Ο κόσμος της Formula 1 και του μηχανοκίνητου αθλητισμού είναι γεμάτος ιστορίες και γεγονότα που γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στα βιβλία: κάθε ημέρα αποτελεί αφορμή να θυμηθούμε και να μάθουμε τι έγινε σαν σήμερα.
Σαν σήμερα το 1906 γεννήθηκε ο Mauri Rose, άλλος ένας από τους μεγάλους ήρωες του Indianapolis 500. Ο Αμερικανός κέρδισε τον περιβόητο αυτόν αγώνα τρεις φορές (1941, 1947 & 1948) και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 1952. Έχοντας μεγαλώσει δύο παιδιά με κινητικά προβλήματα, ο Rose συνεργάστηκε με μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες, ώστε να συμβάλλει στην εξέλιξη ειδικών οχημάτων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν άτομα με αναπηρία.
Σαν σήμερα το 1938 γεννήθηκε ο Peter Westbury. Η αγωνιστική καριέρα του Βρετανού ξεκίνησε στα τέλη των ‘50s, με τον ίδιο να κάνει αίσθηση στο εθνικό πρωτάθλημα αναβάσεων οδηγώντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα της MG. Το 1960 απέκτησε μια Cooper-Climax και εξαιτίας της προοπτικής της, αποφάσισε να την τροποποιήσει διαφοροποιώντας το πλαίσιο και ενσωματώνοντας έναν κινητήρα V8 της Daimler που εξέλισσε μέσω της εταιρείας του, Felday. Ο Westbury κατέκτησε τον τίτλο στο Βρετανικό Πρωτάθλημα Αναβάσεων του 1963-1964, ενώ ο τίτλος του με την τετρακίνητη Ferguson P99 τον ενέπνευσε να εξελίξει αυτοκίνητα παρόμοιας φιλοσοφίας για την Felday. Το 1969 βρήκε την ευκαιρία να λάβει μέρος και σε Grand Prix της F1, οδηγώντας μια Brabham BT30 προδιαγραφών F2 στη Γερμανία. Τελικά τερμάτισε 9ος, με το 1970 να του επιφυλάσσει ακόμα μια εμφάνιση στην F1, στις Η.Π.Α. Τότε είχε βρεθεί σε μια εργοστασιακή BRM P153, αλλά δεν προκρίθηκε στον αγώνα εξαιτίας μιας αστοχίας κινητήρα.
Σαν σήμερα το 1944 γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη ο επιτυχημένος σχολιαστής αγώνων και πολυπράγμων οδηγός Sam Posey. Ο Αμερικανός δραστηριοποιήθηκε αρχικά ως ένας ερασιτέχνης οδηγός σπορ αυτοκινήτων και μέχρι τα τέλη των ‘60s αναρριχήθηκε στα φημισμένα εγχώρια πρωταθλήματα Trans-Am και Can-Am. Οδήγησε για ιστορικές ομάδες όπως η Team Penske και ενάντια σε οδηγούς όπως οι Dan Gurney και Mark Donohue, καταγράφοντας διόλου ευκαταφρόνητα αποτελέσματα. Ο Posey έδωσε το παρόν και σε άλλες διοργανώσεις όπως το USAC (τωρινό IndyCar), λαμβάνοντας συμμετοχή σε events όπως το Indianapolis 500 του 1972, όπου τερμάτισε 5ος. Συμμετείχε και σε αγώνες αντοχής, με συνολικά δέκα παρουσίες στο Le Mans. Μάλιστα το 1971 ανέβηκε στο βάθρο, τερματίζοντας πίσω μόνο από τις άπιαστες Porsche 917K με μια Ferrari 512M που μοιράστηκε με τον Tony Adamowicz. Τέλος, ο Posey αγωνίστηκε σε δύο Αμερικανικά GP της F1 το 1971-1972 με την Surtees, τερματίζοντας 12ος στη δεύτερη εμφάνισή του.
