράλι και τότε φίλος της Michèle, Jean Taibi, της πρότεινε να συμμετάσχει μαζί του ως συνοδηγός στο Ράλι Κορσικής που θα έπαιρνε μέρος. Εκείνη συμμετείχε μαζί του στο πρώτο επίσημο ράλι του νεοσύστατου Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι (WRC), το Ράλι Μόντε Κάρλο του 1973. Μετά από λίγο καιρό ο πατέρας της τής αγόρασε μια Alpine A110 ώστε να συνεχίσει την αγωνιστική της πορεία, όντας η ίδια πλέον πίσω από το τιμόνι.

Μετά από μερικές καλές επιδόσεις σε τοπικά ράλι της γαλλικής επικράτειας, η Michèle έκανε την παρθενική της εμφάνιση ως οδηγός στο WRC το 1974, τερματίζοντας 12^η στο Ράλι Κορσικής. Επανέλαβε τη συμμετοχή της στο ίδιο ράλι του 1975, βελτιώνοντας τον τελικό τερματισμό της με μια 7^η θέση.

Την ίδια χρονιά, δοκίμασε την τύχη της εκτός των χωμάτινων Ειδικών Διαδρομών του ράλι και έλαβε μέρος στον περιβόητο 24ωρο αγώνα του Le Mans με την ιδιωτική ομάδα της Société Esso. Μαζί με τις συναθλήτριες Marianne Hoepfner και Christine Dacremont τερμάτισε στην 21^η θέση γενικής κατάταξης, κερδίζοντας στην κατηγορία των 2000cc με μια Moynet LM75. Σε μια συνέντευξή της το 2008, δήλωσε χαρακτηριστικά:

Θυμάμαι πως είχε αρχίσει να βρέχει όταν οδηγούσα. Ήμουν με τα slick ελαστικά και μου έλεγαν από τα pits να σταματήσω για να τα αλλάξω αλλά δεν ήθελα, καθώς από εκείνο το σημείο κι έπειτα τους περνούσα όλους.

Συμμετείχε στο Ράλι του Μόντε Κάρλο και της Κορσικής το 1976 και από το 1977 μεταφέρθηκε στην ομάδα της Fiat. Παρά το γεγονός πως δεν ήταν ευχαριστημένη με την απόδοση του νέου της αυτοκινήτου τερμάτισε 7^η και 5^η θέση αντίστοιχα στα ίδια ράλι, για τρεις συνεχόμενες χρονιές. Πέρα από τις ελάχιστες αυτές εμφανίσεις, έλαβε μέρος στο Γαλλικό και Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλι, ολοκληρώνοντας τις σεζόν στην 2^η θέση της βαθμολογίας και στις δύο κατηγορίες.

Το 1980, η εργοστασιακή ομάδα της Audi υπέγραψε την Michele Mouton ως βασική οδηγό της για την επόμενη χρονιά, προκαλώντας μεγάλη έκπληξη τόσο στο κοινό όσο και στην ίδια.

Η πρώτη ανταγωνιστική της χρονιά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα την έφερε αντιμέτωπη με μια μεγάλη πρόκληση, καθώς το αυτοκίνητο της Audi ήταν αρκετά δυνατό, παρουσίαζε συχνά μηχανικά προβλήματα και οι συνθήκες οδήγησης ήταν αρκετά σκληρές λόγω υψηλών θερμοκρασιών. Η Michèle από εκείνη τη χρονιά ξεκίνησε μια μακροχρόνια συνεργασία με την συνοδηγό Fabrizia Pons. Τερμάτισε 4^η στο Ράλι Πορτογαλίας στην πρώτη τους συμμετοχή μαζί. Λίγους μήνες αργότερα, στο Ράλι του Σαν Ρέμο στην Ιταλία, η Michèle εκμεταλλεύτηκε τα οδηγικά λάθη των υπολοίπων και έγινε η πρώτη γυναίκα που κέρδισε σε αγώνα ράλι ενός παγκοσμίου πρωταθλήματος. Η επίδοση αυτή άφησε άφωνους όλους τους συναθλητές της.

Το 1982 ήταν η πιο επιτυχημένη της χρονιά άλλα ξεκίνησε μη ιδανικά. Στο πρώτο ράλι της σεζόν στο Μόντε-Κάρλο, η Michèle έχασε τον έλεγχο στην ειδική διαδρομή του Col de Turini και τράκαρε με αποτέλεσμα να τραυματιστεί, ενώ η Pons υπέστη μια μικρή διάσειση. Το δίδυμο επέστρεψε δυναμικά και σημείωσε καλούς τερματισμούς στη Σουηδία και τη Γαλλία, ενώ κέρδισε το Ράλι Πορτογαλίας, το Ράλι Ακρόπολις και το Ράλι Βραζιλίας. Η σταθερότητα των τερματισμών έθεσε την Michèle διεκδικήτρια του πρωταθλήματος, απέναντι στον Γερμανό θρύλο των αγώνων ράλι: τον Walter Röhrl. Οι δυο τους έδωσαν μάχη μέχρι τέλους, άλλα η αποτελεσματικότερη οδήγηση του Γερμανού του εξασφάλισε το πρωτάθλημα. Το κλείσιμο της χρονιάς είδε μια ιστορική σεζόν να ολοκληρώνεται με μια απόλυτα δίκαιη μάχη επί ίσοις όροις.