Σαν σήμερα το 1955, μόλις πέντε μέρες μετά το μεγάλο του ατύχημα στο GP Μονακό όπου έπεσε στη θάλασσα, ο Alberto Ascari σκοτώθηκε άδοξα στην πίστα της Monza. Ο Ιταλός άσσος οδηγός σκόπευε να συμμετάσχει στον αγώνα αντοχής 1000 χιλιομέτρων μαζί με τον Eugenio Castellotti με μια Ferrari 750 Monza, έχοντας αμφότεροι ειδική άδεια από τη Lancia που εκπροσωπούσαν τότε στην F1. Παρόλο που δεν προοριζόταν να κάνει δοκιμές, ο Ascari αποφάσισε να καταγράψει μερικούς δοκιμαστικούς γύρους φορώντας τα τυπικά του ρούχα και το κράνος του Castellotti. Δυστυχώς έχασε τον έλεγχο στην Curva del Vialone (εκεί που βρίσκεται σήμερα το επώνυμο τελευταίο chicane) και αποκόμισε θανάσιμους τραυματισμούς, στους οποίους υπέκυψε αργότερα. Ο Ascari ήταν μόλις 36 χρονών –όσο ήταν και ο πατέρας του, Antonio, όταν σκοτώθηκε το 1925– και κυριάρχησε κατά κράτος στην F1 κατακτώντας δύο τίτλους το 1952-1953, σε μια περίοδο που το πρωτάθλημα οριοθετήθηκε στους κανονισμούς της F2.
Σαν σήμερα το 1957 γεννήθηκε στη Βενετία της Ιταλίας ο βετεράνος μπροστάρης οδηγός της BMW, Roberto Ravaglia. Ο Ιταλός παρέμεινε συνδεδεμένος με την γερμανική φίρμα σχεδόν σε όλη του την καριέρα στα ‘80s και ‘90s, διαπρέποντας στα αυτοκίνητα τουρισμού με πολλούς τίτλους σε ιταλικό, γερμανικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Επίσης κατέκτησε πολλάκις τον 24ωρο αγώνα αντοχής του Spa-Francorchamps (1985, 1988, 1994) και του Nürburgring (1989, 1995), ενώ κέρδισε αγώνες στο BTCC αλλά και το FIA GT, με μια McLaren F1 GTR. Το 2001, ο Ravaglia ίδρυσε μαζί με τον Aldo Preo την αγωνιστική ομάδα Ravaglia Motorsport, συνεχίζοντας να δραστηριοποιείται ενεργά στον χώρο των touring cars μέχρι την εξαγορά της ομάδας το 2019.
Σαν σήμερα, επίσης το 1957, η Aston Martin κέρδισε τον πρώτο της αγώνα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σπορ Αυτοκινήτων (WSC). Η νίκη σημειώθηκε στα 1000 χιλιόμετρα του Nürburgring, με τον Tony Brooks να παίρνει πρώτος την καρό σημαία μοιραζόμενος μια DBR1/300 με τον άπειρο Noël Cunningham-Reid. Οι δύο Βρετανοί ξεπέρασαν την Ferrari 335 Sport των Peter Collins/Olivier Gendebien, καθώς και την 315 Sport των Mike Hawthorn/Maurice Trintignant.
Σαν σήμερα το 1958 έλαβε χώρα το GP Ολλανδίας για τον τρίτο γύρο της σεζόν στην F1. Οι κατατακτήριες δοκιμές είχαν ήδη μονοπωληθεί από την ομάδα της Vanwall, με τον νεαρό Stuart Lewis-Evans να εκκινεί από την pole position και να ακολουθείται από τους ομόσταυλους Stirling Moss και Tony Brooks. Τελικά οι Lewis-Evans και Brooks εγκατέλειψαν με μηχανικά προβλήματα, αφήνοντας μόνο του τον Moss να κατακτήσει μια άνετη νίκη. Οι άλλες δύο θέσεις του βάθρου καταλήφθηκαν από τους Harry Schell (ο καλύτερος τερματισμός του στο πρωτάθλημα) και Jean Behra. Και οι δύο είχαν οδηγήσει μια BRM P25, σηματοδοτώντας τα πρώτα βάθρα για εργοστασιακό μονοθέσιο της ιστορικής βρετανικής φίρμας.
Σαν σήμερα το 1963, ο Graham Hill σημείωσε την πρώτη από τις πέντε νίκες του στο Πριγκιπάτο του Μονακό, οδηγώντας μια BRM P57. Ο Βρετανός πρωταθλητής υπήρξε για το μεγαλύτερο κομμάτι του αγώνα πίσω από τον συμπατριώτη Jim Clark, μέχρι που εκείνος εγκατέλειψε στον 78ο γύρο με σπασμένο κιβώτιο ταχυτήτων. Ο Richie Ginther τερμάτισε δεύτερος για το 1-2 της BRM, με τους Bruce McLaren και John Surtees να ολοκληρώνουν τη σειρά οδηγών που ολοκλήρωσαν τον αγώνα στον ίδιο γύρο με τον Hill. Η βαθμολογούμενη εξάδα έκλεισε με τους Tony Maggs και Trevor Taylor.
Διαβάστε επίσης: Σαν σήμερα, 25 Μαΐου στον μηχανοκίνητο αθλητισμό – INDY 500 SPECIAL
Σαν σήμερα το 1968, πέντε χρόνια μετά την πρώτη του νίκη στο GP Μονακό, ο Graham Hill επικράτησε για τέταρτη φορά στους δρόμους του Πριγκιπάτου, αυτή τη φορά με μια Lotus 49. Ο αγώνας είδε τους 11 από τους 16 οδηγούς να εγκαταλείπουν μετά από μόλις 16 γύρους, λόγω ατυχημάτων και μηχανικών προβλημάτων. Έτσι, μόλις 5 μονοθέσια έκαναν γύρους για το υπόλοιπο του δίωρου αγώνα, με τον Hill να μονομαχεί με την BRM P126 του Richard Attwood μέχρι τον τερματισμό. Ο Attwood έκανε τον ταχύτερο γύρο και ανέβηκε στο βάθρο για πρώτη και μοναδική φορά στην F1, όπως και ο Βέλγος Lucien Bianchi με την τρίτη του θέση. Μάλιστα, το βάθρο του Bianchi ήταν το τελευταίο για την ομάδα της Cooper στο πρωτάθλημα.
Σαν σήμερα το 1969, ο Paul Hawkins σκοτώθηκε σε ηλικία μόλις 31 χρονών σε μια σύγκρουσή του στη στροφή Island Bend του Oulton Park πίσω από το τιμόνι μιας Lola T70 MkIIIB, στα πλαίσια ενός ετήσιου αγώνα σπορ αυτοκινήτων για το RAC Tourist Trophy. Ο Αυστραλός οδηγός συμμετείχε σε μόλις τρία Grand Prix της F1 το 1965 χωρίς να εντυπωσιάσει, ενώ την ίδια χρονιά κέρδισε σε έναν μη-πρωταθληματικό αγώνα στο Killarney της Νότιας Αφρικής. Μάλιστα, όταν συμμετείχε στο GP Μονακό είχε την ατυχία να πέσει στη θάλασσα μετά το Chicane du Port, στον 80ο γύρο. Ήταν μόλις ο δεύτερος οδηγός που του συνέβη κάτι τέτοιο· ο πρώτος ήταν ο Alberto Ascari πριν σχεδόν 10 χρόνια. Πριν τον θάνατό του, ο Hawkins είχε ιδιαίτερη επιτυχία στους αγώνες αντοχής και το WSC. Το 1967 κατέκτησε το Targa Florio μαζί με τον Rolf Stommelen καθώς και άλλους αγώνες, οδηγώντας Ford GT40.