Από το 1983 κι έπειτα τέθηκαν σε εφαρμογή οι κανονισμοί της κατηγορίας Group B, οι οποίοι έκαναν τα αυτοκίνητα ακόμα πιο δυνατά, πιο επικίνδυνα και πιο σκληρά στην οδήγησή τους. Η Michèle δυστυχώς δεν κέρδισε ποτέ ξανά σε ράλι Παγκοσμίου Πρωταθλήματος αλλά σημείωσε μερικές παρουσίες στο βάθρο μέσα στο 1983 και 1984, με τις συμμετοχές της στο WRC να γίνονται σταδιακά πιο σποραδικές.

Το 1986 μεταφέρθηκε στην ομάδα της Peugeot αλλά περιορίστηκε σε μόλις δύο εμφανίσεις στο WRC, επικεντρώνοντας την προσοχή της στο Γερμανικό Πρωτάθλημα Ράλι. Εν τέλει αναδείχθηκε πρωταθλήτρια και έγινε η πρώτη γυναίκα που κατέκτησε μια μεγάλη διοργάνωση αγώνων.

Μετά τον τραγικό θάνατο του Henri Toivonen και του συνοδηγού Sergio Cresto στο Ράλι της Κορσικής, η Michele Mouton ανακοίνωσε την απόσυρσή από την ενεργό δράση, θέλοντας να δημιουργήσει την δικιά της οικογένεια και να αφοσιωθεί σε αυτήν. Συμμετείχε σε 50 ράλι στο WRC, κέρδισε σε 4 από αυτά, ανέβηκε 9 φορές στο βάθρο και κατέγραψε τον πρώτο χρόνο σε 162 ειδικές διαδρομές. Η 2^η θέση της στην βαθμολογία οδηγών του 1982 αποτελεί αναμφίβολα το μεγάλο στιγμιότυπο της καριέρας της.

Το 1988, ως ένδειξη τιμής στον αδικοχαμένο Toivonen, η Michèle και ο Fredrik Johnsson θέσπισαν την διεθνή διοργάνωση του Αγώνα των Πρωταθλητών (Race of Champions). Στη διοργάνωση αυτή, κορυφαίοι οδηγοί των αγώνων ράλι συναγωνίζονταν κάθε χρόνο μεταξύ τους σε μικρές πίστες οδηγώντας πανομοιότυπα αυτοκίνητα παντός τύπου. Η διοργάνωση απέκτησε δημοτικότητα μέσα στα χρόνια και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, επιτρέποντας συμμετοχή και σε άλλα μεγάλα ονόματα πέραν των αγώνων ράλι όπως οδηγούς μονοθεσίων, μοτοσικλετών και σπορ αυτοκινήτων.

Με αφορμή την ελλιπή παροχή ευκαιριών στις γυναίκες να ακολουθήσουν τον δρόμο των αγώνων ταχύτητας, η Michele Mouton έγινε η πρώτη πρόεδρος της επιτροπής αγώνων για τις γυναίκες οδηγούς στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Μηχανοκίνητου Αθλητισμού. Έκτοτε, οι δράσεις της οδήγησαν σε μια μικρή αύξηση της δημοφιλίας των μηχανοκίνητων σπορ στον γυναικείο πληθυσμό, ιδιαίτερα στις διεθνείς διοργανώσεις σπορ αυτοκινήτων και αγώνων αντοχής.

Θα ήταν ενδεχομένως άτοπο να ισχυριστούμε ότι οι αγώνες ταχύτητας έχουν απήχηση στο ωραίο φύλο. Γι’ αυτό και η παρουσία του στον απαιτητικό αυτό κόσμο έχει χαρακτηριστεί σποραδική, με ελάχιστα επιτυχή αποτελέσματα. Ευελπιστούμε ωστόσο πως με το πέρασμα του χρόνου, ο όμορφος κόσμος των αγώνων θα προσελκύσει ακόμα περισσότερες γυναικείες συμμετοχές, καθώς η μοναδικότητά του αξίζει να βιώνεται από όλους τους ανθρώπους και να μην γνωρίζει από στερεότυπα περί φύλου.

Κορίτσια, υπάρχει κάτι πολύ όμορφο σε όλη αυτήν την ιστορία. Είναι έξω και σας περιμένει. Αν σας αρέσει, κυνηγήστε το.

Νεκτάριος Αποστολόπουλος