Σαν σήμερα το 1974, ο Johnny Rutherford κατέκτησε επιτέλους την πρώτη από τις τρεις νίκες του στο Indianapolis 500 μετά από 11 απόπειρες, έχοντας εκκινήσει μόλις 25ος με μια McLaren M16C. Σε πλήρη αντιδιαστολή με το τραγικό event της προηγούμενης χρονιάς, ο αγώνας στο Brickyard δεν παρεμβλήθηκε από ιδιαίτερα μεγάλα ατυχήματα και υπήρξαν σημαντικές αλλαγές στα μονοθέσια· οι αεροτομές μίκρυναν σε μέγεθος όπως και η χωρητικότητα των ρεζερβουάρ καυσίμων, ενώ τέθηκαν περιοριστές στους τουρμποκινητήρες ώστε να κυμανθούν οι ταχύτητες σε χαμηλότερα επίπεδα. Επίσης, ο αγώνας αυτός είδε τον θρύλο A. J. Foyt να γράφει ιστορία ως ο οδηγός με τις περισσότερες εκκινήσεις στο Indianapolis 500, συνολικά 17. Μέχρι το 1992 και το τέλος της καριέρας του, ο Foyt έμελλε να φτάσει τις 35 εμφανίσεις, όλες συνεχόμενες.
Σαν σήμερα, επίσης το 1974, ο αείμνηστος Ronnie Peterson ανέκαμψε μετά από ένα λάθος του στον 6ο γύρο στη στροφή Rascasse και κινήθηκε σε γυρολόγιο-ρεκόρ ώστε να κερδίσει στο GP Μονακό. Ο αγώνας ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακός, με συνολικά 7 μονοθέσια να τίθενται εκτός ύστερα από μια αλυσιδωτή σειρά συγκρούσεων στον πρώτο γύρο, ενώ μέχρι τον 11ο γύρο είχαν προστεθεί άλλες 5 εγκαταλείψεις. Ο Clay Regazzoni ηγήθηκε στον αγώνα με την Ferrari για τους πρώτους 20 γύρους, όταν έχασε κι αυτός τον έλεγχο στη Rascasse με αποτέλεσμα να μείνει αρκετά πίσω. Ο ομόσταυλος Niki Lauda ανέλαβε τα ηνία, μέχρι που τέθηκε εκτός στον 33ο γύρο με πρόβλημα στο σύστημα ανάφλεξης. Ο Peterson παρέμεινε μόνος του στην πρωτοπορία και πήρε την καρό σημαία, με το βάθρο να κλείνουν οι Jody Scheckter και Jean-Pierre Jarier.
Σαν σήμερα το 1985, ο Danny Sullivan κατέκτησε το μοναδικό Indianapolis 500 της καριέρας του προσφέροντας μια από τις πιο εμβληματικές στιγμές στα χρονικά του event. Κατά τη διάρκεια του 120ου γύρου πήρε την πρωτοπορία από τον Mario Andretti στη στροφή 1, αλλά καθώς ολοκλήρωνε το προσπέρασμα έχασε τον έλεγχο. Η March 85C έκανε μια πλήρη περιστροφή, με τον Andretti να επιλέγει ενστικτωδώς να κινηθεί στα αριστερά μέσα στο μεγάλο σύννεφο καπνού που δημιουργήθηκε και να αποφεύγει τη σύγκρουση. Ο Sullivan κατάφερε εντυπωσιακά να μην πέσει στον τοίχο ούτε να αφήσει τον κινητήρα του να σβήσει, συνεχίζοντας κανονικά τον αγώνα του. Τελικά ολοκλήρωσε το προσπέρασμα στον θρυλικό οδηγό 20 γύρους αργότερα, στο ίδιο σημείο με πριν, βάζοντας πλώρη για έναν θρίαμβο που έμεινε για πάντα στην ιστορία των αγώνων με τον όρο «Spin and Win».
Σαν σήμερα το 1991, ο Rick Mears εκκίνησε στο Indianapolis 500 από την pole position και κέρδισε για τέταρτη φορά, ισοφαρίζοντας τους θρυλικούς A. J. Foyt και Al Unser Sr. Ο άσσος οδηγός της Team Penske χρειάστηκε να μονομαχήσει με τον Michael Andretti στο τελευταίο σκέλος του αγώνα, με τους δύο να ανταλλάσσουν θέσεις για την πρωτοπορία με μερικά ριψοκίνδυνα προσπεράσματα στους γύρους 187-188. Ο Mears τελικά επικράτησε της μάχης και πήρε πρώτος την καρό σημαία. Ωστόσο χρειάστηκε να έρθει αντιμέτωπος με αρκετές δυσκολίες, καθώς ένα μεγάλο του ατύχημα στις ελεύθερες δοκιμές κατέστρεψε το μονοθέσιό του και ο ίδιος αποκόμισε ένα σπασμένο κόκκαλο στο δεξί του πόδι. Τελικά, απέκρυψε τον τραυματισμό του και αγωνίστηκε με την εφεδρική PC-20, δηλώνοντας μετά από καιρό πως πονούσε τόσο πολύ που κάποιες φορές σταύρωνε τα πόδια του για να πατήσει το γκάζι με το αριστερό πόδι.
Σαν σήμερα το 1996, το Indianapolis 500 έλαβε χώρα για πρώτη φορά στην ιστορία του υπό το καθεστώς της δεύτερης φάσης του «split», στα πλαίσια του νεοσύστατου τότε Indy Racing League (IRL). Εξαιτίας των πολιτικών σκοπιμοτήτων που χαρακτήρισαν εκείνη την χρονιά, πολλές μεγάλες ομάδες του αντίπαλου πρωταθλήματος CART δεν ταξίδεψαν στο Brickyard και επέλεξαν να δώσουν το παρόν σε έναν άλλον αγώνα 500 μιλίων, στο Michigan. Ως εκ τούτου, η εκκίνηση του Indianapolis 500 απαρτίστηκε από 17 πρωτοεμφανιζόμενους οδηγούς όπως ο βετεράνος Michele Alboreto, με τις δοκιμές του μήνα Μαΐου να μένουν στα χρονικά της διοργάνωσης για τα ασύλληπτα ρεκόρ πίστας του Arie Luyendyk και για τον άδοξο θάνατο του poleman Scott Brayton. Νικητής του ιδιαίτερου αυτού event αναδείχθηκε ο Buddy Lazier, ο οποίος είχε επιστρέψει στην ενεργό δράση μετά από ένα σοβαρότατο ατύχημά του πριν δύο μήνες, στην πίστα του Phoenix.
Σαν σήμερα, επίσης το 1996, η οβάλ πίστα του Michigan φιλοξένησε έναν εναλλακτικό αγώνα 500 μιλίων για τις μεγάλες ομάδες του πρωταθλήματος CART. Ο Tony George, ιδιοκτήτης τότε της πίστας της Indianapolis και θεμελιωτής του IRL, είχε περιορίσει τη συμμετοχή ομάδων του CART στο Indianapolis 500 «κλειδώνοντας» τις 25 από τις διαθέσιμες 33 θέσεις με οδηγούς του δικού του πρωταθλήματος. Έτσι, μεγάλες δυνάμεις όπως η Team Penske και η Chip Ganassi Racing έκαναν μποϋκοτάζ και αγωνίστηκαν την ίδια μέρα στο Michigan, σε μια πράξη ανταπόδοσης προς τον άδικο αποκλεισμό τους από το ιστορικό event. Παρόλ’ αυτά, ο εναλλακτικός αγώνας στιγματίστηκε από ένα μεγάλο ατύχημα στον γύρο προθέρμανσης, με 10 μονοθέσια να μένουν εκτός ακριβώς πριν την εκκίνηση. Ο Jimmy Vasser έμεινε στην ιστορία ως ο νικητής του αγώνα, με τις τραγελαφικές εικόνες πριν την εκκίνηση ωστόσο να σπιλώνουν ανεπανόρθωτα την εικόνα του CART.
Σαν σήμερα το 2001 απεβίωσε ηλικία 63 χρονών ο Vittorio Brambilla, λόγω καρδιακής προσβολής. Ο Ιταλός, γνωστός και με το ψευδώνυμο «Γορίλας της Monza» συμμετείχε σε 74 Grand Prix της F1 με τις ομάδες των March, Surtees και Alfa Romeo. Είναι γνωστός για την μοναδική νίκη της καριέρας του, η οποία σημειώθηκε στο GP Αυστρίας του 1975, υπό συνθήκες καταρρακτώδους βροχής. Χαρακτηριστικά, ο Brambilla έχασε τον έλεγχο και έπεσε στις μπαριέρες αμέσως μετά τον τερματισμό, αλλά επέστρεψε πίσω στα pits για να γιορτάσει με τους ανθρώπους της March.
Σαν σήμερα το 2002, ο Hélio Castroneves έγινε μόλις ο πέμπτος οδηγός που κέρδισε το Indianapolis 500 σε δύο συνεχόμενες χρονιές, σε έναν από τους πιο αμφιλεγόμενους τερματισμούς της διοργάνωσης. Η νίκη αρχικά έδειχνε πως θα καταλήξει στον πρωτοεμφανιζόμενο Tomas Scheckter (γιο του παγκόσμιου πρωταθλητή Jody Scheckter), ο οποίος είχε ηγηθεί τον αγώνα για 85 γύρους· τελικά έπεσε στον τοίχο της στροφής 4, στον 173ο γύρο. Ο Castroneves είχε πολύ λίγα καύσιμα και διαχειριζόταν τον ρυθμό του στην πρωτοπορία, καταδιωκόμενος ωστόσο από τον έμπειρο Paul Tracy. Ο οδηγός της τότε Team Green και νυν Andretti Autosport βρέθηκε στην εξωτερική του οδηγού της Team Penske στην στροφή 3 του προτελευταίου γύρου, με μια σύγκρουση ανάμεσα στους Laurent Redon και Buddy Lazier να οδηγεί σε «πάγωμα» της κατάταξης και τερματισμό με κίτρινες σημαίες. Η νίκη είχε καταχωρηθεί ανεπίσημα στον Castroneves και, ύστερα από πολλές ενστάσεις, οριστικοποιήθηκε σχεδόν 6 εβδομάδες αργότερα.
Σαν σήμερα, επίσης το 2002, ο David Coulthard κατέκτησε το GP Μονακό για δεύτερη φορά στην καριέρα του ύστερα από την πίεση που δέχτηκε σχεδόν σε όλον τον αγώνα από τους Juan Pablo Montoya και Michael Schumacher. Ο Κολομβιανός οδηγός της Williams είχε εκκινήσει από την pole position αλλά δεν είχε καλό πέταγμα, με αποτέλεσμα να χάσει την πρωτοπορία στη Sainte Devote από τον Σκωτσέζο της McLaren. Μια αστοχία κινητήρα έθεσε τον Montoya εκτός αγώνα λίγο μετά τον μέσον του, με τον Coulthard να κρατά οριακά πίσω του τον Schumacher για να σημειώσει μόλις την δεύτερη (και τελευταία) νίκη ομάδας πέραν της Ferrari στη σεζόν. Ο Heinz-Harald Frentzen τερμάτισε 6ος με την παραπαίουσα ομάδα της Arrows, με την ιστορική ομάδα να βαθμολογείται για τελευταία φορά στην ιστορία της πριν χρεοκοπήσει ελάχιστους μήνες αργότερα.
Σαν σήμερα το 2013, μετά από 11 αποτυχημένες απόπειρες, ο Tony Kanaan κατέκτησε επιτέλους το Indianapolis 500 ξεπερνώντας τον πρωτοεμφανιζόμενο Carlos Muñoz και τον Ryan Hunter-Reay. Ο αγαπητός Βραζιλιάνος οδηγός πήρε την πρωτοπορία τρεις γύρους πριν τον τερματισμό, με τον Dario Franchitti να πέφτει στον τοίχο και να οδηγεί τον αγώνα σε ολοκλήρωση πίσω από το αυτοκίνητο ασφαλείας. Η 97η έκδοση του συγκεκριμένου event αποτέλεσε πεδίο νέων ρεκόρ. Αρχικά, ο Kanaan τερμάτισε τον αγώνα με μέση ωριαία ταχύτητα στα 301,644 km/h καταρρίπτοντας έτσι το αντίστοιχο ρεκόρ που είχε σημειωθεί πίσω στο 1990, από τον Arie Luyendyk. Υπήρξαν συνολικά 68 αλλαγές στην πρωτοπορία μεταξύ 14 διαφορετικών οδηγών, 26 από τα 33 μονοθέσια πήραν την καρό σημαία ενώ το σκέλος μεταξύ των γύρων 61-193 κύλησε χωρίς διακοπή από ατύχημα.
Σαν σήμερα, επίσης το 2013, ο Nico Rosberg κέρδισε για πρώτη φορά στους δρόμους του Πριγκιπάτου του Μονακό, σχεδόν 30 χρόνια μετά τον αντίστοιχο θρίαμβο του πατέρα του, Keke. Ο Γερμανός οδηγός της Mercedes πλαισιώθηκε στο βάθρο από τους οδηγούς της Red Bull, Sebastian Vettel και Mark Webber, με τον αγώνα να μένει στην ιστορία για τα ευτράπελα που συνέβησαν στο δεύτερο μισό του. Ο αγώνας είχε αρχικά διακοπεί στον 45ο γύρο, ύστερα από μια μεγάλη σύγκρουση στην στροφή Tabac ανάμεσα στους Pastor Maldonado και Max Chilton. Ο Adrian Sutil της Force India αποτέλεσε την θετική έκπληξη της ημέρας, τερματίζοντας 5ος ύστερα από μια προσπέρασή του στον Fernando Alonso στη φουρκέτα Loews. Αντίθετα, ο Sergio Pérez της McLaren ξένισε μερικούς οδηγούς με κάποιες υπεραισιόδοξες απόπειρες προσπέρασης στο chicane μετά το τούνελ. Μάλιστα, ο Kimi Räikkönen που χτυπήθηκε από τον Μεξικανό ενοχλήθηκε λίγο περισσότερο από τους υπόλοιπους.
Σαν σήμερα το 2019, ο Simon Pagenaud οδήγησε από την pole position την Team Penske στη 18η νίκη της στο Indianapolis 500 και έγινε ο πρώτος Γάλλος νικητής στο θρυλικό event του Brickyard, μετά τον Gaston Chevrolet που είχε κερδίσει το 1920. Ο αγώνας αυτός έμεινε επίσης στην ιστορία για την απουσία της McLaren και του Fernando Alonso, ο οποίος απέτυχε να προκριθεί καθώς υποσκελίστηκε κατά την ημέρα των μπαράζ από τον νεαρό Kyle Kaiser και την μικρή ομάδα της Juncos Racing. Τέλος, η συγκεκριμένη έκδοση του Indianapolis 500 σήμανε το τέλος εποχής της πίστας υπό την ιδιοκτησία της οικογένειας Hulman/George. Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς ανακοινώθηκε πως ο Roger Penske θα αναλάβει τα ηνία τόσο της θρυλικής πίστας όσο και της ίδιας της διοργάνωσης του IndyCar, με την εξαγορά να ολοκληρώνεται στις αρχές του 2020.
Σαν σήμερα, επίσης το 2019, ο Lewis Hamilton κέρδισε για τρίτη φορά το GP Μονακό, σε ένα αγωνιστικό τριήμερο που επισκιάστηκε από τον πρόσφατο θάνατο του αείμνηστου Niki Lauda. Ο Βρετανός οδηγός της Mercedes ήρθε αντιμέτωπος με μια πρόκληση μέγιστης δυσκολίας, διότι η ομάδα τού έβαλε τη μέση γόμα ελαστικών στο pit-stop του στον 11ο γύρο, αναγκάζοντάς τον να οδηγήσει στο δεύτερο σκέλος του αγώνα με χαμηλά έως μηδενικά επίπεδα πρόσφυσης. Μοιραία δημιούργησε ένα τρενάκι πίσω του, μπλοκάροντας τον διάβα του Max Verstappen που «κουβαλούσε» μια ποινή 5 δευτερολέπτων για μη-ασφαλή αποδέσμευση από το pit box της Red Bull. Ο Ολλανδός δοκίμασε αποτυχημένα να προσπεράσει τον Hamilton στον 76ο γύρο βουτώντας στα φρένα για το chicane μετά το τούνελ, με την ποινή να τον ρίχνει στην 4η θέση της τελικής κατάταξης. Έτσι, ο Βρετανός πολυπρωταθλητής πλαισιώθηκε στο βάθρο από τους Sebastian Vettel και Valtteri Bottas.
